Alle inzendingen over gemorst

beloften, en achter maskers, van aangezicht, in lot volbracht, te mogen troosten aan je borsten, die vind ik in mijn lege dromen, verzadig mij met het verloren zijn, slechts een kus minuskul, zo klein, doet mijn bezweet ontwaken, in een baringspijn, als branding heet laat branden in mijn borst, te veel tijd en te weinig energie gemorst…

De schone schijn van de façade waarachter onzekerheid de fundamenten langzaam ondermijnt van het twijfelachtig gebouw van gemorste letters gespleten woorden zinnen zonder zin tot zwijgens toe ontroerend maar toch schijn…

ik besta in een mengeling van gedachten vlucht uit het evenwicht, balanceer aan de rand daar ik niet wil weten of de overzij mijn biechten had begrepen nietsdoende en afkerig streel ik de glad gestreken wind vraag me af of de dood ook de regen kent, een snuifje sneeuw of de naam van het gemorste kind het is slechts gissen wat…

Het glas was omgestoten En de wijn verspild gemorst Rode druppels op je rondingen Laafde ik mij aan jouw ontblote borst Willoos liet jij je leiden Zonder duidelijk besef Vermorste ik jouw kuisheid…

De internationale kranten kwijlen De Hollandse minister president Dat is nog eens een voorbeeld, wat een vent Staat zelf gemorste koffie op te dweilen Maar zonder de tv die mee komt gluren Zou Rutte’s show beslist niet zo lang duren.…

enkel wat zachte kruimels en strelende zinnen gemorst op geurend mos getuigen nog van schijnbaar dromen waar onder nevelige bomen een oude minnezang weerklonk iets van liefde voelbaar werd zo onbevangen weer hervonden…

heel even een tipje van de sluier licht gemorste dauw een verre loei nipt het oor verstrooit het zicht tot zingend blauw wakker springt het meiklokje uit haar winterslaap op tijd om weigeroes van bloem tot bloem een lentebries verspreidt…

De kil-zwoele avondwijn wordt gemorst en bedwelmt. Hij maakt geesten verward en doet sterretjes zien. Indrukken sluimeren en flarden stapelen zich op. De sluier van de nachtsirene draait me rond en rond me en wikkelt me tot mummie in; Zonder het te merken wurgsporen krijgen :; spannend ...…

Nu heb ik het gemorst.…

Het ideale gedicht: een met overleg gemorste groene plas verf Een gedicht ligt bij voorkeur in een drukke winkelstraat De een loopt hierheen de ander loopt daarheen en iedereen maakt groene voetstappen ----------------------------------------------------------------- Uit: 'Sorry dat ik het paard en de hond heb doodgeschoten'(2002…

In mijzelf het allerkostbare en blijvends niet te verliezen, om jeugd en tijd terug te winnen en me uit de eindigheid te tillen, menig energie gemorst, wat de natuur geen moeite kost, opnieuw te kiezen, de enige maat te bepalen, niet verder af te dwalen tot de fictieve grens van wat ik achterlaat, een weg gekroond met onderscheid,…

Wat er van dat fout geweven lieve leven even bleef, het leefnet op het land getorst een druppelspoor van vocht tranen op die allerlaatste sparteltocht aan de overkant op tanden knarsend zand gemorst: Nooit meer samen zilten in het zoet van zee.…

Liters zaad door lust en wanhoop in tissuepapier gemorst.…

Ooit komt ze naar beneden En huilt ze om de modder Aan haar voeten, en om De gemorste bamislierten. Maar niet nu, nu twinkeltwankelt ze erop los En legt eigenhandig een sprookjesbos aan. ----------------------------- uit: 'Uitloopgroef', 2009. Titel ontleend aan een song van Alicia Keys.…

Stilte boort gaatjes in de torso van de beek, regendruppels gemorst. Hoog vertrapt gras, verbuigt zich niet in schande, goudgeel akkerland. Lopende rivier, bochtig voor de draagstoelen, sleutels voor de zee. Luchtkasteel verlicht, laatste tred naar hemels slot glazen deur is dicht....…

In plat geschoeide velden klappen rozen open, bewijs van argeloze plicht, de wereld zich met het licht zal voeden van te vroeg gestorven helden, waar de koppen blijven bloeden, om gemorst zaad een kans te geven, te aarden aan beide zijden van een tere grens, zich steeds weer de ultieme wens te beleven en hoop te laten ontkiemen…

Een dichter gunt zijn laatste woord eindelijk een rustplaats, zijn eigenlijke behuizing buiten de dictionaire om van zijn onbehagen als een inktmop die allang bekend was voor hij werd gemorst op de korst van brood kruimels waarmee het spoor duister werd en alle papegaaien zijn verwend werd de ruimte van de aan mij toegeschreven…

Ik heb de waterkruik niet laten vallen hoor maar laat soms graag de scherven bloeien mijn zinnen laat ik met het water stoeien dat ik op de trappen heb gemorst dan wandel ik op blote voeten op de stenen boorden langs de dijken van de polder langs de rand van de grijze zee de blauwe lucht de groene weegbree waar…

Ik ken je slaap niet je schuldige thuis de vlucht je vlees en bloed aan tafel hoe je wordt beluisterd in gedroomde romances de straaltjes aanraking je toegeplooide gezicht Ik ken je schaamteloos wortelen diep in mijn ogen je brandende navel wakker van honger het gemorste laken gelegen in mijn hand ga en praat met de huizen terug als onzichtbaar…

Uiterste balans, onbetaalbaar wat je kiest, taal vervangt het evenwicht Door gemorst bloed, rivieren uit hun bedding treden bloeit op in een woestijn. Gedachten zijn van klei, zich vormen uit alles of niets die modellen worden vogelvrij Deelbare verlangens, halsreikend naar de liefde, echoput van puur geluk?…

Tussen koek en ei worden kruimels gemorst voer voor vogels. De regen ruist de bomen worden nat een zwerver VOELT de kou. Zitplaats lijn 3 De stoel waarop ik ging zitten was nog warm van andermans billen. Forever young Lichaam op de vlucht het altijd jong zijn werkt niet spiegels slaan op hol.…

het kunstig geweven web van de spin beschermde ons voor indringers lichtstralen werden gemorst over de doorzichtige vleugels gevlogen in 't zilver blauwe glinsterde het spinrag als een schoon kunstwerk het is voldoende om naar de gevangen zwarte stippen te kijken met ogen van de ochtend vandaag schilder ik opnieuw…

schralend waaien door het schuren van fijn stof zo is ook iedere plaats te achterhalen waar eeuwen tijd hebben vermalen tot couleur lokale een mengeling van kruiden en bereidingswijzen van de gewassen van het land met trotse hand ook armoe en verstarring bepalen dagelijkse kost in het soms uitzichtloze leven wordt er niet met eten gemorst…

het later van vroeger ontbeert een toekomst aan de som van druppels ontbreekt het water er bestaat geen bos meer zonder kettingzaag het gedicht is kaal eeuwig is alleen de dood ongerijmd als gemorste koffie bij ontrafeld brood sommige winters verlangen naar een zomerjurk elke betekenis draagt een steen om de nek elk woord…

Zijn hoofd hangt op zijn borst en in zijn zachte slaap heeft hij een traan gemorst.…

nageslacht in sporen van een nieuwe nacht als bokkenrijders kwamen Ik wachtte in mijn ongeduld de nacht af in mijn dralen en zag ik niet hoe ochtendlicht de nevels dreef in vergezicht waar spoken kwamen om gericht mijn schaduw op te halen Als veldheer van mijn vlakke land hield ik ze niet meer tegen ik zag ze niet ik zag ze niet hoewel gemorst…

Een paraplu schuift over de dag, de hand die hem beroert als scherm tegen een onbekende regen en scheurt elke dag een pagina van de kalender af, we zoeken naar de juiste woorden, ze zijn niet te plaatsen, ze passen in geen enkel alfabet, gemorst, verwaaid in de branding van de toekomst, verstart alles wat zeker was, verrijst…

er enig sprake was van een genuttigd hoeveelheid alcohol betrad ik de vroege ochtend met een onuitgeslapen gevoel van uitputting, zonder twijfel en gerede voldoening daar het licht zich slechts vertoonde in de verbeelding waar mijn ziel en ik elkander zochten en tenslotte vonden het park waar ik en mijn vriend het groen van een gemorste…

Inktvlek aan de hemel Uitgelopen Genoeg om de nacht te verduisteren Voor hen die omhoog kijken Rusteloos vloeide jij voort Zwarte rivier Ik rende langs de oever Steeds zag ik iets in jou Spijt droop ten slotte van je gekartelde randen Haastig gemorst, vermoedelijk In demonstratieve zorgeloosheid Zoals onze jeugd het voorschrijft Verhalen…

Hartslag als bloesem om haar boezem te vullen, weer in pijn gemorst. Zie een lege droom maskers door de tijd gebracht beelden van de nacht. Voor elk bestaand kind, hoeveel is een leven waard, in de knop te sterven.…