Netgedichten

netgedicht (nr. 24.081):

Energie gemorst

Verstrikt me
in mijn nachtbedrog,
de waan als korte droom,
heb ik mijn schroom
in reine slaap verkocht,
het blind zijn als
een tweede klacht,
de eerste verschuilt
zich in beloften, en
achter maskers, van
aangezicht, in lot
volbracht, te mogen
troosten aan je borsten,
die vind ik in
mijn lege dromen,
verzadig mij met
het verloren zijn,
slechts een kus
minuskul, zo klein,
doet mijn bezweet
ontwaken, in een
baringspijn, als
branding heet
laat branden
in mijn borst,
te veel tijd en
te weinig
energie gemorst.