Polder gedicht
Ik heb de waterkruik
niet laten vallen hoor
maar laat soms graag
de scherven bloeien
mijn zinnen laat ik
met het water stoeien
dat ik op de trappen
heb gemorst
dan wandel ik
op blote voeten
op de stenen boorden
langs de dijken
van de polder
langs de rand
van de grijze zee
de blauwe lucht
de groene weegbree
waar de zomer zucht
want daar zoek ik
naar de branding
die jouw boezem
overvloedig
heeft gekust
***
Geplaatst in de categorie: ex-liefde