Alle inzendingen over De jurk van Trijntje

Een plaatje was je echt die dag dat mocht ook ieder weten je trouwde immers in een jurk die niemand kon vergeten Twee duiven hield je in je hand en liet ze daar uit eten toch jammer dat zij in hun vlucht jouw jurk onder scheten…

Gillend grijpt ze onder haar jurk. Het was maar een meikever.…

Een snoeshaan veinsde: “ik ben geen janhen” en bauwde stug: “ik kraai omdat ik ben”. Met grote snavel voelde hij zich sterk, onkwetsbaar zelfs bij ‘t haan-de-voorstewerk. Zijn kippen tokten: “doe niet zo gewichtig, er heerst een ziekte hier, dus doe voorzichtig!” Door die bemoeiing werd hij kukelkwaad en schimpte: “fake! da’s domme krielkippraat…

Helaas, een jurk met zakken kon ‘k niet kopen Dus ziet u mij alweer op een terrasje Met truttig maar onmisbaar damestasje…

Ze trekt haar jurk op tot haar gezicht en houdt het -- beschaamd verborgen.…

Uitermate bleek bijzonder bovenmatig, de zoom van haar jurk.…

Waar ik naar verlang vandaag een frisse zomerjurk te dragen met blote schouders, een uitgesneden hals en rug en vooral goed los om de heupen waarmee ik dan de tuin in loop de zon schijnt warm, maar de wind houdt het draaglijk en brengt de jurk in beweging en dan ben jij er natuurlijk ook die de jurk al even mooi vindt en samen trekken…

Eindelijk is de regen gestopt. We hebben de tent uitgeveegd. Jij nu op weg naar broodjes. Neem de krant mee riep ik je na. Hoe lang gelee is het nu dat ik even alleen ben? Een natte eeuwigheid. Ik tel mijn knopen. Zoveel te doen. Ik trek al mijn kleren uit. Ik doe je kleinste slip aan en wring me in je zomerjurk. Hoe lang gelee dat ik jou…

Zonder twijfel is er geen onrust geen dapper moment om de droom te verkennen jouw avonturen woekeren als onkruid ze vergaan niet, blijven dapper zonder kerk, of economie, bestaan daarom plak ik je vast aan de nagelmaan, mooie vrouw in schemerjurk van ochtenddauw ik vertaal het fladderen van jouw ziel met mijn eenvoudige lichaamsbeweging…

een mini-jurk waait omhoog... wie heeft gewonnen?…

De jurk cirkelt rond in golvende beweging zij verbindt spanning.…

Namen onthouden kan ik niet gezichten nog veel minder maar dat is al. Want heel gelukkig ben ik zo vreselijk goed in alle andere en veel belangrijkere zaken. Vandaar dat ik, direct na het ontwaken, mijn spiegelbeeld toespreek “Je ziet er weer puik uit vandaag, je mag er duidelijk wezen ». Ik zeg het onverbloemd, mijn licht onder…

het meisje, ze woont aan de rivier gebruikt nauwelijks woorden ze maakt vanavond haar jurk af hij is smaragdgroen en past bij haar ogen ze droomt van gele wolken en een man die altijd onderweg is zij blijft alleen in de eenzame ruimte ze zal neuriën en uiteindelijk haar jurk aantrekken zich daarna naakt bewonderen…

Een restje zomer was blijven hangen in de rafels van haar katoenen jurk Zij keek naar buiten en zag dat het wit gevroren had aan de grond een heldere nacht met sterren geweest Na haar klompen aangedaan, de winterjas stapte zij rillend in de koude buiten ademde zij diep in, snuivend uit de jurk spande en loste op van haar huid…

ik zag je in de winkel staan en zei die jurk past je goed en jij mij…

Ze keurt de mannen, knoopt de knoopjes van haar jurk – open en weer dicht.…

dauwdruppeldouche de vruchtbaarheid geschonken witte jurken dansen in het ochtendgloren de meidans is geboren.…

Bij die jurk met parels, die in een beroemde film door een windraster omhoog werd geblazen, snifte ik meerdere keren, maakten mijn handen ongecontroleerde grijpbewegingen én overwoog ik diefstal. Ik zag enkele bewakers al zenuwachtig worden. Ik droomde ervan om die jurk de aanstaande nacht als deken te gebruiken. Begrijpelijk.…

Men houdt er van een wijntje en een trijntje van uilenspiegel in het schemerduister Van kattekwaad tot erger dan een geintje en wisselt confidenties in gefluister Maar ieder waant zich erfgenaam van reintje die nobel schalks vernedert in het bos Die cantecleer en tibeert houdt aan 't lijntje zo'n hypocriete schelm in…

ik trek een jurk van tranen aan verse nog ongeboren gedachten kleuren de dag die langzaam overgaan in een gigantische regenbui…

als zij na lange tijd weer een jurk aantrekt en haar benen toont daarna de dagen als bloemen draagt dan weet je dat het weldra lente wordt…

In Holland sprak een blije mier: “Kees Stip las ik met veel plezier en merkte: al zijn dieren beestig, ze zijn ook bijdehand en geestig! Prompt wilde ik zelf dichten leren, op school, bij de beroemdste heren. Een mier is vlijtig maar ook arm en loopt voor studiegeld nooit warm, maar dit gebrek werd mij tot zegen: ‘k heb een Stip-endium gekregen…

De Paasbaas van het Knollenland las slecht nieuws in zijn handelskrant: SURPRISE-EITJES ZIJN NIET GOED, DOOR SALMONELLA, WORDT VERMOED. De baas bezwoer zijn langoordieren: ‘Dit gaat ons Haasfeest niet verstieren. Ik heb vlug eitjes bijbesteld in Vederhof te Vrijeveld. De kippen daar zijn opgetogen – dat choco-ei gaf schele ogen –…

Ze draagt bloemen die niet meer zouden kunnen maar haar wiegen wekt roosjes en ander lief blad tot leven, haar jurk en ik kleuren ervan Geen wasmiddel kan daar tegenop…

De ‘Voice of Holland’ deed ook van zich horen Ze kreeg spontaan een brokje in haar keel Daarna beloofde ze net iets te veel Wist zij veel dat haar ‘face’ zo kon bekoren Zo ‘book’ je een bijzonder resultaat Duizenden ‘likes’ en daarmee toch gehaat…

Haar trouwjapon van maagdelijk wit, versiert met heel veel strikken; strikken achter, strikken voor, je zou er in verstrikken. Ik miste een strik om Friso's nek; de grootsten zaten onder... De strikkenjurk van Friso's bruid vond ik niet zo bijzonder. Waarom keek Friso niet zo blij 't was een partij voor beiden; alleen Mabel leek een…

licht in, haar ogen weerkaatsten in de bladwijzer en haar rechterarm stak in het haar, ik omhelsde ze onder haar borsten fluisterde achter haar oor,- heerlijk om even aan het lelleke te proeven- de duinreep zwaaide uitbundig, helm maakte de pannen stijl, ruig gras hielp ons naar omhoog, naar uitzicht ik was bijna beneden, keek om en haar jurk…

Maar in mijn geest blijf je het lichtpunt met knalrode jurk Je dansende lange krullen, die me immer omhullen.…

vliespoten, natuurlijk waggelen geeft een kolderiek effect stenen werden muren muren huizen dorpen steden het zou maar een aantal dagen duren, met een beetje pech een hele maand het duurde maar, het duurde vele jurken verslonden dat kleine ronde dingetje vergeten in het donker…

Met jouw geschenk van lavendel leidde jij mij langs zonnebloemvelden met enkel het dragen door jouw rode jurk opende jij mijn horizon vanaf lege wegen.…