Alle inzendingen over De Dijk

het Spaanse rijk bouwden die dijk in de Tachtigjarige Oorlog, een aardige poos nadat Torpsen al helemaal verdwenen geen naam meer had…

Over de rivier de dijk Er zijn Geloof en zij Water te over kant van het bestaan De rivier De bedding er op staan Het vloeibare van het bestaan Vlucht begrip…

Land van water rijk aan dijken waarvoor rivier en stroom zelden zullen wijken De hand-en mankracht nu duw-en trekkracht van bulldozer en tientonner 'n zandbult zover.... het oog wil reiken met vereende krachten werken we door strijden tegen hoog water.…

hier speelde ik op de dijk madeliefjes plukken de pinksterbloem bewonderen en dan de dijk af rollen naar onderen hier speelde ik tikkertje met de kinderen van de buren leerde draaien met de tol geen auto´s die er hinderden en wat beleefden wij en lol hier leerde ik schaatsen op de dichtgevroren rivier geen tijd die ons haastte…

‘Ach vrouw ik laat hem toch nog even staan, als ik naar hem kijk zie ik me weer fietsen over de smalle dijk. Gun mij toch dat kleine beetje hoop op dat het ooit weer beter met mij zal gaan.’ *…

(tanka) De eenden zwemmen lustig en tevreden rond in hun smalle sloot, kennen het ruime water achter die hoge dijk niet.…

het dorpje achter de dijk is hem te klein op een mooie zomerdag opstaand uit de oude bedstee wist hij, vandaag gaat het gebeuren. hij klom nog even op de dijk.…

De dijken braken door Schreeuwende mensen renden weg Het water stroomde door de steden We konden niet meer naar beneden Water stond steeds maar hoger Zandzakken hielden het niet meer Dijken braken door Er was geen geschreeuw meer, geen gehoor… Wat heeft het water met onze stad gedaan Hulpverleners hadden het steeds maar drukker Half…

Overstroom me dan, dijk me in, weerleg de steen, zodat angst niet meer door dijken gutst, ween van angst door het woud van verbeeldingen heen, waarmee de kennis troebel wordt en de ziel weer openscheurt en je temperament verkleurt, en je de jaloezieën sluit voor de inwendige dageraad, verlaat het eeuwig klagende pad van onrust…

het water staan De dijk brak door je verdronk hulpeloos terwijl jouw tranen zich vermengden met het water waar jouw liefde stierf.…

de foto’ s plakken hun landschappen op elkaar ik moet voorzichtig zijn om geen dijk stuk te trekken jouw dijbeen naast een populier is al wat gelig jammer van die bokkenorchissen…

Gokje: een goedlachse Dijk van een meid!…

Op de dijk heb ik je naam geroepen in de wind Een zwerm meeuwen schreeuwde met me mee. Spottend. Is het de wind die mijn ogen doet tranen?…

Het kon Frank niet Boeijen dat Harry Slinger druk aan het werk was voor Het Goede Doel, terwijl Henk Westbroek notabene een Toontje lager voor hem zong op De Dijk.…

Grootmoe wil eens naar zee Heeft ze nog nooit gezien Dat is een droom van haar, die ik vervul Maar op den dijk roept ze: “Miljaardenondedju! D’as niks dan water hier, ‘k krijg pijpenkrul”…

voor nu en later, niet om gisteren nee niet om gisteren waar ademloos mij sprakeloos maakte en wielen draaiden, misselijk van geluk maar jou de dijk afduwen ?…

pillen en mama en pi en toen was het vredig stil in mijn hoofd ik wist het immers ook wel dat het achter de dijken veiliger is en geen zee gaat zo hoog of het kwaad wordt bedwongen en dan is er weer vrede gelukkig maar…

Tidde Wyneda de dwarse hoofdeling weigerde te dijken waarna al zijn land ten onder ging bij Jansum 1413 braken de dijken hij moest wijken. Het dorp Jansum tussen Oosterreide en Wilgum verdween in het wijde en diepe Jansumer gatt opmerkelijk dat naast die geul op een kweldereiland nog ruim een eeuw vee bleef grazen.…

beerput kalf verdronken dempen en een deksel op je neus gat geslagen water aan de lippen zoden aan de dijk maar niet heus ik besta slechts in herinnering omdat ik het hier heb gedicht…

de populieren langs de dijk staan kromgebogen alsof hun kruin veel zorgen geeft terwijl, immers de wind steeds in de rug, de hele rij toch niets te klagen heeft…

een mooie, grote, stoere eik staat aan de eeuwenoude dijk in de lente met duizenden knoppen die popelen om uit de tak te ontspruiten en zomers: dan kun je het bloeien niet stoppen weelderig blad, het is niet te stuiten de herfst, guur en koud maar stram staat de eik geteisterd door regen en wind aan de dijk de wind waait, de storm oogst…

Vroeg op de dijk en het water nog hoog Breekt de grijze lucht boven de kwelder Geduld nog, dan vallen de platen droog De zon lichtstippelt, het wordt snel helder Gaatjes van vogels in natte plekken Schapewolken boven en op de dijk De ganzen strekken hun slanke nekken Gras en water, aarde, basalt en slijk Verder en verder strekt het land zich…

in het café bij de haven op de dijk in de kelder werd voorgedragen uit gedichten gezongen getamboereerd er was ook een vogelman die tsjilpte koerde hij leek wel kierewiet iedereen lachte zich een slag in de rondte…

Ze was een kleinschalig meisje ze is zichzelf een dijk alsof in de grote wereld geen zee te hoog gaat: heb je nu al ben je nu al Ik heb haar afgestaan aan de grote wereld omdat haar geen zee te hoog gaat et cetera…

groter gat in het beton, sorry beste buren sorry ook voor jullie plafond maar het lekt en ik kan wel janken dat ik er mijn vinger niet in kan steken alles is zo goed geregeld met buizen en werkende kranen die ik nu helaas dicht moet draaien het is een probleem van ons allemaal ik geef niet op, van een lek wil ik niet de eigenaar zijn de dijken…

Het tij is geweken, het hart, de dijk niet te breken.…

een woordenstroom binnen de dijken met uiterwaarts verlangen stroomafwaarts wacht een zee aan rijmwoorden waar men stroomopwaarts slechts van mag dromen dichter bij het water wacht de poëet op inspiratie…

Jij had nog wat van dat ronde dat ik speels betastte,bevoelde ...groen,verlegen Maar het gras is kort geschoren de dijk -tegen de stroom- opgehoogd Verliefdheid opgedroogd 'n nieuwe droom heeft de overhand .........gekregen.…

voorbij slingerende dijken vol wuivende paardenbloemen en weelderig gras houdt haar lichaam me uit de straffe wind volg ik genietend haar spoor langs lonkend geel en groen…

Richard Groenendijk laat met zijn ome-man-show je zien, horen en voelen met een ingehouden traan en een uitbundige lach dat het gras aan beider kanten der dijk even groen is!…