Alle inzendingen over Alwetendheid

Alwetende, dat nooit iets zal kunnen evenaren "het zijn" van de superieure schepping gerustgesteld en overtroffen met deze gedachten.…

Het kosmisch oog is alwetend, ziet alles waarom ben ik blind…

dat wat was en we zijn vergeten dat wat is en we toch niet weten uitzicht belemmerd door oogklep en mist alwetendheid immer betwist onbewust van beperkt perspectief blinde vlekken al inclusief…

Hij wou voor alles een reden Bedacht voor alles een list Hij wou zijn lot zelf smeden Hij liet niets onbetwist Ondanks omstandigheden Ondanks hij zelf beter wist Al ben je alwetend Je blijft blind door de mist…

Eerst is er ‘onwetendheid’ dan is er het ‘weten’ maar na de ‘alwetendheid’ komt stilaan het ‘vergeten’. Wanneer ook ‘t niet meer weten in de vergetelheid is verdwenen weten we, dat waar ooit onwetendheid bestond alles nu vergeten is.…

Kan het zijn dat mijn ziel In jou huist Niet nu maar altijd al Direct na jouw geboorte Zorgvuldig wachtend Maar Alwetend Is neergedaald in jouw lijfje Samengesmolten tot één -Niets is onmogelijk Daar huist jouw ziel Zingt een stem -Bij haar Voorbestemd jouw maatje…

Glimlachend trekt mij een warmtebron door mijn lijf ik zie je verlegen staan alwetend maar toch bang. Je ogen durven amper mij aan te kijken maar mij voelen kost geen moeite. Angstig staar je in luwte -maar je wilt het wel- omdat gevoel nu langzaam keert in je hart tot op het bot.…

achteloos alwetend zijn ogen grijs nietsziend stapt hij door de spiegel heen het blinde kind van licht maar juist in zijn gesloten blik ligt wat wij niet weten als spookstad uitgestorven stil die ruimten van herinnering langs het bevroren dromensnoer wordt nu de nacht zacht afgeteld…

Er was een grijze kraai met een zwarte bolhoed, die mij toeknikte als een oude, alwetende tovenaar. Ik droom van een eiland vol met engelachtige harpisten, die mij met de mooiste klanken benevelen en etherisch beminnen.…

veel gewicht Op mijn ziel En toen, toen ik viel Was het voorbij de illusie Een goed leven te leiden Niet te vermijden De waarheid Als een trouwe vriend Ik heb het verdiend Ik word veracht Ik verwacht Dat het ooit weer anders zal zijn Pijn Mijn Ziel Verneukt Door de zaligheid der jaren Ik kan nu niks verklaren Dan komt de verteller Alwetend…

ik haal de dode takken weg van vader’s graf wil hem aan vergetelheid ontrukken aan de dode taal van stenen wil kijken als alwetend kind dat vaders voor altijd duren de man met wie ik zonder weemoed nog heel hard zong die me het licht aanraken liet mijn verklaring van liefde aan de man die me groeien liet ik haal de dode…

Over vele jaren van nu is iedereen gechipt, gedeeltelijk robot, is niets een raadsel meer, wij bijna alwetend en krijg je updates over je gezondheid; of je te vet gegeten hebt of je bloeddruk gevaarlijk hoog. Foto's zijn te downloaden uit de beelden in je hoofd, en emoties zijn te lezen in een gemoedsrapport.…

En ben je niet alwetend? Kom, leg het me uit. Vertel het nou. Hé! Jij. Daarboven? Wie moet ik dan geloven?…

Wij droogden wat we met honderd listigheden verworven hadden en stampten het fijn met de vijzel van alwetendheid tot woorden die door niemand konden worden uitgelegd. ------------------------------------ uit: 'Gigantische dagen', 2002.…

Ze spreidt haar benen op het geproest en gehoest van alwetende zeeschildpadden De vleesparachute ontvouwt en knuffelt en zoent wolken en spoken zilt reptielenzaad Het leven verstikt zoals de marsepeinen deken die de ingewanden van een bruidstaart bedekt Depressie is zonovergoten en door de goden gebracht Zij versieren alles met…

Ik ben zo kwaad, kwaad op meneer de rechter Want hij dacht dat hij alwetend was en maakte daardoor de ergste vergissing, de keuze van de onverschilligheid Ik ben zo verbijsterd, verbijsterd over het wankel rechtssysteem, waar de almachtigen nooit verantwoording hoeven af te leggen Moordenaars hun gang kunnen gaan en de mening van…

Jouw laatste stappen zet je op de nu vreemde trap waar gelakte passen deurtjes openen naar kleurige potten vol lang geleden verborgen sprookjes omhoog langs ovale portretten zoeken donker alwetende ogen boven minzaam gekrulde lippen ietwat cynisch naar krassen het poppetje op de tekening met onhandige handjes die als harkjes wijzen naar…

kind gekruisigd Alles wordt tot stof als oog en silhouet kruisen, degens begraven De dorstige mens drinkt het gif uit haar wonden van dode handen Uit een nieuwe kern onder een oud gesternte werd zij geboren Op helblauwe kraters van de zoekende mensheid rust een felle zon Zijn stralen klimmen over steen en grafzerk heen in alwetendheid…

info volledig verbonden niet te doorgronden er is overgave omdat de impact voor een mens alleen niet te dragen is waar het universum grossiert in familie en bekenden uit haar altruïstische databank de veelheid is overweldigend zelfs in gecomprimeerde tijd is er nauwelijks onderscheid tussen verleden vroeger en nu gelukkig is alwetendheid…

Zalig zijn de dagen van begin De voorgeboorte waar alwetendheid In 't magma van terra incognita Schuilt als een eeuwig voortdurend elixer De alchemie van onbedorven sferen De onbevlekte dagen van begin Nabij spelonken van het limbisch stelsel Ligt diep verscholen in de hersenwindsels Een paleontologisch moederdier De substantia…

Alwetende Oppergod beslist eenzijdig wetten en gebod leugenachtig onpartijdig vrede weer verbrod troepen bloeddorstig strijdend vooruitgang beknot Goddelijke zegening geofferd bloed brutale geweldpleging andersdenkenden beboet pompeuze belegering almachtige gloed Zin vervliegt verbloemde aanblik media bedriegt chirurgische prik…

Mijn vriend houdt op met leven Ik moet er heen Afscheid nemen, niet voor even Maar voor eeuwig zo meteen Hij slaapt half zittend in zijn bed Een witte troon Voor het beregend raam gezet Als ware het gewoon Wij stervelingen moeten alsmaar huilen Terwijl hij glimlacht Alsof hij niet met ons wou ruilen Alwetend wat hem wacht Zijn ogen…

Verhaalde mij van lipo proteïne Alsook dat margarine stof bevat Die eveneens voor plastic blijkt te dienen De wetenschap is op het web ontketend Het wordt mij link na link gepresenteerd Ach, liep ik nog maar wat aanvaardbaar achter Want alles is meteen zoveel verdachter Voor wie te grondig is geïnformeerd Ik word vanzelf ooit dodelijk alwetend…

het nog niet over kilte die wordt later gemist, zo denk ik, het gevoel is nog bedekt met linnen twee vensters zijn ogen naar buiten ze verblinden, tonen het harde licht ik moet derhalve mijn ogen stijf sluiten als mijn wens zich toch naar buiten richt het lijkt als ware ik geketend niet echt, doch overdrachtelijk het bestaan is immers alwetend…

dringen in rustloze dromen waar telkens het lot wordt getart bottende, bloeiende bomen symbolen van eenheid en kracht fluist’ren van dat wat gaat komen levenslang, en al eeuwen verwacht spiegels van wedergeboorte zien schimmen van ooit en weleer en parels in talloze soorten hereniging scheppend tot meer lachend naar leven en sterven alwetend…

als bril en uitzicht op dichte mist men ademt enkel wijl men zonder hengel naar toekomst vist de gedrevenheid is als de mens rennend roepend het hart smachtend naar d'enkel aardse wens, doorgaans is liefde verzachtend tot strompelen is men gedoemd komen tot wijsheid is nimmer zo genoemd al vroeg keek ik in fantasie uit op een weg naar alwetendheid…

Die ogen, die bijzonder groene ogen verdoken in de duisternis, Ze kijken me aan met verborgen kennis en alwetendheid, Ze kijken me aan en zeggen: "Ik weet het..." Moet ik bang zijn of gerustgesteld of denken: "vergeet het" nee, het is allemaal waar, er is iets dat me dwarszit en jij voelt het ook.…

de explosie het geren paniek zonder perspectief de inkeer en het weten dit niet te zullen overleven in de schreeuw wie ik ben nog was er het spel van licht en rook de dood hoe hij zich boog en wij al ver en hoog weg dreven uit een al gespleten wereld we gingen samen ter ziele zonder te knielen in een laatst gebed maar wisten alwetend…

het langst verderop zie ik de anderen dolen hun adem doet echo’s uithollen nog overmand door de slaap van gisteren met hoofden die halsstarrig knikkebollen ook ik droom wel eens van hekken en wallen doorzagen op onbewaakte overgangen als gedrukte woordwaarden vervagen en ik ken de naam van het uur niet betwijfel inderdaad het nut van alweten…

houweel te slijpen aan trots en het waanbeeld dat er een god drijft op de stem van vaderlijke uitingen buigt mijn hoofd, zinkt mijn toebedeelde gedaante in zwijgen, een stilte die me raakt, me verhardt en de waarde van ieders waarheid laat dalen, dalen totdat het innerlijk vuur verkoeld tot pegels die ik als speren kan werpen de kou van alwetendheid…