Afscheid
Mijn vriend houdt op met leven
Ik moet er heen
Afscheid nemen, niet voor even
Maar voor eeuwig zo meteen
Hij slaapt half zittend in zijn bed
Een witte troon
Voor het beregend raam gezet
Als ware het gewoon
Wij stervelingen moeten alsmaar huilen
Terwijl hij glimlacht
Alsof hij niet met ons wou ruilen
Alwetend wat hem wacht
Zijn ogen kijken verder dan wij zien
Zijn blik zweeft licht
Kijkt over ’s levens grens misschien
Zoveel rust in zijn gezicht
Mijn vriend zit nu rechtop en zwaait
Hij wuift ons uit
Glimlachend heeft hij alles omgedraaid
Wij gaan terug en hij vooruit…
Geplaatst in de categorie: overlijden
Bij het de crematie van een dierbare, wilde ik graag nog iets zeggen, maar ik ben geen begenadigd spreker. Jouw gedicht, verwoordde precies wat ik voelde en willen uitdrukken.
Tijdens een korte ceremonie heb ik dit gedicht voorgedragen en het afscheid werd precies zo als het hoorde....