Netgedichten

netgedicht (nr. 70.309):

achter glas

voor het kamerraam gezeten
aanschouw ik het voorbijgaan
van de wereld om mij heen
die ik als een film op televisie
achter glas bekijken moet

als zij niet lopend onderweg zijn
wekken de mensen die passeren
in of op hun ijzeren karos gezeten
dat gewoon de wereld doordraait
alsof aan haar toch niets mankeert

mijn stemming en mijn gedachten
bezigen zich intussen met de dingen
die van alle mensen wereldwijd
de harten en hoofden verontrusten
om die en wat hen het liefste is

in plaats van te leven achter glas
zou ik bij hen en buiten willen zijn
om hand in hand applaudisserend
de overwinning samen daar te vieren
op dat wat mensen dodelijk vervalt