Alle inzendingen over Dichter Kaarslicht

Dit zijn mijn eerste stappen op poëtisch pad, omdat ik nooit eerder een dichter heb liefgehad. Niet dat ik ooit tevoren een pen heb gehanteerd en ook mijn lief heeft mij hier niet geïnstrueerd.…

als de dichter op vakantie gaat neemt hij zijn zinnen mee waar hij ook gaat of waar hij staat de muze volgt gedwee inspiratie is een zegen goddank komt hij het telkens tegen 'hieperdepiep-hoeree'…

Voer jezelf maar mee, arme dichter, naar het rijk van de dromen, waar Rijkdom gedeeld wordt.…

Zo dicht een dichter zijn gedicht.…

Dichters zijn wakkere helden. Dromers zijn bedriegers. Dromen zijn bedrog.…

Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Ourania, Polyhymnia, Terpsichore, Thalia hoeveel Muzen wil ik hebben zoveel kunsten kan ik doen inspiratie wil ik putten iedere dag in elk seizoen veel gedichten zal ik schrijven zo nu en dan zelfs een haiku maar of die verzen ooit beklijven ach wat doet het er ook toe…

de dichter dicht voor even het hiaat in zijn gedachten hij haat de ledigheid dus wil hij dit verzachten de tijd vullen met woorden dat ligt in zijn vermogen een vleugje poezie heeft hem altijd bewogen…

niets dan fictie is het en dat weet de oude dichter maar al te goed…

het restant, de overblijfsel van de zomer staan in schril contrast met wat ik erover wil schrijven, kleine vergaar dingetjes vallen in het niet bij het schrale gevoel waar dit seizoen op broedt ruwe regens smeken de grond om zeeën van verdriet aan te maken, armoe hangt aan de twijgen en de geur van gaan is een binnenkomer voor de late gast…

met half gesloten ogen is alles maar een half open boek Ze sloeg de deur dicht en ging vastberaden weg, uitgewuifd door de klink. vroeger dacht ik: nu! vandaag de dag denk ik: toen. maar ergens sluimert: wanneer? De tapdansende wind en meestampende rolluiken in een gietende orgie vol lekkende goten. Kijken in de weerspiegeling…

Boer G., ongeremd en ziekelijk verlegen vond twee vrouwen binnen handbereik. Niet bereid zich bij hem in te schepen voer hij voorbij de schemering, en schoot en schoot zichzelf het leven in, vermorste vrouwen arm en ongelegen, maar in hun dood en wond vond G. zichzelf een koe met goedgevulde memmen. Geen dag gevang waar G. verbleef een…

Dichters zoeken er naar zin, maar vinden er geen woord. Er bestaan levende dichters, die het volgende belijden: Er bestaat een andere wereld, waar woorden niet bestaan. Waar liefde zinnen geeft. Waar heimwee zinloos is. Waar dood leven voedt. Ooit reizen we er heen. We komen er vandaan.…

je legt rookgordijnen smijt met jeukpoeder je woorden zijn schaduwen van de pointe zinloze kringen in een vijver zij komen, zeg je, uit vergeten bronnen en verdrinken de ratten die 's nachts knagen aan de spanten van je angstige ziel maar uit elke fles drink je de geest en dooft dan het eerste licht dat achtelos sijpelt langs de drankkegel…

Zij, die de daagse woorden van onze taal laten vervagen tot zwevende mist, welke dan een burcht is, hecht en beslist, vorsen de spraak als een strenge generaal. Deze zoekers leven in een wonderzaal, waarin de wereld van alles mist, zich toch herstelt door eigenwijze list, smullen rondom een overwinningsmaal. Bij al hun bezonnen waarnemingen…

Ziedende reflectie! Schijnwerperlicht ontbloot hun denken: de ene moet z'n kennis kwijt, de ander zoekt naar eenvoud. Hetgeen op voorhand niet rijmt. Beiden beginnen hevig te vitten... Blaségevoel, arrogantiekramp, zelfdunk als een speer - krijtwitte zwaveldamp kromt hun gezichten! Kunstzinnige profielen die vernielen en vernieuwen…

Ik schrijf, en deel rond: vrouwenarmen versperren haast mijn luchtwegen.…

de dichter moet in de onthechting thuisraken de gespletenheid helen de chaos bedwingen de veelheid van ditjes en datjes temmen om niet te worden opgegeten de poëet moet zonder verdrinken over schotsen- en-scheven van kolkende rivieren springen om langgezochte tekens te bereiken te omhelzen misschien…

De veertigste editie van De Nacht (Die van de poëzie, zult u wel snappen) Doet ons reeds nu verrast naar adem happen Men heeft een indrukwekkend plan bedacht Er trekken 1000 dichters door het land Vandaag is een van hen Bart Adjudant…

Sinds ik haar oude dichter ben, komt ze nader dan de hemel is. Later rust je in mijn houten kist. Ook vandaag al leef je voort. In dichterlijk hartebloed. In nooitverstrooide as. Weer voel ik moeder dromen, in onze lieve hemel samen. Ik hoor haar praten. Haar pianostem. Ons leven is muziek geworden. Toen je stierf waren we samen.…

in hartje Nijmegen streden tien dichters in de finale ener dichtfestijn tussen lerende dichters onder de heerlijke titel Onbederf'lijk Vers om de eer drie waren de beste die kregen nog meer eer sprak jurylid Ilja Pfeijffer zo ging ik weer gewoon met eer en een zonnebloem ook mooi vers mooi dat-ie hing in het holst van de nacht…

naar diepgeworteld In een maatschappij die geen stem heeft, maar wel gehoord wil worden tot het moment dat de woordencarrousel ineens stopt (Ongenaakbaar; de DOOD) *Dichter…

het gevoel van gemis over wat niet meer is soms wordt het heden ingehaald door het verleden idealen te ver heen wankelend op één been ondergeregend door de realiteit gehavend in de loop der tijd compromis is niet de ideale weg maar soms treft toeval vol de twijfel want eens dichter altijd dichter soms verder weg vaak dicht er bij…

Is het soms letterkundige magie wat dichters produceren aan excreten? Vertel mij eens, wat is nu poëzie, ik zou het alle donder echt niet weten. Misschien is het een vlaag van agonie waarin de dichter koortsig en bezeten de strofen schrijft die louter door estheten begrepen zijn als schone woord-chemie.…

met een fijn gevoel en met heilige overtuiging geloven in wat de dichter per ongeluk heeft gezegd Want als het niet mooi is dan is het toch altijd nog waar en betrouwbaar en meer dan van wie ook de stem van een medemens, bang voor zichzelf.…

Menig dichter die naar woorden tast om een gebeurtenis te beschrijven, weet hoe die zoektocht hem belast, naar een zin die stevig zal beklijven. Maar als een lief hem is ontvallen, dan splijt zijn pen het papier uiteen.…

Dichters en prozaïsten, vaak ongewild, bivakkeren zeer intens in an- dre sferen Daar tijd geen vol- doende grip op hen heeft komen zij deze immer en altijd eeuwig te kort Zij zweven boven landen die zij reeds hebben bezocht.…

Deed de dichter beseffen, dat hij ooit als foetus, een kikkervisje was. Ik schrok en kroop aan land, omdat ik heel lang geleden, mijn kieuwen had verloren. Geen koudbloedige kikker, maar wijs geworden was. De visjes bleven in de koude vijver. De dichter bleef bij de hete kachel.…

naar de maan Maar als je haar belooft je best te doen En je wat meer in zult spannen Geeft ze je pardoes een dikke zoen En ben je als dichter weer een week onder de pannen…

ik zing mijn hart dichter bij jou ik heb je zo lief zo verschrikkelijk lief het geluk lacht me toe als nooit te voren in jouw armen wil ik me warmen…

'Die krijg ik,' dacht zij, 'als ik dichterlijk vrij.' Ze zong limericks tijdens het paren.…