Alle inzendingen over Bewust of onbewust?

Dan gaat mijn peinzen langs mijn lege jeugd, Langs de ijdele uren onbewust doorweend Toen mijn smalle lichaam rijpte tot vrouw, En wat daarna kwam: langs mijn korte vreugd, De hoop van eenmaal met een man vereend Te zijn, langs al wat nooit gebeuren zou.…

O klamme koude, die me 't krimpend herte beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten, als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten, doet nederbuigen onder 't lood der smerte, - doet nederbuigen in wanhopig smachten, zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte toch pijnlijk krimpen kàn om al…

duren de nacht valt in een schaduw velt zich rekt zich over alledaagse zaken het zal mij niet meer raken langzaam sluit ik alles af mijn hopen, dromen, vergezochte idealen mijn angsten, stiltes in mijn levendige falen weg, verdwenen, het blad nooit echt beschreven mijn boek valt dicht mijn ogen toe ik ga het duister onbewust…

de laatste stap in het onbewuste wezen, het kunstlicht van zon begeren ondeelbaar avontuur de gekrompen tijd te vrezen slechts een gezicht in de menigte te waarderen en op de pluimage te worden gewogen.…

zingen en afvragen waarom ik dat doe zonder reden door kille tempo's van lange haakse maar ook afgeronde lange gangen oftewel juist daarom saaiheid te willen doorbreken van en door eentonige tempo’s op eigen onbewust ritme waar ik later pas achter kom mijn gezang is juist niet eentonig omdat ik de hele notenbalk gebruik eerst de gang…

alles moet zo snel gebeuren onbewust werkt iedereen mee aan dit opkomend fenomeen. bij velen slaan de stoppen door, de psychiatrie ligt overvol met mensen die niet meer volgen, in deze opgefokte maatschappij van heden.…

En, wen alles rondom sluimert, van het leven onbewust, galmt de sombre toon der klokke, stem des Tijds, die nimmer rust.…

het echte probleem ligt bij de mensen die door complottheorieën en malle geloven zijn verdoofd en nooit in een spuitje hebben geloofd het ergste zijn zij die dat belijden zij helpen juist het virus zich snel verspreiden velen van hen negeren het gebod tot naastenliefde van de Here zullen zijn ware bedoelingen nooit begrijpen en Hem zo onbewust…

Jij hebt vandaag mijn tranen gekleurd Klanken in mijn hart laten zingen Mij blij gemaakt met een beetje jij Kon mijn emoties nauwelijks bedwingen Jij was het beste wat mij ooit overkwam Al was je daarvan misschien niet bewust Had duizenden doden voor je willen sterven Maar toen was jouw liefde al uitgeblust Wat over blijft is een gevoel…

verdriet geladen die door tranen werd verraden terwijl mijn verstand het begaf In de auto alleen, doel onbekend voel ik nog mijn lippen branden en het geluid van mijn banden wordt door mijn hart overstemd Daarom doe ik de radio aan Terwijl Bob Seeger zingt zijn hit “Against de wind” rijd ik 160 op de tweede baan Ik word mij langzaam bewust…

Gekweld door gedachten geveld door het wachten zich van zijn voornemen bewust; “Doe het dan, lafaard!” zou hij willen schreeuwen. Het lijken wel eeuwen… De confrontatie met dit leven kan hij niet meer aan. Zijn handen beven, hij hoort alleen nog de trekker overgaan …eindelijk rust…

pensionering wachten decennia vrije jaren hoe we die tijd gaan ervaren hangt af van de voorbereiding Door gevoels-misleiding versnelt onze gevoelstijd ervaren we die vrijheid als strijd en vaak heerst de teleurstelling Gezonde jeugd zit vol levenslust wat slijt, er ontstaat gelatenheid als er niet aan wordt gewerkt Remedie is, leef heel bewust…

Toch in mijn sluimer is mijn leven levensecht, probeer ik daarvan te genieten, heel bewust, vind het wakkerschudden dus zeer onterecht, want wat heeft U mij dan zoveel meer te bieden dat ik niet kon vinden in mijn heerlijke rust? Of wordt het dus toch maar weer: "Uw wil geschiede"?…

roep niet langer alleen maar deel van de groep Kerstfeest op de toendra zuiver als kristal ver van de commercie dicht bij het heelal Onder de sterren samen soezen en jagen kerst met de wolven geeft antwoord op vele vragen Het kraken van de sneeuw de stilte en de rust wanneer gaan we het beseffen wanneer worden we bewust…

herinneringen die vertellen wie we zijn wij zijn onze herinneringen Soms hebben we moeite met omslaan van bladzijden doet het verleden pijn willen ‘n blad verwijderen maar het is gearchiveerd onbereikbaar diep in ‘t brein In moment van weerloze rust welt het verleden op bladert de geest als de wind door herinneringen bestoken ‘t bewuste…

Waarom ook niet een aarden weg - waarlangs jij nooit - naar míjn middernacht Smokkelen van plaatsen dus naar tijdstippen en omgekeerd, voor een bewust gekoppeld nu en hier, zelf samengesteld heden. ----------------------------------------------------- uit: 'Vouwplannen', 2007…

de storm stilt waarop iemand met schrijven ophoudt om iets anders te beginnen, zich iets aan te schaffen, voedsel inkt, gereedschap altijd komt het moment waarop iemand het zoeken staakt, zoals en schip het anker licht en de richting opnieuw bepaalt daarnet nog op een meer van ijs en nu vermoeid het kind de oever opgetild en zich bewust…

Bij ontwaken na ‘n hazenslaap Stroomt ijswater in z‘n bewuste Een vernederende dood wacht Om de hoek In de dodencel wordt gevloekt als 'n lach klinkt in de executieruimte Dan weer een doodse stilte De zwijgende stoet door de gang In hun midden 'n slachtoffer van Slechte genen en opvoeding Geen mens die zichzelf maakt Achter glas…

Een moment ben ik me hiervan bewust maar daarna is het moment weer verdwenen. Je voelt het, als je niet in het nu bent. Want het nu zit diep en grenzeloos in je. De mooie mei maand is bijna weer voorbij. Laat ik de resterende dagen stabiel elk moment beleven met zijn oneindige dimensies: nu, nu nu….…

in de bast van een boom schrijf ik haar naam heilig het liefst een vrouw van de stam zonder troon geboren ongekroond voor het oog bewust in dit leven een aura als de regenboog omringd door woorden diep uit de kosmos geboren de essentie zoeken voor wonden wat duidt op een spiegelbeeld inspirerende gewaarwordingen in de lucht geschreeuwd…

Het is helaas de weerschijn van de realiteit, waar hete as gloeit in de moederhart der dichters, waarin de taal jongleert in de blinde anonimiteit, zich niet bewust zijn in de wetenschap waarin zij denken heer en meester te mogen zijn en waar alleen zij de ruggen rechten.…

zet jij jezelf in volle zon door anderen doel bewust de schaduw in te stuwen? als jij voor anderen de zon niet in 't water kunt laten schijnen, zit je dan zelf niet in de hoogste nood? staat het water nu echt al tot aan je kin? kruip uit je kast! out je, niet langer naamloos, maar doe dat met werkelijkheidszin!…

Om de zoveel tijd verdwaal ik aan zee geheel bewust een oneindige blik sombere dagdromen maken hun entree opvallend dat ik daar niet meer van schrik Golven deinzen nergens voor terug oneindig vertellen ze elk een verhaal avondwolken slaan een hemelse brug de zon spreekt bijna horizontaal Ik heb mijn gedachten in zee gestrooid zoals…

Bewust of niet van de waarde van het leven terug naar de oerknal...…

in een stad, nog nooit geweest een land waar mijn lief is liggen ook mijn voetstappen hoor de echo van onze stemmen daar waar het altijd oorlog is lopen wij samen hand in hand slapen op het dak alsof er geen afweergeschut is kijkend naar de sterren in het zachte ochtendlicht net voor ik me bewust ben van mijn leven waar mijn onschuld…

Buurvrouw heeft last van occupatie van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat speurt ze bewust naar een locatie waar ze totaal achter staat daar blijft ze soms wel uren turen voert zij haar occuperen naar de top achter gordijnen zie je buren gluren pas dan ruimt ze de augiasstallen op rond haar eigen huis is het een pan daar loopt ze maanden…

het licht al op eerder dan de voorgaande dag even is er een zielenlach ik koester mij dan onder een warme deken, en hou dit moment zo mogelijk vast; het is ruiken aan rozengeur die zwaarte doet weken ook al is de geest gewillig de hemel wil het ontwaken een wijle verdagen dan speelt het geluk, kort zijn part ondanks dat het bewuste…

(bewust gestolen zinnen uit bekende gedichten als een fraaie collage) alles is veel voor wie niet veel verwacht veel liefde ging verloren in de wind en wat de wind wil zullen wij nooit weten het zal lang duren maar de tijd zal komen die tevergeefs om zachte woorden smeekt een taal waarvoor geen teken is in dit heelal verstond ik…

verguld met de sprankelende geest van onze achterkleinkinderen wij zijn vervuld met de frisse stimulerende elan van onze volwassen kleinkinderen wij zijn gelukkig met de redelijke gezondheid van onze al oudere eerstgeborenen wij zijn tevreden ondanks de huidige krakemikkige staat van ons lichaam en ons tanend geheugen wij zijn ons bewust…

zon verrast met gouden stralen 't landschap wordt innig gekust 'k zou niet langer moeten dralen daarvan ben ik mij zeer bewust wanneer 't voorjaar zich doet gelden kunnen wij weer zonder jas over de Esch richting Delden en geeft somberheid geen pas 't is de drang van binnenuit die ik openlijk durf tonen 'n gevoel dat naar verluidt mij…