102 resultaten.
Yper
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 457 Gebroken
geknakt
regenererend
des leven
lijdzaam
overleden
Doods
toekomstloos
brutaal
door eigen hand
aangerand
Fragmenten
rond
gesmeten
sieren
ondergekregen
nooit
wederkerenden
De nacht slaakt
verdwaalde schoten
verschillend de
tussen
liggende tijden
De wacht schrikt op
bezweet
bleek
trekkend
Mijn god
het gaat…
Inleven en verplaatsen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.296 Vaak zie ik mezelf
opduiken uit een andere tijd
vroeger
drukker
bezweet
in een niet meer
te plaatsen gedaante
Gister nog
lang slungelig
geen interesse
tussen het volk staande
pilsje in de hand
bij een brok poëzie
alles d’r op en d’r aan
Schat zeg ik
voor m'n neus weg dan
wees eens schappelijk
neem me voor de gelegenheid
even…
VANGST?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 800 De jeugdige wolf
waagt zich eens ver
van 't vertrouwde hol
ziet platgetrapt gras
ruikt een smakelijk dier
al zijn haren springen
bezweet overeind
elke spier staat strak
heel de wereld verzinkt
voor dat ene spoor
de dichter
nog pril of reeds aftands
wanneer
het steeds jonge gemoed
woelt zwelt slinkt smelt stolt
bij een komend vers.…
Voortschrijdend inzicht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 130 om een of andere reden die zo
op het oog nogal onbenullig lijkt
tel ik de tegels van de stoep voordat
de grond onder mijn voeten bezwijkt
ik wijk van diepgezonken wegen
mijd ingesleten, rechte paden
stap door het oog van de naald
wuif takken weg, blijf doorwaden
met spinrag in het bezwete gelaat
met licht tussen gebladerte als respijt…
Carnavalskraker
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 3.168 de maskers grijnzen dubbel ziend
gemaakte lol van binnen bezweet
narren treden buiten zichzelf
voeren grollen door gevulde keet
ze dolen van het innerlijk bevrijd
tussen licht beneveld en zwaar vermist
eentonig klinken ze de rijen
door hoempa papa pa opgehitst
wetend hoe de dorst te lessen
vergetend van het goed fatsoen
duister in de hoeken…
Post
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 391 Bliksemende orgelmuziek
vormt de achtergrond
voor een ondergronds paar
schaterende botten
Met z'n hand al aan
de afgebladerde deurknop
blijkt hij ineens
net te diep
doorgedrongen in die
betonnen tuin
Opnieuw stelt hij zichzelf
die bezwete vraag
wilt
durft en
doet hij het wel?…
Klein zijn de woningen in deze buurtschap
gedicht
3.0 met 16 stemmen 7.092 De naamborden zijn met de hand geschilderd:
Dekevelaer, Adriaanssens en Vergauw
Zij zijn mannen met betrouwbaar en vertrouwbaar open gelaat
Op het land bij de stijgende ochtendzon
En 's avonds bij de haard waar de lamp is opgehangen
Over het zandpad gaat een vrouw, bezweet en stoffig
Zij draagt een kan petroleum en een roggebrood
Haar kind…
De ander
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 486 Onrustig brandende dromen als
spits lekkende vlammetjes,
likken aan zijn bezwete lijf.
Onrustig werpt hij zich
van zij naar zij op zij,
mompelt steeds de naam van
een verloren liefde.…
Energie gemorst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 167 droom,
heb ik mijn schroom
in reine slaap verkocht,
het blind zijn als
een tweede klacht,
de eerste verschuilt
zich in beloften, en
achter maskers, van
aangezicht, in lot
volbracht, te mogen
troosten aan je borsten,
die vind ik in
mijn lege dromen,
verzadig mij met
het verloren zijn,
slechts een kus
minuskul, zo klein,
doet mijn bezweet…
Hyperventilatie
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.214 Gedachten die vertroebelen
werkelijkheid en realiteit
Als een waas uit het niets
bezweet pupillen verwijd
Overvallen door pure angst
het moment van ademnood
Trillend vol verwarde emoties
bang als de dood voor de dood
Vervloekte dichtgeknepen keel
zomaar in het nauw gedreven
Zowel lichaam als geest bekneld
grond zoeken tijdens het zweven…
Het andere licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 698 Bij het omslaan van de laatst te nemen bocht
Pagina opvolgend, ga ik de verlichte tunnel in
Waar samenkomen de verharde gladde wegen
Grof dwingend zegt het mij blind er in te racen
Het negeren mijn geleden wanordelijke drempels
Zodat ik willoos onmachtig voort dender
Schokkend omklem ik het bezwete stuurloze
Dan flits het voorbij,
einde…
Halverwege, de dood
gedicht
3.0 met 11 stemmen 5.785 Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij -
en ik bezweet van zomer, haast en gêne.
Zij lijkt een beetje op een zonnebloem:
gebruind gezicht, blonde haren,
nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt.
Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust.
Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek:
kan nog heel goed bloeien in een vaas.…
populistisch schreeuwertje
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 453 bezweten dikke reten
leven met
uitgevreten streken
gespleten geweten
welnee
privé eigen portemonnee
en
andere populistische tongen
beweren
zullen we de allerrijksten deporteren
overzee
`t gegraaide geld blijft hier
nee Geert Wilders
niet jouw idee
jij gaat mee naar overzee
hupsakee santé…
vers
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 498 de duistere nacht verlaat
mijn kamers en ik ontwaak
wenkbrauwen vol rijm
rillerig van bezwete dromen
huiver voor de naakte dag
het bevroren winterveld mijn thuis
als onbeschreven blad
zie de roerloze reiger
zoekt vergeefs zijn prooi
in dichtgeslibde vijvers
onmachtig met lamgeslagen vleugels
kijk ik verbaasd en leeg
naar de vlucht…
high in the sky
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 952 voortkomen uit mijn mond
blijf staan, val niet om
oude grijze gek
stop , halt, stop
bok met lange borstrok
maar de wereld
is zo mooi en vluchtig
zo zwevend, zo high
zo wiet wiet wiet
zo bye, bye, bye
ik kan niet stoppen
en ga er tegen aan
wat een dolle pret
ieder lacht mij toe
en word tot
dollen aangezet
maar ben, plots,
bezweet…
Het jaar van het misverstand
gedicht
2.0 met 30 stemmen 10.019 Bezwete hoofden.
Uiterste concentratie.
Met kracht stootte ik de zaaldeur open,
ging wijdbeens voor hen staan.
Vragen werden niet gesteld.
Ik sprak:
'Wij bevinden ons al geruime tijd precies in het hart van deze eeuw.
Ondertussen droogt mijn wijsheid op.
Ga dus, nu dat kan, heelhuids heen.…
Een Herfst
gedicht
2.0 met 21 stemmen 10.727 Men is vandaag ontzettend onsterfelijk
het is eindelijk de echte heldere herfst
die er haast nog niet is
de bladeren vergelen, nog betrekkelijk groen
de wind is nog blauw, wijst geen enkele richting
de grond ligt nog onder het gras
men rookt de zwarte sigaar van de dokter
men raakt bezweet door het werpen met darts
men drinkt zijn zevende…
als donkere chocola
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 400 Zacht blaas ik
Over jouw lijf dat ik aanbid
kijkend naar een lichtelijk bezweette grijns
leg ik mijn vingers op jouw lippen
je kunt nu niet meer terug
het moment verschiet in geuren
elke beweging prikkelt zinnen
Dit is waanzin aldus mijn geest
Heftiger als in mijn dromen
Strelen mijn handen jouw lijnen
Je doet mijn bloed ruisen
Verre…
Twee herfsten - 2
gedicht
4.0 met 4 stemmen 6.339 Men is vandaag ontzettend onsterfelijk
het is eindelijk de echte heldere herfst
die er haast nog niet is
de bladeren vergelen, nog betrekkelijk groen
de wind is nog blauw, wijst geen enkele richting
de grond ligt nog onder het gras
men rookt de zwarte sigaar van de dokter
men raakt bezweet door het werpen met darts
men drinkt zijn zevende…
Klein doordeweeks
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 90 De ochtend is nu vacant, stilte van weer een bezwete
nacht is verzwolgen door het lawaai van de stad.
Kunnen de dagen zich verdomme niet eens verzetten
tegen voortslepende sluiers van hun voorspelbaarheid?
Zouden al die dagen zelf niet moe worden van
het rochelende ritme van hun ellendige overlevingsnijd?…
Menselijke vriend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 240 Het is niet minder mystiek
omdat het uit het hart komt
die bruisende liefde van de Wolga
waar de wolven huilen in het bos
en ik van mijn tranen jenever maak
nu mijn boek geopend door jou ademt
over het verlangen naar jouw torso
het steigeren van jouw liefdeszwaard
terwijl mijn weemoed snakt naar zuurstof
bezweet in mijn eenzame zomerbed…
Eerst de tol, dan….
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 35 Het lot ver van het gevoel
gebracht in de lusten en
de lasten verzadigt mij in
het eenzaam doel, doet
bezweet ontwaken in een
voortdurende gewetenspijn
tevergeefs in dromen op je
gewacht, toch zal ik je eens
ontmoeten, de ochtendstond
gaf mij je hand en beeld, je
zonden zal ik strelen in het kleed
van lief en leed in verlangens…
De maan schijnt in jouw ogen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 824 Onze lichamen, al dan niet bezweet
bekruipen elkaar en vinden die rust
die nodig is om terug te kunnen keren
naar de haastigheid die ons leven siert.…
Extatische Verslaving
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 595 Gedurende ontelbare heldere momenten
Bekruipt mij het vreemde gevoel
Dat ik je al jaren ken
Voel de adrenaline die ons weerzien
Duizend keer zo mooi maakt
Als het transparante schijnsel van de volle maan
Mijn hart klopt sneller dan het licht
Terwijl jouw handen rode plekken achterlaten
Op mijn bezwete huid
Zonder het te beseffen betover…
Aan een wielrenner
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 227 hij doet het het liefst
bezweet en bemodderd
bespierd zijn die benen!…
Dagen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 118 Ik werk op het land tot ik met uitgeput en bezweet lijf ga zitten.
Daarna sluit ik de luiken.
’s Nachts luister ik naar het ronken van de schepen op de rivier.
Als ik het bed niet warm krijg draai ik een fles open.
Als de vlinders komen steek ik de riek in de grond.
Als de krekels sjirpen blijf ik hele nachten buiten.…
Haar kleren
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.076 een moment was ze van al haar kuisheid beroofd
en ging het kokend bloed in het arme kind tekeer
maakte ‘t lijf zich gereed want wie de satan looft
is kansloos, die passie kent geen enkel verweer
de overweldigende gedachten deden haar zeer
maar smoorde in de kiem al de morele bezwaren
het was niet wie of wat, maar wanneer ze kreeg
haar bezwete…
Onheilvoorspellend
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 290 flarden zon verwarmen mijn koude gezicht
terwijl ik gedachteloos paden betreed
waar ik normaal gesproken angstig bezweet
met spoed mijn hielen zou hebben gelicht
wervelende wind verwaait zijden herfstdraad
als het pad donker en onheilspellend wordt
het daglicht in razend tempo verkort
en de omgeving gaat ruiken naar onraad
vanaf hier is…
Liefde te leen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 53 de put dieper dan de echo kan reiken
duister als in de diepste spelonken
glad en bezweet met algenvocht
verdriet in tranen verdronken
het dal was dieper dan zijn bedding
de stroom meedogenloos en wreed
de groene heuvel onbereikbaar
verdriet in tranen verkleed
de berg was steil en glibberig
met verraderlijk losse stenen
de top in de verkleumende…
Terugkeer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 364 Bij de thuiskomst op Ithaka
was er alleen de hond
herkende mij bij het snuffelen
aan de bezwete hand
De geur van na een everzwijnenjacht
het hart klopte nog in de keel
alsof het land, het water
de zon me niet herinnerde
al was er wel de vertrouwde wind
met een verhaal van jaren zout
Zou jij nog dezelfde vrouw
alle gegadigden voor jouw…