Alle inzendingen over zoldering

Op zolder waar de rest ook staat dat tot geen zier meer dient. Al wankel ik vaak nog wat rond tussen wat toen en hier, en tracht ik soms de avond rond een heel oud lied te zijn. De weemoed naar dat ver gebied, het graag zien dat ik ween, ligt op die zolder niets te zijn. Mijn dromen daar omheen.…

Hij kruipt weg op de zolder Zit daar heel alleen met zijn shag en met zijn stemmen Ja, mijn broer is schizofreen... Hij was altijd hoogbegaafd En de beste van zijn klas Nu kijkt hij in kinderboekjes En weet niet meer hoe hij vroeger was...…

schoenendozen vol herinneringen lieve woorden in vergeeld karton foto’s van jonge hartsvriendinnen lachend in de Scheveningse zon poëziealbums vol geplakte plaatjes hanenpoten op gekleurd papier namen van lang vergeten vriendjes elke woensdagmiddag was plezier schoolagenda’s vol met popidolen dezelfde als op posters aan haar muur koffers…

Zoals het opgeslagen ligt op zolder: de treinen op dood spoor, de fijne delen spinrag & meccano en dieren die je zwemmen liet vanuit een ledikant - of neem zo'n toverbal waaraan de laatste kleur is gaan ontbreken: Je kauwt je suf, maar blijft genadig met de dingen die versterven.…

De vlizotrap naar onderen gelaten De zolder stap voor stap toen opgegaan Je wilt niet weten wat ik daar zag staan In verre hoeken en verloren gaten Versleten schoenen in diverse maten Ze kwamen uit vergeten tijd vandaan De vlizotrap naar onderen gelaten Je wilt niet weten wat ik toen zag staan Een monty coat waaraan de motten vraten Wat…

Nee, op zolder zal ik nooit meer komen, omdat ik er echt niets meer te zoeken heb. Mijn huisdokter vreest voor vervroegde dementie.…

in mijn bovenkamer liggen tijdschriften in dozen van karton bolle koffers vol vergeelde prenten groeten van de costa, lekker eten, veel zon een buizenradio, lange golf, hilversum, stavanger mijn geheugen is nog zielsbekwaam het gefilterde licht is de buitenwereld door het bescheten kantelraam hoezeer ik ook mijn kasten heb doorzocht…

De foto`s aan de wand zijn verdwenen. Eén voor één weggehaald. Herinneringen aan vriendschappen, avonden van wijn en liefde. De kamer is leger dan ooit tevoren. Hier hebben we gelachen, gevreeën, voor het eerst de liefde omarmd. Alles had een reden, de wijnvlek in het vloerkleed, de pennenstrepen op de muur. Ik kan ze weer zien, de foto…

Toekomst omhulde mijn gevoelens na een nacht van donder en vuurwerk werd ik door God verlaten wakker met een lege zolder in mijn hoofd zonlicht inspireerde me deze ochtend van sneeuw smolten oude gevoelens je laat me nooit alleen lijkt vaak voorgoed voor eeuwig bij me maar soms overwin ik je met wat simpele woorden kan ik je in dromen…

De kinderen zijn toegewezen geheel buiten mijn invloedssfeer ik heb het vonnis net gelezen de levenszin is nergens meer geplet onder het zwartste spansel bleekt de blauwe lucht bedreigend begrijp dat ik mijzelf verkwansel nu mijn thuisfront is onteigend nog eenmaal klim ik naar mijn zolder op zoek naar laatste kerstening mijn kop loopt…

op oma’s zolder verkleedpartijtje spelen - eerste sigaret…

112 Wordt platgebeld We letten op elkaar We helpen de overheid in tijden van gevaar Hij heeft z’n ster niet op Daar zit er een op zolder Ze moeten snel op transport! Voordat het erger wordt…

Was het een rieten zoldering? Of was het een hooiberg? Lag ik gevloerd of lag ik op jou? Was ik de missionaris of was ik novice? Tenzij jouw wangen gloeiden van opwinding zag ik mijn schaamte weerspiegeld in jouw gezicht. Tenzij mijn zaad terugvloeide uit jouw schoot zag ik mijn zelfverwijt zich een weg banen naar buiten.…

De wiebelstoel heeft maar twee poten, en een touw -- naar de zoldering.…

Met dank aan Joseline Bakx en haar gedicht waarin vermeende zekerheden van het geloof tegenover de groeiende almacht van de rede. _____________________________ EISE ÚT FRENTSJER Hij hield er een kreeft en twee vissen Een schorpioen als ascendant Maar als waterman droog aan de kant Had hij niets met een aquarium Ach die astrologie kon…

Ik zit op mijn fiets Rij door de eindeloze polder Denk heel even aan helemaal niets Ga vervolgens terug naar onze zolder De zolder waar wij vroeger kwamen Waar wij speelden met elkaar Waar wij speelgoed mee naar toe namen En snoepjes als smokkelwaar We hebben heel wat hutten gebouwd Op onze grauwe zolder Ons verscholen, al waren we stout…

Op zolder waar de rest ook staat dat tot geen zier meer dient. Al wankel ik vaak nog wat rond tussen wat toen en hier, en tracht ik soms de avond rond een heel oud lied te zijn. De weemoed naar dat ver gebied, het graag zien dat ik ween, ligt op die zolder niets te zijn. Mijn dromen daar omheen.…

Houten paardje Verstoft op zolder Eens zo populair Nu vergeten Niet voor de houtwormen Die genieten van het feestje…

Ik ruimde de kelder en de zolder van mijn hersens op nu ben ik klaar, maar 't is zo eenzaam in m'n kop…

Wat zou je toch een aangenamer mens zijn geweest als je die artiestennaam naar het grof vuil had gebracht en die verkleedkleren op zolder had gelaten.…

een uurtje zolder zei ze zacht en lachte je weet toch dat ze altijd op mij wachten zij speelt geen verdriet vertelt over de dagen schikt kleding en kamt haren met haar broze hand polijst hun band in warme trekken laat haar marionetten weer leven in bewegen de zolder rust na een lieve avond kus streelzacht zijn de zuchten geborgen…

kannen en kruiken op de stoffige zolder boordevol heimwee met wat bevende vingers streelt zij haar eerste popje…

Toen moest opa naar de zolder Niemand had meer medelij Tot het kleine jong kwam zeggen Dat zijn opa niets meer zei…

Je eerste leesboekje van de stoffige zolder halen gretig op zoek naar primaire klanken wat....leest dat moeilijk.…

De trap laat ons klimmen Naar de afdaling des levens Op de zolder des doods Tijdens de geboorte van een beginneling…

Illusoire wereld van 'n kind stort in naarmate hij ouder wordt Tegelijk met het verdwijnen van z'n speelgoed naar zolder…

Als de wereld oorverdovend, oogverblindend ook, me omarmt, insluit in het oog van de orkaan van leegte, dan verblijf ik op een lege zolder van gemis.…

Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

Daarom doe ik ze weg en hoop dat ze een thuis mag vinden en niet een kille zolder maar als volwaardig bestek.…

Mijn 70e winter Het is koud op zolder Het hout van de vloer kraakt als die krimpt De vos blaft in de nacht waar de maan zijn eerste kwartier vindt Ik warm mij tussen twee dikke dekken Onderin dubbel geslagen met mijn voeten er in Wil met gedachten nog wat tijd rekken Maar de slaap heeft het gewin.…