Alle inzendingen over De tijd is bereisbaa

Raakt z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd de rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van het geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden.…

Het was soms onbedoeld of ik van voren leefde of juist achterom zittend in een lege kamer op een stoel aan het raam dat uitkijkt over een wereld die zich niet grijpen laat. Waarin het heden wordt gewist, en het verleden verzonken ligt als marskramer die zijn waren reeds lang had verkocht boven een wolkendek dat naar verdieping leidt…

We dwaalden eenzaam met z’n tweeën alhoewel we reeds vertrokken waren toch raakten we elkaars harten aan, met doel onze geur in een moment van de toekomst te polijsten, ontdaan van willekeur. Het korstig grind ontlokte zinnen uit elke tred, uit iedere kiezel ontsteeg een fragment van een geprojecteerd beeld op het geparelde doek van de…

Mijn geschiedenis is nog niet gedrukt en ligt verborgen tot wie het vindt, dan stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen, laat het liggen tot hun tijd mijn ziel zal rijpen om zichzelf te plukken.…

we hadden tijd en de lichtheid van ons hart uit het lichaam verraden, is liefde de vorm die men levenslang meegeeft aan een komend afscheid, een laatste kus die de schijn doorboort?…

ik tel het op de vingers de stuurloze klok van de haat of liefde of zijn deze in de tijd verjaard? ze is de energiebron van mijn verslaving bijeen vergaard, ik leef in het verdict van wit en zwart. En wat heb ik ontdekt? Het zoeken naar dat resultaat is tot eigen grondgebied verklaard.…

gelijk een zwarte zwaan, die schuchter zijn veren strijkt, zich dompelt in het koele meer om zijn langste slaap te vinden in zijn onopgemaakte bed, gebonden aan het strikte verleden in de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn levensboom.…

naast alle doden bij elkaar als alles in elkaar beweegt levend of niet soms gekend of onherkenbaar verward zover men ziet ik weet niet hoe het komt dat ik je mis uitlegbaar dat alles dragelijk begrijpelijk is het spel te simpel in de schijn van nabijheid, de sterfelijkheid in een bladzijde die wij omslaan is slechts een kant van jouw tijd…

voorspel de maanden in een voorbije fantasie dan smelt de tijd…

Hier huist een uniek ontwerp, lijdend van een lang bezinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid Nog voor haar stem zich verder kon verheffen,werd zij door overmacht gekooid, verwoei haar kracht in een verfrissende wind die zijzelf had gesticht in een welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar beween, een…

Alle revoltes van de wereld wissen de smart van moeders niet, alle vooruitgang verhindert niet dat ik dictators haat, ook die in mijzelf, ongewenste waarheden doen mij de nacht verbleken ik ben het dier dat nog nooit een moord heeft begaan, soms toch in gedachten stond die stap vooraan, dan hecht bloed aan beide handen tot ik het…

in de rijke zuurstof van het regenwoud, slingert ze voorzichtig door de peilloze palm van mijn hand, kijk het water ademen waarvan we zijn gemaakt, nog aarzelen de lippen, eens zullen we van elkaar drinken, misschien ben ik morgen al te oud, om even bij je stil te staan, voor je me verlaat, beloften na te komen in de schaarse tijd…

Welkom klein mensenkind hier op de planeet waar jij gewenst bent verandering nodig is vandaag start jouw toekomst morgen begint je verleden in een roerige wereld waar zachtheid vaak ontbreekt jij als nieuwe generatie brengt ons hoop voor een nieuwe mensheid die het anders wil gaan doen die kan opgroeien tot een evenwichtig rechtvaardig…

‘Oranje’ heeft het zwaar in Midden-Drenthe, ‘Oranje’ restaureert ook heel royaal De koets, de boot, het huis op grote schaal, En doet dat uiteraard van onze centen. ‘Oranje’ ging ook Europees ten onder, We kunnen wat die kleur betreft best zonder.…

Vergankelijkheid stimuleert ons steeds verder te gaan in de tijd.…

De ochtend gloort, het duister van de nacht, schemert nog wat na. Stil is het nog, de dag komt op adem. Een moment van stille mijmering. Waterdruppels glinsteren nog op mijn venster. Maar de zon kleurt de schoongewassen wolken rood. De wind houdt nog zijn adem in. Opnieuw een nieuwe dag, hij stelt zich vrolijk aan mij voor. Verwijdert…

terwijl het zo kort ... ... tot op die dag, die tijd, dat uur het leven stopt ... ... niet eens voor altijd zelfs dat is er dan niet ... .... nooit weer ?…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

We weten hoe het onderhuids al broeit En kijken uit naar de EK-finale Die onze jongens zeker zullen halen Liefst tegen Duitsland! (Jong, sterk en...gegroeid) Maar, ongeacht wat ons Oranje uitricht: Wij blijven kampioen in het vooruitzicht…

een leven lang klopt mijn hart al voor jou in voor- en tegenspoed, liefdevol, trouw en zonder ook maar een tikkeltje spijt voor één van ons komt na decennia tijd het abrupte begin van intens diepe rouw…

De geest is meeslepend in zijn kwetsbare naaktheid, behoeder van een onderhuids en schuw geheim, dat zich in tijden van ontroering – even - haar grootse intimiteit blootgeeft.…

- ik droomde dat ik ondergronds leefde dat regenwormen en emelten mijn buren waren met wie ik dagelijks het gesprek aanging het waren conversaties die 'k plezierig vond want ik hoefde me niet constant te verdedigen, we lieten elkaar in de eigen waarde, de regenwormen, de emelten en ik, Nu is mijn gelukzalige droom voorbij,…

Snot en zand De berg De heg Je snot Dit land Je speelt en lacht De wereld zacht Geen meteoriet Geen bom Alleen maar je snot En het zand In een speelplaats onder de zon Geen meteoriet Geen bom Je snot In het zand Er is gelukkig niet veel Aan de hand…

Het was een makkie bij de levenseindekliniek het euthanasieverzoek werd direct ingewilligd ze zouden morgen langs komen om 12 uur exact dan zou ik uit mijn levenslijden verlost worden ondraaglijk lijden een heel lang leven lang aantoonbaar via christelijke hetero familie invoelbaar consulterend door artsen, psychologen Jean Fermate zou en…

NU wordt, zo lijkt dat voor mensen, tijd geboren. Mensenklokken gaan lopen. Mensenbloed gaat stromen, van leven naar dood, in sterfelijke momenten. Eeuwigheid bevriest. Onze kloktijd staat, zo lijkt dat voor ons, voor eeuwig stil.…

Hij laat de dromen van de wereld gebeuren omdat niemand ze ziet , behalve hij dan, een eenzame danser in een koepel door de ogen van zichzelf, hij droomt voordat hij het weten mag, dat het hart blijft kloppen, de acteur souffleert het wiel van alledag, hij slaapt er binnen, buiten slaat de tijd z’n slag wat hem niet deert in de etmalen…

Een tijd van bezinning en inkeer Want Jezus moest voor ons lijden Om ons van zonden te bevrijden Jezus onze Heiland, onze Heer. Hij heeft voor ons gestreden Tot in de dood is Hij gegaan En wist de boze te weerstaan Onschuldig heeft Hij geleden.…

wil dat nog lang niet zeggen dat je af en toe, van tijd tot tijd gewoon tegen een schouder van een mens wil uithuilen, het uit snikken van verdriet..…

Alsof hij er nooit stond hij is weg, alsof hij nooit fier en vol lampjes stond te pronken, daar, in de hoek. Ingepakt en wel ligt hij weer zonder verlichting pronkbaar in de kelder te wachten op het volgend jaar! Alsof hij er nooit stond.…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…