Alle inzendingen over Bewolkte

diep in de dichter is het altijd wenen de regen valt onophoudelijk in vlagen al komt er soms licht het blijft alle dagen zwaar bewolkt met sop tot onder in de tenen de Friesche poëet François Haverschmidt hield het niet bij buitjes uit zijn vergiet terwijl hij met wrange tranen bedauwen wou kwam Piet Paaltjens kleddernat uit tuitjes Slauerhoff…

oktober dampt zich in de eerste kille ochtenden als voorlopers naar winterse donkerte af en toe schijnt er een waterige zon oktober spiegelt zich in goudgebladerte en grijze wolken die zachtjes uitvallen in humusrijke aarde volgende lente weer zinnig groen oktober verdonkert zich in bewolkte nachten en benevelde aarde terwijl de maan aan…

vader weet dat hij gaat overlijden Doktoren kunnen niets meer voor hem doen Angstvallig pratend over nu en toen Proberen wij de toekomst te vermijden Morfine kan zijn pijnen iets bestrijden Zijn zieke lijf gepind aan een harpoen Ligt hij gebed in smetteloos katoen En tracht zijn geest van angsten te bevrijden Grauw licht valt binnen uit bewolkte…

Verwachte neerslag van liefde laat niet eeuwig op zich wachten; is uw paraplu niet al bewolkt? Reken op skeletdwaalsterrennevellegerscharen, verhul in bombazijn het naaldhuis afgestemd op 't cryptapocalyptisch egelengelenzangstation. ------------------------------------------- uit: 'Huisraad', 1998.…

in het diepste donker van een zwaar bewolkte nacht kneep ik mijn ogen samen om meer te kunnen zien van het onbelichte een gepiep uit de duisternis gaf mijn verwarring nieuwe energie een muis in het donker het licht van een vallende ster ik wist het niet meer maar wilde een wens doen er doemde een wensgedachte uit het benevelde bewustzijn…

ik loop onder de zwaar bewolkte hemel herken me niet in ‘t rechtopstaande riet ‘k ervaar voortdurende bescherming van prikkeldraad, maar ook weer niet ik voel water tegen mijn oever klotsen mijn golven kabbelen steeds voort plots geeft een vierkant blok een wending in mijn lijn vele ronde palen trekken mijn prikkels naar de einder…

Het is half bewolkt en de zon wil er wel doorheen komen, maar dat is moeilijk. Stil is het wel met wat vogels en een prachtige vlinder om mij heen. Een lichte wind maakt het wat koeler, maar het is droog. Zon, je geeft zoveel warmte en liefde, kom maar door de wolken heen.…

Kleine witte duif vertel me wat je ziet tijdens de lange vluchten wanneer je drijvend op de wind de weg naar ‘t nest zo feilloos vindt langs blauwe of bewolkte luchten Kleine witte duif je hart is vol verdriet ik lees de droefheid in je ogen waar de onrust schemert; vaag je vleugelslagen worden traag het weten heeft je moe gevlogen Kleine…

De hemel wordt steeds een bewolkte maar zij willen de bermranden tonen, ogen roodoranjegroen wellicht klonen tijd ook in één leven prijzend helpen deze zielenpijn bij de inwoners stelpen.…

Er is nog meer, dat ik ontdek: de eerst zo blauwe hemel is bewolkt. Er is een babylucht, die ik ontwaar. Ik wijs m'n vrouw op één oranje plek. Ze zegt: 'Die wolk is van een prins'lijk paar.'…

net niet hemels maar het begon er sterk op te lijken de focus gericht op verte die in het bereiken van de horizon alle mogelijkheden bood om nog langer te kunnen kijken waar aarde rondde maakte lucht een oplichtend contact gaf verticaal weer zicht aan eindeloze ruimte waar naast sterren ook zeven hemels huisden subtiel bewolkten…

ook al is deze zomer voor alle tijd bewolkt valt het water met karren vol sop naar beneden ‘t verleden blijft niet te vatten natter dan ons heden zonder polders dijken ‘t land dorpen onbevolkt we zullen het nimmer meer in tekens kunnen achterhalen maar de oceanen moeten ooit met water zijn vol gelopen na uit de lucht op het land in leemten…

ik heb je op een stoel gezet niet op een troon hoewel in dit decor is dat heel gewoon mijn teksten gaan als zij bij jou zijn aangeland voorzien van kant en tekening al snel van hand tot hand jij draait niet met de winden mee rotst als branding in een zee van emoties onder zwaar bewolkte lucht nog krijst een vlucht van snelle vissenvangers…

't Ruikt zo naar bramen hier, ze zijn al bijna rijp En jij bent in het Noorden Wou dat 't Noorden hier was, of anders andersom Zoals mijn chalcedoon verloor ik jou Op straat Nu is de herfst begonnen Mijn hart hardnekkig zwaar bewolkt Regenbuien schuilen niet meer voor zichzelf Laten onbeschaamd de zielen vallen De mijne klettert op de straat…

Een ander lacht, wanneer de lucht bewolkt is. Kortom: voor elk wat wils is ons klimaat! Geen wonder, dat het land zo dicht bevolkt is.…

was jij maar dood dan was het zoveel erger mijn tranen niet onzichtbaar mijn hoofd niet zo bewolkt een meisje een vrouw in rouw in stilte in zwart en niemand zou iets vragen want zwart is een gevoel van leegte onzekerheid en zaam want één is weg…

mijn vriend begraven ineens ja zonder vragen ik was hem zat omdat hij zoveel mooie jaren van mijn leven had gejat vier jaar geleden op een koude kille dag is hij toch opgestaan met in zijn hand verleidelijk de warmte van het glas hij liet mij begrijpen dat ik toch heel gewoon zo naar de zon kon reiken zelfs als het weer ook zwaar bewolkt…

weg in niemandsland eenzaam, maar met z’n drieën die stemmen moeten zwijgen door brekende golven overstemd zullen herinneringen zich rijgen stroomt het verleden ongeremd haar handen pijnlijk gevouwen fluistert zij zwak om vergeten bidt om een luisterend oor wanhopig, haast verbeten klanken drijven op draaiende wind overspoelen het bewolkte…

nog hoe je dronken werd niet dat gelal, stoutmoedig doen maar zware vleugels, intens verdriet wijsheid die zich niet dromend verpakken liet er dansten rupsen op witte toetsen van de oude liedjespiano in het hotel aan de kust terwijl je rookte, dronk je jenever en vertelde je over het kamperen in een tent op een berg aan het land onder bewolkte…

In onze min niets onverklaard: laat ons zijn zonnig of bewolkt, maar niet vergeten dat deze aard alleen door vreemden wordt bevolkt. Wij zien het leven zachtbestraald, en toch, o hart zo roemgezind, besef dat niemand naar ons taalt, niet eens wijzelven, lieve kind.…

Waar zal het hart in late herfst zich keren omgeven door het dor kleurloos kale hout een hemel bewolkt grauw somber en koud geen plek waar nog warmte is te creëren huilen van de wind door troostloze bomen de velden leeg en dor zelfs mistige horizon in mijn brein slechts verlangen naar de zon wanneer zal ooit het nieuwe leven komen maar…

het was bewolkt vandaag en het stormde met veel regen…

Zal het bewolkt of zonnig zijn? Zal ik fluiten of gewoon stil zijn Vol liefde zal ik aan je denken Jouw plaats in mijn hart koesteren Samen onze toekomst bouwen Of alleen terug kijken op wat is geweest. Morgen zal ik het weten………..misschien…

Ik zweef hoog in de bewolkte lucht, en bekijk alles vanuit vogelvlucht. Mensen kijken niet echt naar elkaar, ze kijken om je heen en groeten maar Regen of de tranen men ziet geen verschil, de wereld is vaak hard,koud en kil. Ze zien enkel van het masker de glimlach zodat ze denken, die heeft een goeie dag.…

De lucht is bewolkt en triest in haar grijze zomerse wolkenregen dat dagelijks in stortbuien met tussenpozen is neergezegen in het lage Hollandse land Tikkend op het raam waarachter mensen engelen in mensen gedaante zien staan Poetsten de zuivere regen stromen alles blinkend schoon Een schone droom is mijn meisje poëzie…

Al had ik boven niets besteld noch te verlangen, keek ik net naar het thans zwijgende groene talud de echte grijzere voorjaarshemel met lichte mist, ik vroeg me meer en meer af hebben ze zich vergist ongeduldig bewolkt onvervuld zich dit weer voorgenomen. Al die samenpakkende druppels voelen plots zo raar.…

Ik zie de toekomst graag en liever, zie de vergeet- mijn - nietjes bloeien met hun bloeiende betekenis, bij gelegenheid Ik zie het verliefde eigenwijze, als ballade naar verre andere landen reizen, een groene boom van ziektevol "misschien" dat in het broze bewolkte hart de onvoorstelbare leegte achterliet, vandien.…

Vlokken natte sneeuw vallen in vlagen uit de grauwe bewolkte hemel. Er blijkt toch nog een graf te zijn onderhouden want plastic bloemen hangen troosteloos in een bekertje van tin. Na lang speuren zie ik opeens, half verstopt, onder gras en mos contouren van een kapotte en verweerde platte zerk.…

Ik zie nog slechts bewolkte firmamenten, dus hupsakee daar gaat mijn woord van eer. Het lijnen vraagt een veel te grote veer, voor overtuigd obesitaspatiënten. Het is geen doen om zo te moeten leven. In hongerlijden heb ik echt geen zin, dan zal ik maar een poosje eerder sneven.…