Alle inzendingen over Bloei Ingetogen Eeuwigheid

de hemel onder handbereik met een eeuwigheid te gaan het mocht niet zo zijn het glas is gebroken de glans lijkt vervlogen maar aan de voet doet nieuwe aarde het goed weer zal alles groeien wel andere kleuren bloeien en het groen is wat rijper spiegel me dit leven maar blijvend…

De zon streelt lichtjes tedere rozenknopjes, ik ruik het leven.…

Thans sta ik voor U met een hand vol bloemen, de welke bloemen van mijn dank, en toch: Nu waag ik eindelijk Uw Naam te noemen en zie, ze bloeien nog... ze bloeien nog!…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens wanneer jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

Zoals bloemen in de bladeren bloeien hun bladeren als kronen dragen en dan door voeten vertrappeld worden zo leef ik er zijn lentes en voeten en keer op keer zal ik weer bloeien ...…

O, vrouw, bloeit schaduw waaierbloem en firmament, dat sterren schrijden in de gang mijns bloeds en nacht de weerklank van de roep der handen en uit de zoom van mijne donkerheden, onder de hemelbruggen mijner armen, het maanzeil tastend over dansend stroomlijf o, het zal stranden aan gifspelonk der ogen, vrouw…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens als jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

God laat mij bloem wezen, laat mij bloeien voor een keer.…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…

Hij ploegde met man en macht Handen zaaiden concepten Onder de hete zon Een lovend woord gaf zeggingskracht Toen het over bloeien repte Wist hij dat hij het kon Hopend op een oogst vol pracht Velden vol verlepten Tot hij opnieuw begon…

magnolia bloeit in buurman's tuin - hoe rose mijn Japanse kers!…

Er zitten knopjes, Aan het stekje In het potje, Op de vensterbank. De iele stengel staat rechtop, Met hier en daar een blaadje. Een krans van knopjes... Ligt er bovenop. Ben zeer benieuwd, Kan haast niet wachten, Moet steeds weer kijken Heb geen rust. Tot de bloempjes komen... Aan het stekje In het potje Op de vensterbank.…

de derde bloei dit jaar geurt zacht, de struik brengt ons terug bij eerder tijden na waanvoorstellingen van strijd valt onze wereld stil om wat een herfsttij nog laat blijken maar ook als storm raast over al wat was zeg jij me nu dan wil jij me naar rustig water leiden…

heb ze geplant dichtbij en in het verre land zaden die voornemens dragen uit mijn rugzakje staken in het zand bij duinen en strand waar zee ze drenken kan in de zwarte aarde van het binnenland op heuvels zonnigste kant ik zal ze verzorgen mijn voornemens op rij bloei maar dan kan ik ze voorbij…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Vruchtbare toekomst. Content gesolliciteerd Oogst geurig lentebloesem.…

Een zonnehemel kleurde ochtendrood in huis gekleurd leeft het nest waar vogels verzamelden tot de lentedans in mei.…

Zijn inborst leefde vroeg in de lentemorgen in de dauw van mei.…

het is niet genoeg haar te ontdekken tussen ’t groen groei met der mee tot je in haar bloei ‘t hart voelt kloppen zacht meewaait één en al tederheid…

In de avond verspreidden zich de geuren zoals de jasmijn van mijn geboorteland Jij was een zeemeermin pas aan land gekropen met gladde, nieuwe benen in plaats van een vissenstaart Ik mocht je leren goed te lopen van Lotje in de lange Lindenlaan In de schaduw dichtbij een vijver schuilden we onder een treurwilg vanwege de prikkende zonnestralen…

De bogaard vloeit over Van rood en van wit, Waar plaats was voor lover Nam bloesem bezit; En zwaarhoofden duchten, In weelde zo groot, 't Verstikken der vruchten Uit wit en uit rood! De jong'ling omzweven De vreugd en de min, Voor d'ernst van het leven Geen zweemsel van zin; En boetpreêkers schild'ren Het blakend geneugt, Als dreigde…

het gras van de tuin heeft zich omgedraaid en laat nu haar wortels zien een wonderbaarlijk systeem van in en door elkaar gedraaid leven in minder dan een seconde is ook het licht omgedraaid maan overdag in de nacht de zon we krijgen het koud en denken terug aan toen toen de natuur nog was zoals zij was en alles op haar manier gewoon ging bloeien…

mijn bloem heb jij in knop gezet dus sterft het groen groei maar de hemel dichterbij…

wees in bloei zoals een plant of bloem zonder moeite doen schenk de wereld al wat je hebt aan geuren en kleuren laat de bij en vlinder proeven van het moois wat je ze hebt te geven en zij zullen zorgen dat jij als dank voort zult blijven leven ja eeuwige roem valt je dan ten deel en echt het vraagt niet veel want diep in ieder…

zoektocht en volharding beloond wanneer ik juist vandaag tussen duisternis van zonde en licht van leven takken met doornen zie uitgroeien tot een knoppende roos die zal open bloeien als een rood omfloerste adem van eeuwigheid die volmaakte liefde neerschrijft…

Hoe wit is uw gewaad afstekend tegen 't donker van uw handen, integer uw gelaat uw houding ingetogen alleen al uw aanwezigheid geeft zoveel rust en stilte, de schilder die u portretteerde wist van 't kleurrijk wit een stralend licht in plooien te creëren toch is 't uw houding die mij nog het meeste raakt.…

De Sadduceese Joden geven heden nog duistere woorden en gedachten, daar zij Christus, onze Heer, ter dood brachten, Hem leed, onrecht en verdriet aandeden. Die schuld van twintig eeuwen geleden kan men, ondanks vergeving, nooit verzachten. Niettemin wilde hun geloof trachten zich met onbaatzuchtigheid te kleden. Deze wrede, maar vrij denkende…

"Dit is de dag, die de Heer heeft gemaakt," begint een lied, dat geloof wil sterken. 't Komende uur mag zegenrijk werken, waarbij Gods gunst de mensen heerlijk raakt. Hoopvol vooruitzien, klankrijk samenzijn waakt wellicht als rondgaande arendsvlerken over blije feesten, zingende kerken, belevenis, die snel en glanzend naakt. Stil voorbijgaan…

en voel me bemind door de glimlach van jouw kind en als ik mijn adem ingetogen verdeel heb ik de stilte lief, zo lief…

eindige illusie in de schoot van het heelal een bladknop die pas bloeien zal in de eeuwigheid van het AL en stiekem, bijna onbewust stelt dat me nagenoeg gerust.…