14081 resultaten.
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
Opa-of-niet
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 2.747 Van al dat verdriet hier, zoveel verdriet overal
Word ik hyperactief.
Zouden ze dat merken, dat mag toch niet.…
Nu voel ik me klote
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.831 Beelden doordringen
op het netvlies
van gesloten ogen.
Donkere kleuren
verbleken tot
een vorm van verdriet.
Tranen druppelen
over wangen
met sprongen.
De pest is nu net
dat ook de stilte valt
nu voel ik me klote.…
Schoorvoetend
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 169 dromen
In spiegelingen van de gracht
waarin twijfel wacht
zij wel of niet zal komen
tegenbeweging gaat er
door vergetelheid
schoorvoetend water
handbeweging
dat een beeld achterliet
blijdschap naar verdriet
van eindige tijd…
Sonnet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.225 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.
Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…
rijkdom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 in alle rust slaat hij de deuren
open, laat het weer zachtjes
binnenkomen
zit verstild aan het erfgoed
van de dichter van beeld en kleur
om alledaagse zaken te verwerken
een luchtige plaats te geven…
Instrument
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Mijn lijf is als een instrument
dat bespeeld wil door een musicus
of een leerling,
iemand die er de juiste klanken
uit probeert of weet te halen.
Het hoeft geen bladmuziek,
maar eigen composities.
Wanneer hij één is met zijn klankbord
is er alleen maar melodie,
trillen de kamer en de planten
Daarna kan mijn lijf
weer andere dingen
doen…
ik moet je niet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Een begraafplaats is je woning
waarin deuren eeuwig gesloten zijn
en dode ogen door een doolhof dwalen.
Verleider......luister!
In die woonplaats van spinnenwebben
dicteer je beslissingen van zout
om die in wonden te wrijven.…
onvoltooid (voor Michel)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 165 op de begraafplaats
legt de winterstorm
het verzwegene bloot
een witte bleke steen
niet langer geborgen
onder laagjes dunne sneeuw
het onvoltooide weerloze
leven verstopt in inktzwarte
schuldige aarde
murw van zwijgen
en wegkijken
zing ik je naam
samen met jou, Michel
kruipt de ijzige kou
onder mijn huid…
En allen herdenken wij
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 960 we en mogen het niet
nog steeds hebben we er geen lering uit getrokken
maar hun verdriet blijft ook ons verdriet
Nog steeds woeden de oorlogen voort
elke oorlog heeft een dictator die leidt
en nog steeds geven mensen hun leven
altijd zal er oorlog blijven, en strijd.…
vervlogen
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.498 totdat zijn beeld verdween
En niets meer overbleef.....…
als ik omkijk
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 405 waarom
als ik omkijk
zie ik geen open deur
of is het een spiegel
die niet is maar lijkt
op elk beeld dat jij graag ziet
jij die ik lief
mijn hart verscheurd
door een hand die alles biedt
in al het verdriet
dat jij verstoort
is dus toch die spiegel
daarnet gebroken
weer mijn hart
met ijs doorboord…
Een droom
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 1.020 een droom je moed geven
En een andere veel verdriet
Soms moet je in je dromen geloven
En soms helemaal niet…
Lucide impasse
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 711 De muur is hard
ik ben verdrietig
en alleen
hier sta ik
aan de andere
kant van leven
achter een glazen deur gevangen
maar weerspiegelt niet
trek me door
deze spiegel heen
is al wat ik verlang
dat je wakker wordt
en ziet:
mijn beeld
is het mooiste
dat je me kunt geven…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Helft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Ik heb twee gezichten
Één is altijd blij
Ik lach, ik ren en ik spring
Maar dit is maar een deel van mij
Je zegt dat ik zwak ben
Dat ik mij aanstel
Voor confrontatie weg ren
En dat klopt ook wel
Dat komt door de andere helft
Die met pijn en verdriet
Die is alleen van mij
De helft die jij nooit ziet…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 75 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde…
molen 1898
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.106 wieken
altijd wijst er een
naar de lucht
en naar de aarde
niet bij droefenis
en blijdschap
vader speelde daar
een kleine jongen
onder wegsnellende wieken
het kind met sombere ouders
vergroeid en verstard
in hun grond en geloof
in de tijd van toen
alles was zo rustig
nu is het zoeven
razen en haasten geworden
langs die begraafplaats…
Kleuren in beelden
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 670 het zijn herinneringen
die mij verlichten in mijn verdriet
mijn glimlachen, streelt het verleden
in de maan, de sterren
de wolken, de straatverlichting
laat mijn gedachten
in herinneringen herleven
het raakte mij aan
in kleuren van prachtige beelden
die na de nacht
het zonlicht mij schenkt
in een nieuwe dag...…
kerstgedicht
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.972 kerstmis was verdrietig
niet meer de blijde boodschap
althans voor de goede verstaander
de enkeling
hij zag de monddode beelden
in de kerststallen
en hoorde daarachter
een zacht weeklagen
van verbannen stemmen
de anderen
zongen nog een tijd lang
hun liederen…
Het Beeld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 604 Slechts omhuld
door het warme licht
vanuit de hoge ramen
voor een ieder in zicht
staat zij daar
starend naar de vijver
door seizoenen heen
staat zij maar
bewegenloos
gebeiteld uit steen
emotieloos
starend naar de vijver…
Beelden
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.363 Ik zie ze weer,
de beelden,
ze blijven herhalen,
keer op keer,
zie ik ze,
in mijn hoofd ronddwalen.
Geen rust,
geen pauze,
laat ze maar weer komen,
een dagelijkse lust,
van beelden die,
mijn gedachten binnenstromen.…
Beelden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 826 Waar de stroom
van beelden
naar buiten keert
dwaal ik in illusies
die mijn werkelijkheid
ontkennen,
en zoek ik de stok
die de spiegel breekt
waarin mijn ogen
de waarheid zien…
Mijn beeld
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 615 Van jou wilde ik houden
vanaf de allereerste dag
jouw heldere oogopslag
jij, die op mij vertrouwde
ik keek je vragend aan
zag in een flits jouw leven
maar mocht niets geven
ik moest je laten gaan
nog eenmaal kijk ik om
wil jou als beeld houwen
geen afgietsel van geluk
maar gewoon blind vertrouwen…