Alle inzendingen over De stilte gedragen

horizon, horizon vlakland vlakland, vlakland horizon hemel, horizon vlakland stilte, stilte, rust ssssssssssstttttt de wind zingt tussendoor mijn boord en hals jouw stem horizon, hemel vlakland…

Stilte beleeft Zonder woorden om je heen Zo puur mag ademen in haar natuur Is wat zij je geeft Het mooiste geschenk Zo voortbewegende achter het stuur Het maakt niet uit Waar we gaan of staan Stilte wijst mij de weg voortaan...…

kleuren van stilte in zoveel wijde woorden botsen op gesloten deuren intieme daden verhullen het gemis radeloze honger als antwoord op alle vragen de goudsbloem geurt in dikke mist kleuren van stilte…

Het lijkt alsof de wereld explodeert: Een vliegramp, slaande ruzie met de Russen, En Gaza-demonstraties ondertussen, Waarin men luid verwensingen scandeert. Als tegenwicht voor al die boze tongen, Heb ik dat lied van Lennon meegezongen.…

Woorden kunnen troosten, zalven, zegenen winters oproepen, zomers, het doen regenen of sneeuwen, stormen verwekken, stilte. Woorden kunnen stilte scheppen, stilte kan woorden baren. Taal en teken, alles en niets verklaren.…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast.…

Verdwenen, vertrokken ver weg Ik roep en schreeuw het uit Maar de stilte blijft Verdwenen zijn de Engelen…

lucht wachten tot het licht je handen streelt teder omhult in stilte zing ik je toe…

met mij bewegen fluitend omdat ik geen kleren draag hoop ik dat de natuur mij begrijpt wanneer mijn stilte zwijgen zal.…

ze willen stilte zonder ogen in hun nek geen handen die ze voelen niet meer verlangen op het net ze willen stilte om te vinden wat verloren is wat nooit geboren is maar zo ongrijpbaar leeft ze hebben alles uitgeplozen mijn hart en ziel gekozen mijn lichaam uitgewoond, mij met hun hoogtepunt gekroond ze zochten jaren die vergeten…

In de stilte van de nacht. Hoor hoe wind door bomen blaast. Luister naar het suizen in uw oren. Luister naar de stilte in muziek. Naar een oude klok die tikt.…

De zeldzame parel die alles beter maakt laat zich niet zomaar vinden Je moet naakt in de regen hebben gestaan, ziende zijn in een wereld vol blinden Je moet geluisterd hebben naar de stilte Berusting tonen in je verdriet Je moet geleefd hebben in de stilte voor je ware schoonheid ziet…

Gelukkig heb ik deze maand vakantie Zodat ik in de sfeer van strijd en kilte De tijd heb voor de twee minuten stilte Die ik in acht neem ter condoleantie Misschien dat ik wat minder doden mag? De stilte past al lang niet in één dag…

Ik ren de stilte hard vooruit Ik dans, ik zoek, ik vind De nacht is als een spiegelruit Verlangen dat verblindt Maar 's morgens als de stilte wacht Ingehaald door 't ochtendlicht Ben ik bedrogen door de nacht En zie enkel jouw gezicht…

waar striemende woorden de stilte raken echo’s weergalmen in nachten gehuild ontwaakt dit verlangen nog één enkele keer aanhoort zij de spijt zijn zacht gefluister maar alles huilt in die toon der woorden de stilte breekt oorverdovend…

Niets begrijpend van de wereld om je heen, zit ik naast je, niets beseffend van de stilte om ons heen, hou ik je vast, alsof ik je hier wil houden. Niets meer voelend van je omgeving niets horend niets denkend, niets, tot ook niets overgaat in de doodse stilte die volgt na je zachte ademtocht. Ik laat je los.…

ik schreeuwde naar anderen de stilte die in me zat die aan me vrat zonder geluid te geven een strijd van dood of leven tot ik schrijven ging agressie verving die constant in me woonde toen zijn woorden gegroeid zonder zicht op het wit van papier, hebben ze hun kleuren gebloeid uit de stilte van hier…

een pluisje gedragen op het ritme van de wind wil in zijn korte pluisjesleven van alles schransen kijk hoe ondeugend het langs mijn oren komt dansen op en neer speels strelend langs mijn wangen het kietelt en het tolt het heeft een duidelijk verlangen ga weg jij kleine deugniet dat is toch geen fatsoen jij moet nu heel ander werk gaan doen…

Hij, Wilders, had z'n kruis gedragen neen Hij, Geert, had het kruis gedragen Hij had zich als Christus gevoeld: opgejaagd, bespot, geslagen en uiteindelijk in de steek gelaten ook door zijn discipelen Ze hadden zelfs geen uurtje meer met hem willen waken toen hij in zijn ziel werd geraakt Toen brak zijn hart; zijn hart begaf het…

ik mij chaotisch ogend een weg met ook het wegduwen van al die aapjes welke op mijn schouders worden gezet dat kan jij wel doen daar ben jij beter in ik heb je altijd gemogen, zou je dit, zou je dat maar zelf doorgroeien tot bovenop de apenrots vergeet het maar, vergeet het maar Je zou ze toch wat die vreselijke mensen met hun dierlijk gedrag…

hij is geen M zij is geen V zij beiden voelen zich een X en doen het er graag mee laat maar weten wat je bent de mens heeft een gereserveerd hokje voor kleur uiterlijk gedrag voor elke vrouw en vent hij schept zichzelf een aanwijsstokje om zo de bokken van de geiten te scheiden en wijst aan in welk jij mag duidelijkheid dus geen verwijten…

, zonder zich te storen aan wat anderen vinden van hun asociaal gedrag: hun zelfbenoemde rituelen... ___________________________________ CHAPEAU CHAPEAU CHAPEAU Hij zingt als woordenar zijn lied Meer dan chapootjes kent hij niet Hij tilt zijn rechterachterpoot En hups!…

---------------------------------------------------------------- ...bij de kerkelijke inzegening van het huwelijk tussen Prins Charles en Camilla Parker Bowles, deden zij boete voor hun zonden en kwalijke gedragingen, door het voorlezen van een 'act of penitence' uit 1662...…

vandaag verliest het kind in mij vandaag verliest het kind in mij opnieuw de hoop die blijkt, al kon hij het weten, verborgen in een onlosmakelijke knoop van liefde en zorgen alhoewel gedragen door een prille ochtend ligt het duister op de loer waar allengs onder de onbereikbare zon, de verwachting sterft wat dan het…

Uit het kerkje klinkt een graduale ver gedragen over het veld. Zie daar toch die geploegde akker, glinsterend de vette klei, in elke voor nu wakker, wachtend op het volgend jaargetij. In het hoek - ineengedoken - drukt een patrijs zich bangelijk neer. Daarnaast een trotse reiger poserend als 'n rijzig heer.…

Gedragen in het hart gedoemd door onwetendheid gewond, geslagen neergehaald zonder enig belang diepe groeven, aangebracht in emotie naar verlangen gestrand in achteloosheid van wetenschap en vooruitgang waar onverdraagzame waarheid beklemtoont, geen smeekbede aanhoort elke scherf zijn doel bereikt en angsten doet overstijgen mateloze…

ik wilde ooit het magistrale in mezelf naar boven halen iets met sculpturen fantasierijk en speels maar ook cultureels gedragen door zuilen van grieks origine die tijdloze schoonheid hebben gezien schouwde integer het fundament van mijn leven ontvouwde mijn ziel wist dat ik alles zou geven voor het monument van mijn dromen tot…

met in haar ogen de glimlach van de lente stapt ze blootsvoets de nieuwe morgen tegemoet met rond haar bedauwde lippen een warme lieve groet de echo van haar fluister gedragen door de wind zucht als een zacht wiegen door kruintjes van de bomen langs tere net ontloken bloemkopjes met hun prille lentegeur ik noem haar liefde kun je…

Er is een gat geslagen in mijn ziel je bent er niet meer, terwijl ik niet eens wist dat je in mij zat, pas nu besef ik wat je deed met mijn leven, mijn gedrag, het laten niet laten alleen door je hypnotiserende stem, je woorden als fladderende vlinders dogma’s dodend … verpakt in levenswijsheden en onwijsheden wat moet ik nu verder lieve Ramses…

Elke golf, elke wave elke keer op en neer Gedragen door de kracht. Kracht van het water, Kracht van het leven, Kracht van het zijn. Wat een rust kan ik vinden in dit mooie wiegelied. Vredevol verder kabbelend naar eeuwige rust Dankbaar uitgeblust.…