Alle inzendingen over Boek:

Je gaf me een boek in jouw taal mij onbekend ik wist niet hoe het uit te spreken maar zong de woorden vol klanken die ik nooit eerder had gehoord na de laatst gezongen noot sprak ik aarzelend jouw taal de letters komma’s punten ik begreep het allemaal alleen de zin ervan verstond ik niet…

- en duikt dan weg achter je boek. Er heerst iets onverbiddelijks. Nergens gloort hoop op Fiat lux! Je denkt: “Dat is het, ‘k heb gelogen!” Dat is het niet. Het zijn haar ogen, die blik van haar, zo zwart en zwaar, de blik van juffrouw Adelaar.…

Geschreven bij het gelijknamige boek van Kate Grenville…

onvoltooide woorden zingen zinnen van verleden heden in mijn hoofd verstilde aderen vergeten gevoel tot in de botten van mijn ziel verdoofd waarom heb ik geloofd in vooraf vergeten beloften beloofd en even heel misschien verwacht dat hij die het boek schrijft naar de maan kijkt aan mij denkt en glimlacht…

Schrijvers inspireren boeken. Gepetto begeestert Pinokkio. Schilders bezielen doeken. Zonder ziel gaan poppen dood. Bezieling maakt mensen groot.…

Door ’t raam zie ik de herfsttuin druilend staan In b-mineur verdrinkt een werk van Haydn Weer dreinen op de treurbuis Trump en Biden En zelfs de kat staart me mistroostig aan Dus neem ik fluks een luchtig boek ter hand En zó versla ik elke dissonant!…

Het oude zware boek onder zijn arm geklemd De oude fauteuil daar in de hoek wacht al op het moment dat de lezer, nog zo jong en klein, met de wereld van verhalen verzonken in zijn kussens zal zijn en uit de werkelijkheid zal dwalen Hij is zo trots, die versleten fauteuil, als die kleine zich heeft ingebed en zoveel liever in het geschrevene…

woorden vliegen door de lucht als vlinders met één vleugel zielenleed is duidelijk zichtbaar in glinsterende ogen na het vallen is het opstaan even ongemakkelijk als de weg die voor hen ligt onontgonnen en maagdelijk wit blijven antwoorden vooralsnog uit daar wordt driftig naar gepuzzeld al is dat boek wel verdomd dik…

Kinderen spelen binnen, want buiten worden ze nat, voorzien van t.v. boek of ipad hier en daar een p.c. worden ze niet nat. Vakantie in het regenwater, gewoon een buitje en toch: zit iedereen verscholen omdat het regent...…

Je zou de korrels in de woestijn tellen Tot je adem geel kleurt Er is nog een gedeelte te gaan Dat als ‘leeg’ te boek staat Daarna zouden we gaan reizen Naar het uiteinde van stofwolken Het schijnt dat daar nieuwe sterren Ontstaan als dichtheid compact genoeg is Niemand die ons zou opmerken want Afstand is geduldiger dan vlees…

soms moet iets naamloos zijn omdat het niet kan omdat het te erg is te gruwelijk voor de taal zacht gebaart de vrouw naar het boek: haar stem waarmee zij het zwijgende kind bestrijdt op het pijnlijk witte papier…

een volwassen voornemen -verkeert in goede staat meerdere ongelezen boeken voorgekookt als leesvoer afnemende leegstand wassende maan voorspelbare tijden in alfabetische volgorde een gietijzeren wolkendek met daaronder een enkele goede bedoeling en nagelaten huisraad hetgeen een wervelkolom het lichaam toedicht…

Het wou dat het twee armen had die traag het in het omarmen konden zo dat het stil in zich verdwijnen kon gestaag en niet meer hoefde te beleven dat liefde het hatelijk maakt en plat en niets, niets meer heel laat van de dromen. ’t Wou dat het zo in een boek kon komen, hun wedervaren niet geheel geslecht, dat het zo als het bij haar kon komen…

Zo lang tot stof versloft mijn rouw om jou zo als een goed te gauw gelezen boek dat afgemeten in de kast of zo maar ergens in een hoek verstoft. Vergeten tranen in ’t vergiet verdoft, verdoofd, versleten het verdriet je bloed, de lust, de last. En zo wordt alles grauw om jou gesust, verleden, dof.…

Ik zag een prachtige vlinder een boek lezen. Op elke bladzijde zag zij slechts één letter. Bladzij voor bladzij woorden tot één zin vormend viel er op mijn licht beslagen bril een spetter. Een zuchtje wind deed de vlinder rustig vluchten. Het boek viel en lag daar zacht opengeslagen.…

' Ik weet wel beter: haast me opzett'lijk niets, Maak licht, ga zitten, neem een boek, en lees. En even kijk ik, even, weg van 't boek - Was dat de muis niet? - naar een donk're hoek.- Dat was de voortijd en zijn spokenvrees. --------------------------------------------------- dit sonnet is het 10e in de cyclus: Bevrijding…

Natuurlijk heb je grote kunst bedreven en zijn we je dankbaar voor zoveel magnifieke boeken, maar al was je nog zo groots, je zelfverkozen dood heeft ons diep getroffen, als een atoombom in onze harten.…

der Boeken de wet van God ten leven ach tedere Bruidegom adem van onze ziel hij gaat ons voor op vijand's doodlopende spoor Geprezen zij de Enige Naam ten leven…

In zijn gescheurde spijkerbroek twee munten klein geld een mondkapje en een zakdoek in een boodschappentas het half uitgelezen boek twee krentenbollen en een zak chips onderweg naar Amsturia de twijfel uit het verleden voor het avondlicht in stille regen in gedachten haar schoonheid gelegen aan het open dromengraf in zijn gewassen…

ik tracht het mysterie leven in te blazen ik heb het uit een boek we lopen nu al eeuwen lang en begrijpen niet hoe het kan niets is logischer dan iets elke ochtend denk ik aan gewone dingen het lijken wonderen woorden zijn practische dingen maar ze ademen uit zich zelf hebben geen God nodig Ja, dat is het mysterie God had woorden…

Gezeten op de trein verdoken in een boek is waar ik wil zijn Mijn eigen witte doek Dan vergeet ik alle pijn die op me rust net als een vloek Gedachten op het offerschrijn van het simpele verzoek even alleen te zijn in jezelf op zoek naar het wezen van je zijn Betekenis van olieverf op doek de kleuren van robijn Wachtend op bezoek van dat…

Zonnebloem, gele pracht lijk zijn voeder zon die kracht schijnend op stoep, straat ordinair balkon geel, penseel linnen doek als schilderij in gebonden boek Vincent v Goch bestaan ze nog Jouw gele bloemen mensenhoog vrijend met de zon ordinair op ons balkon…

hoe klein moet perspectief zijn om lichtdoorlatend hoop te geven de ogen neergeslagen kunnen geen zon meer verdragen de tijd is al zijn dagen kwijt in op en ondergaan van een troosteloze maan ooit zal de herder komen die goud randt aan de vele generaties dromen hij bereidt de weg de boeken zijn geschreven is perspectief de…

Ik zit achter mijn boeken, maar heb nu echt geen zin. Ik kom niet verder dan regel 1, en denk ook niet dat ik het halen ga. Door dat ontzettende rotgeluid van die vreselijke WVK.…

Stapvoets en vol spanning, Nadert de ontknoping, Kolossale boekdelen, In kleine stukjes uitgesplitst, Pallets vol met letters, De grote grijze massa in, Mijn ogen bezwijken, Onder het gewicht, Van letters die de dag vulden, Op bladzijden voor mijn gezicht, Zij vertellen het verhaal, Dat ik voor het slapen gaan het einde van het boek…

aan dit strand verzandt de tijd in een korrelig boek verdwalen we in zeegeluiden totdat het koud en kouder wordt aan dit strand ondermijnt het wassende water de handgegraven waterwerken en het laatste zandkasteel aan dit verlaten strand laat ik opnieuw het zand door de zilte vingers glijden totdat ik me los maak en vertrek…

Het boek staat. Geel torent zijn rug die niet als het jonge gras wuifde, aldoor hier stond. Bleef, niet heette. ------------------------- uit: 'Raster', nr. 107.…

Ik wil geen nieuwe dans want gisteren lijkt nog gesloten het stropdassenuur stapte op maat langs me heen, scheurde het bladmuziek moedwillig en strooide met overtollige wijsheden doelbewust was het ranke naakt aan mijn zij geschoven ze dicteerde - moge God weten wie ze was – uit een boek zonder kaft de titel kon ik wel raden […

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…