Alle inzendingen over Buitengesloten

Als de dood met vele deuren slaat je je buitengesloten voelt van leven trek dan maar je warmste mantel aan om je degelijk te beschermen tegen de meest ongure, nare kou slaap ook maar heel, heel veel rol je maar in een holletje laat gerust je tranen komen in je dromen, in de nacht maar blijf hopen in de ochtend met je ogen weer open…

Blokken Op mijn tenen lopen Heilig resultaat Topprestaties Doel voor mijn toekomst Beste van besten En gezien wil ik zijn Moe van het altijd Buitengesloten en En onopgemerkt zijn Dan in de grauwe November lucht Zo maar een grijze Zeppelin - verdwaald In dit wijde landschap Van mijn jeugd De vervreemding verbeeld Mijn…

heb geluid buitengesloten ben alleen met mijn dromen zacht zingt het bloed met pulserende stromen in warme melodie vloeit ontspanning tot in de verste delen om blokkades te helen jij regisseert al lang zonder te spelen beeld en decor ook licht en muziek komen uit jouw harmonie maar ben ik dan de marionet waarbij jij aan de touwtjes…

Geef me even wat ruimte geef me even wat lucht Geef me even de rust opdat ik van opluchting zucht Laat me even tot mezelf komen laat me even gaan Laat me even bezinnen dan kan ik het straks weer aan Nu is alles nog donker zie ik nog niet het licht Voel ik me buitengesloten zonder mooi vooruitzicht Gaat de toekomst weer voor me stralen…

wij wonen in ons, als steeds worden nekhaartjes opgeladen voegen zich vormen willig in elkaar frivool het weten van buitengesloten nacht ik tast mij jouw schaduw omhoog mijn zwijgen lacht wetend wat gaat komen en dat ik jou niet onberoerd laat aan melkwitte borsten die jij mij eerst plagend onthoudt geef ik mij over - eindelijk weer…

Maandenlang heb je Hem getreiterd, gepest, Geschoffeerd en buitengesloten Alleen al om de kleurrijke kleren Die hij droeg, hij was zo´n aparte, Hij hoorde nergens bij, Maar één ding ben je vergeten, Kwikzilverige pester die nu meehuilt Met de wolven in het bos, Dat je je hebt vergist, dat je Anass nu opeens zo heel erg mist Je hebt…

acceptatie en het tikje jaloezie zij zo lang licht en blond een echte griet zij dacht niet op te vallen tussen duizenden maar ieder met gevoel voor warmte herkende haar zij twinkelde meteen blik vol lieve sympathie haar lach heeft allen voor haar ingenomen met het erbij horen deel uitmaken van de groep die niemand ooit heeft buitengesloten…

Knussig warm en wegverborgen gecreëerd leven in haar eigen geest buitengesloten zijn al haar zorgen nu alleen nog maar plezieren en feest nee, even geen werkelijke aardse dingen binnen de omheiningen van het omarmen alleen nog maar dromerig zijn en zingen de hele wereld met haar leven verwarmen ze wil houden van gehouden worden geen onvertogen…

bewegen kom ik jou heel anders tegen dan is er het vleugje parfum gesluierde ogen die afstand gedogen en toch trekken jouw wenkbrauwbogen hun vragende blik in lach en schrik voor een antwoord dat al snel jou persoonlijk niet schikt een dansend contact dat in raken geen diepgaande warmte zal maken de wereld lijkt buitengesloten…

heb het zonlicht buitengesloten spiegels weerkaatsen haar stralen laten de dag niet meer beginnen alle geluiden gesloopt die gepaard gaan met het leven van werken slapen en ontwaken stilte binnen gelaten die van de tijd geen deling in dagelijkse uren kan maken maar het duister vibreert existeert pas ten volle in het luchtledig is…

Zoals elke straat een kerk had met een eigen theologie, het dorp twaalf stammen van uitverkorenen telde, die eenheid verkondigen in hun gezegende naam sluiten we ons aan wanneer het eropaan komt om niet buitengesloten en verdeeld de dupe van andermans belang te moeten lijden wat er verkeerd gaat in de wijken, de stadions en op de gemeentehuizen…

Onaangedaan Reageer ik als Het erge nieuws Tot mij komt - Onaangedaan - Want er was Al zoveel pijn Aan vooraf gegaan…

Weet je hoe afgrijselijk je je voelt wanneer ieder je voortdurend pest Als elkeen je onafgebroken na joelt geloof mij maar dat voelt niet best Besef je wel hoe ontzettend het is als je almaar buitengesloten wordt Nou dat is waarlijk geen kattenpis dan lijkt ‘t of er iets aan jou schort Snap je hoe eenzaam je dan bent als je absoluut geen…

Niemand die het ziet, maar ik zit vol met verdriet, mijn onzekerheid wordt erger, ik word steeds stiller, voel me buitengesloten, maar wat doe ik verkeerd? Mensen zien het niet, maar ze maken me kapot, ik kan er niets tegen doen, praten misschien, maar hoe? wat moet ik zeggen, jullie maken me kapot?…

BUITENGESLOTEN.…

dagelijkse pendelreis hij maakt zo alle dagen steeds gewoner verruilt ledigheid voor een vaste prijs de pendelaar tussen mensen als de zijne volgt de tegels op het rookvrije perron terwijl het zog van passerende treinen lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon langs afgewende blikken van zwijgzamen schuift onbetreedbaar een panorama in glas buitengesloten…

ze zeggen: Marije, mooi & slim & sprankelend & veelbelovend & zoveel meer mooie dingen die jij niet echt echt niet kon binnenlaten het was niet de kat die krasjes op jouw armen maakte het was niet jij die de kijk-eens-hoe-leuk-wij- samen-selfies maakte buitengesloten bleef je binnen de anderen bleven buiten niemand die jou…

voor het kamerraam gezeten aanschouw ik het voorbijgaan van de wereld om mij heen die ik als een film op televisie achter glas bekijken moet als zij niet lopend onderweg zijn wekken de mensen die passeren in of op hun ijzeren karos gezeten dat gewoon de wereld doordraait alsof aan haar toch niets mankeert mijn stemming en mijn gedachten…

Zo probeerden parlementsleden van een oppositiepartij in 2008 een deur te forceren met mokerhamers, cirkelzagen en waterkanonnen, nadat ze waren buitengesloten door de regeringspartij.…

Je hebt me buitengesloten, in een klap werden we vreemden en nu zijn mijn tranen op aan een liefde die niets waard was. Ik wil vluchten naar een wereld waarin mijn zorgen en pijn weggenomen worden, maar helaas bestaat deze niet en zal ik deze klus zelf moeten klaren. Ik wil stoppen, stoppen met het leed die mijn leven leidt.…

in het harde daglicht leerde jij al vroeg dat je nooit genoeg tegen schijn beschut zou zijn om vrijuit van jezelf te geven te kwetsbaar door de helse pijn vocht jij fel voor overleven almaar dikker werd de huid met een scherp uitstaand verweer steeds meer wereld buitengesloten ingehouden de zuivere tranen slechts nog dan vergoten…

Arina Arina, mijn lieve Arina Zo speels in de wei Zo zacht en zo lief Je werd buitengesloten door de rest Zo alleen, zo gepest We besloten dat je werd verhuisd Daar zou je lekker door de wei kunnen rennen en spelen met je nieuwe vriendjes Ik was in verdriet dat jij mij verliet, Maar ik wist dat het beter was voor jou Ik nam met pijn in…

Bovendien voel ik me door al die narcistische tikkers op magische schermen behoorlijk buitengesloten en durf ik niemand nog iets te vragen. Ik ben ongeveer de enige nog die naar de voorbijrazende landschappen kijkt en opgewonden raakt van een opeens gespotte roofvogel of een vliegende BH.…

Ik val stil bij de stilte vanzelfsprekendheid die mij bekruipt, een vorm van angst die binnensluipt dat deze stilte blijvend is en bij het idee dat mensen permanent niet meer worden gehoord en definitief buitengesloten zijn, om in vrijheid hun gedachten te openbaren - en van buitenaf - in de kiem worden gesmoord.…

doen en niet hatelijk te doelen Ik dacht bij de tulpen een vaas gunnend ‘Een waarachtige democratie heeft ook Belangstelling voor de kleinste minderheid’ En vervolgens de vaas een prominente plek gevend ‘Maar dit is geen minderheid, ook geen meerderheid Maar voldoende mensen die het echt, het hecht menend Gehoord te worden, vooral niet, niet buitengesloten…