Alle inzendingen over Bunker

ondanks harde zicht uit verslagenheid bewaakt betonnen bunkers overzag als aandenkens na mijn geboortetijd…

er ligt een oude bunker onder ’t zand men zegt: hij is vervallen en verlaten toch hoorde ik er iemand zachtjes praten die herfstdag, er was niemand op het strand er ging een steen opzij, er kwam een hand en even later zag ik twee soldaten ze oogden traag, hun ogen leken gaten ze klommen over de betonnen rand er huizen schuwe spoken in dit…

Ze zitten in hun bunker lezen van hun schermen wat ik denk en wat ik voel Ze weten alles wat ik doe Mijn tandarts is medeplichtig, commerciële belangen aanhangig Ik knars mijn tanden - de ruis die de transmissie stoort Kan je denken wat je voelt?…

Twee namen gekrast in een oude boom een groot hart in wanhoop gesneden verweerde klanken tussen bladerenzoom alle hunker naar morgen vermeden hun wereld stond al jaren in brand waar lichamen ondergronds leden verloren zij hun stad hun land vonden bunkers als huis van heden het mes, verroest, werd onlangs gevonden maar de boom was niet…

waar ik jou voel in het aanraken van gedachten overstijgt de stilte elke ruimte die jouw lach als rode wangen laat rimpelen op mijn mond je bent meer dan de hartstocht van dichters die blauwer wordende luchten wilden delen in open bunkers van bloeiend vertrouwen meer dan de lieflijke huizengevels en droomgevulde schuren waarop…

Vliegtuigen getuigen van cigarettemerken schrijven nijver merknamen tegen de buik van God Met koortsig glanzende oogopslag en stramme arm signeren generaals de capitulatie in een theetuin vol roestige fietsenrekken ze laten heftig naar pis ruikende bunkers achter om de herinnering aan hun levenswerk concreet te houden…

‘wat jij me toe dichtte’ weet je nog we renden de heuvel af langs lieflijk zwaaiende halmen en in jou zong de zomer, ter hoogte van mijn hals ik liet me ruggelings vallen in je armen en in de bunker waar poëzie het verleden verschoof vol vertrouwen, om dromen waar te maken met die immer voortdurende vraag je was meer dan hartstocht…

grenzend aan het wijde verdronken Reiderland tegen de dreiging van de overkant bouwde Willem Lodewijk er een aarden schans de fundamenten van het dorp Westerreide liggen er begraven ter bescherming van Emden, hun duikboothaven bouwden de Duitsers er een zoeklichten-station dat de luchtaanvallen afweren kon samen met het kanon in de bunker…

Dit schilderij met al die rechte lijnen stelt Friesland voor van bovenaf gezien een afslag hier een bunker daar de green waarin een gat of wat ligt weg te kwijnen. Ik kan me in `t geheel nog niet zo vinden maar heei hoe kaers it lân is waardevast eei zo toe spiek investment det wil last voordelig overdraagbaar aan beminden.…

We worden ongehoord begroet Later pakt hij zijn schoffel harkt zijn loopgraaftuintje vol overgave aan Wimpers richten tralies op tegen de zon glimpen bunkers vol geheime holten Zware deuren klampen hun hangslot stevig vast Een achtergrondkoor van vogels, insecten, reeds langgestorven zielen streelt het groenbemoste beton laat kleine bloempjes…

. ------------------------------------- uit: 'Bunker Hill', jrg. 1, 1997.…

Weet je iets van Omaha Beach ik zal het je zeggen ik ben er geweest ik heb het gezien en heb het beleefd 't was in een droom of als een film het geweld van de vrede en het krijsen van de herinnering Nog zijn ze zichtbaar kraters waar eens bommen vielen nog zijn er resten van de Atlantikwall de gapende bunkers van het zware geschut…

mij zelf aan nippels en romige borstpartijen Gravend verbrand ik mijn vingers in verboden vallei Om naakt de disk te bestijgen en hongerig te vrijen Zo ik voldaan met bloed besmeurd servet opvouw Ligt jij onvoldaan met maagdelijk passie te hunkeren Klinkt de schreeuw van mijn egocentrische honger De kreet nimmer aflatend om nieuw en weer te bunkeren…

Doffe dreunen in de nacht Getuigen van verre kanonnen Die vuurspuwend hun braaksel afleveren Op de eindeloze kust Schreeuwende mannen Gehaast door het zand Ontwijkend de fluitende kogels Uit een rode vuurmond In de bunkers rijst het stof Het zicht onttrekkend En klinken schoenen door het duister Op weg naar de dood Dorpen vieren…

als rood en weemoedig het daglicht gaat liggen commissies weer zwijgen den haag zich verbergt tirannen in bunkers de weldoener spelen de lente een klaproos op slagvelden legt als kinderen vragen waar vaders naar toe zijn als wie er asiel zoekt geen brood krijgt maar steen dan weet ik van zeeën van nooit en nog verder en dat liefde vluchtte…

De maskers die we dragen zijn als bunkers waarin we achterdochtig wonen. Maskers zijn vermomde angsten die we medemensen tonen zodat we ons ware gezicht niet te hoeven laten zien. Maskers figureren in het spel dat ons ego met ons speelt.…

Ik maak mij zorgen Om het heden van morgen Als boomer word ik Ongelofelijk kwaad Op maffiose crimi Witteboorden In hun onaantastbare Bunkers van boardrooms Ego's die de climate Change ontkennen Hun wereld is geen Aarde van de mensen En negeert de Econoodkreet Van het klimaat Een pinguïn, net zo edel Als een leeuw of koningspaard…

Wel bleven ze er wonen, nog een tijdje, in lichte bunkers met open ramen. ---------------------------------------- Uit: 'Koffers zeelucht', 2003.…

De gele brigade verovert weer ons land Ja, grundlich und ganz nett graven ze kuilen in het zand Hun "eigendom" wordt met de driekleur afgezet Ze stranden hier met velen Bouwen zowaar geen bunkers meer doch nur nog supergeile zandkastelen Ook al is het hondenweer Overal hoor je danke, bestimmt, ach so en bitte kan ich etwas vragen Ons…

. ---------------------------- uit: 'Bunker Hill', 2002.…

we achterlaten mensen van alle delen van de dag in één mens mensen van vele talen die spreken met één mond kleine mensen in grote mensen en soms daarin de grootste mensen er leven mensen tussen mensen mensen als het spiegelbeeld van hun waarheid mensen die hun evenbeeld evenaren mensen als leemten sterker dan een muur er zijn mensen die bunkers…

In jouw bunker waarin we fluisteren, door de schietspleten: flarden van het slagveld. De muren zwellen en wij zweten.…

Haar voeten, allang niet meer geschoend vereelt door doelloos dwalen liepen over verlaten wegen waar boerderijen en bunkers het vredig landschap braken en ochtendnevel in stilte huilde om gras ooit gezaaid voor dikke koeietongen en grauwe wol op pootjes werd groen plotseling een dode kleur maar nergens vervloog méér leven dan in deze serene…

Nice, jij mooie stad aan een zo zoete Franse kust Dat zelfs jij wordt getroffen, stelt ons mensen niet gerust Kinderen die niet meer veilig zijn voor de terreur Geen wegen om te vluchten via zij- of achterdeur Geen bergen en geen bunkers waar de vrijheid zich verschuilt Zacht Frankrijk in het hart getroffen, Marianne huilt…

Grijsgrauw gecamoufleerde bunkers, diep verborgen in het gouden zand speuren met hun zwarte, holle ogen, naar een vermeende vijand. Het helmgras wuift in de wind en kinderen spelen op het strand, zoeken naar roodgelipte schelpen, geen rotmof te bekennen.…

Berlijn is enkel nog voer voor vuur Hitler snauwt met slinkende adem Naar de generaal die stamelt in de kraag Met de macht der gewoonte de arm strekt Voor een Sieg Heil die galmt in de bunker Een koortsig gewemel hangt daar rond De ondergang plant zich onderhuids voort Het volk verdient de galg De pletwals van rupsbanden Want de natuurwetten…

Bunkers waren het. In die bunkers moest ik mijn bovenkleding uitdoen en zusters in het zwart met zwarte schootrokken om zetten mijn borst voor een koele plaat. Daarna werden er rontgenfotos gemaakt met zware zoemen en flikkerende onderaardse rode lampen.…

Rondom mijn huis onder de bomen Fladderen vleermuizen zonder zicht Zonder ergens tegen aan te komen In het langzaam tanend avondlicht De vliegjes en de muskieten Zijn te betreuren na zo’n vlucht Omdat ze bij kilo’s het leven lieten Ik adem echter opgelucht De winter vertoeven ze in bunkers Onder de Wassenaarse duinengrond Zodra de warmte…

Maar hij wees op het gevaar van kuilen in de Nederlandse heide, die door de adem snijden als je valt trok zijn hoed van het hoofd en zei te willen wonen in een bunker zonder horizon - en zie hoe zwaar het voelt als hij beweegt op zolen zonder veerkracht, de angst ook in zijn ogen dat we hem opnieuw gaan verlaten. 3.…

Wijze voeten konden niet meer lopen, ze lopen langs de verborgen bunkers met ijzers in het vuur. Een tafel staat in het midden met vele flessen wijn. De stoelen staan te wachten, wachten op een lange rij. Een naakte man strooit het graan in het rond. Maar de ruggengraat van allen is ooit verbroken bij dit dode punt.…