Alle inzendingen over Dodenherdenking

In verloren oorden, ver voorbij een demarcatielijn van uitgesproken woorden, zoekt men veilig samenzijn. Doden zijn er levend en levenden gaan er dood, gewoon. Voor hen die vrezen in angstige dromen te worden gekwetst en verlaten. Immers, de doden kwetsen niet de doden verlaten niet de doden sterven niet. De doden leven niet en de levenden…

de legerwagen rijdt over het pad door de duinen schokkend zwaar sluiten mosgroene heuvels zonder toeverlaat er is een open plek waar de achterklep neerslaat een vlakte met helmgras sluimert onder de hemel duinzand stompt naar de begroeide kam daar achter nadert zee eeuwig land soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen krijgen geen…

Publiek is welkom, maar niet te massaal De burgemeester heeft het zo besloten Als altijd klinken de vertrouwde noten De trompettist van dienst blaast zijn signaal Om acht uur wordt het twee minuten stil Of zijn er toch verstoringen op til…

Mijn vader was wat stiller rond die dagen, En Ma zei: ‘blijf maar even uit z’n buurt’, We werden dan bij hem vandaan gestuurd, ’t Was haast 4 mei, we hoefden niets te vragen. Het maakt niet uit hoelang iets is geleden, Een zwaar verlies blijft altijd van het heden.…

Dag Rikko Voorberg Jij, die dominee zijt, dit en dat, wat niet al, kom maar terug zij weten het waarom ook niet, wij wellicht die dodenherdenking van hen, weet je wel, wordt dat nog wat!…

terwijl ik dankbaar stilstaan mag bij de mensen die het leven lieten in de strijd voor vrijheid en vrede marcheren elders nog vele voeten op bevel van honger naar macht door de straten akkers en velden waarop zij dood en verderf zaaien met geweld dat geen mens ontziet wanneer vraag ik in de stilte mij af zijn de lessen dan eindelijk geleerd…

Een stil moment den vaderland getrouwe: een generaal die krachtig salueert, een majesteit, diep triest geprogrammeerd, ministershanden vroom en droef gevouwen… Maar straks weer schudden zij tirannenhand; want dat is economisch goed voor ’t land.…

in mij de herinnering opent zich in de stilte dankbaarheid aan hen die dorsten moesten in verzet te komen om vrij te mogen zijn met of zonder naam zijn zij de dapperen die nu de tranen toveren die frank en vrij ik en jij als regenbogen glimlach de wereld tonen mogen in mij dat weten opent zich in de stilte sprekend mij het besef…

waar in vlammen vrijheidsvuur lonkt gloeit vandaag in ons de herinnering aan wie hun leven gaven in de strijd voor vrije harmonie en broederschap om dat permanent te kunnen geven op de hele wereld aan ieder van ons is die opgave altijd nog de uitdaging de geschiedenis grift ons geheugen met de essentie van haar boodschap dat de belofte…

als wij dan toch vandaag stilstaan bij de velen die vielen door oorlog en terreur door aanslag en geweld in de jaren net of lang geleden laten wij dan ook even maar naar onszelf kijken opdat wij zien hoe onverdraagzaam jegens anders zijn wij ons zelf gedragen als wij dan toch vandaag stilstaan bij de velen die vielen om betekenisloze…

in tijden van verdriet elk jaar opnieuw komen herinneringen aan de gestreden strijd voor vrijheid in vrede die het verlies bracht dat wij vandaag eren waarom dan toch nog is er altijd weer oorlog om macht en bezit om geloof of afkomst over soort van liefde tussen ons mensen in het klein en groot waarom lijden wij leven dat wij…

boven echo’s van oorlogen die nog gevochten worden kaatst verleden de belofte aan wie wij nu herdenken die strijdend voor het recht in vrede en vrijheid te leven juist toen dat bezit verloren geen enkele vrede en vrijheid fluistert zacht het verleden in het stil van de herinnering spreekt gewoon van zichzelf waar ons de historie vervaagt…

oorverdovend schreeuwt stilte steeds verhalen van de helden die de duurste prijs betaalden voor het leven dat wij hebben zij nodigen ons niet te zwijgen waar wellust het verderf zaait dat ons de toekomst beneemt door leven nietig te verklaren ik die vandaag zo leven mag wil ieder het verhaal vertellen van hen die u en mij ontvielen de…

Zachtjes snikkend huilt hij tranen, Maar van trots, niet van verdriet… ------------------------------------------- Esmee Hendriks won dit jaar de wedstrijd 'dichter bij 4 mei' en droeg haar gedicht voor tijdens de nationale dodenherdenking op de Dam in Amsterdam.…

Sinds Dodenherdenking reis ik mee met de Mei-Express in volstrekte stilte met de gestorvenen om ze levend te houden Alleen zij verstaan het onhoorbare zij weten Ze voorspellen mij het loon voor dit gedenken: eerst hoon en beschimping daarna het negeren van mijn beeld tot slot de censurering de eliminatie, de wegzuivering zij…

Maand van opwekkende geuren; van fris, jong lentegroen; tijd van zachte, tere kleuren maar ook: herinnering aan toen miljoenen ver weg zijn ontboden: verguisd, vergast, vergeten; in mei herdacht. De doden leven in ons bitter weten.…

Er zijn stenen verzonken in straten en pleinen die als historie verslijten Er zijn mensen met blijvende herinneringen die voor toekomst in verdraagzaamheid pleiten Er zijn tijden om stil te staan op verhard steen om zacht te helen bewustwording te delen van dankbare vrijheid dat ooit verdween Er zijn boeken vol geschreven met letters…

Verplicht stil. Binnen roept de bakker mij in zijn etalage. Kruidvat biedt 3 halen, 2 betalen bodylotion voor onder de douche. Volgend jaar val ik stil aan, koop ik bevrijdingstompoucen voor hen die vielen.…

4 mei 2020 Het is stil in de stad Het is stil in het dorp Het is stil in de straat Het is stil in de laan Het is stil in de steeg Het is stil op het pad…

Verzet is geheim, alleen de overwinnaar – kan het verklappen.…

Wilt heden treden in de avond stilte van de wind Houd dan je adem in en luister naar de avondwind Decennia decaden koude oorlog Neurenberg Na shoah Bergen Belsen Sobibor het is te erg Voor woorden, wie het niet gelooft verbergt ze in zijn stijl Negeert ontkent de holocaust en koketteert met 'heil' Het is…

Lawaai bij het herdenken van de doden Wat gaat er om in dat gestoorde hoofd Of je opnieuw het leven van hen rooft Vanmiddag heeft de rechtbank het verboden Slechts stilte past de strijd die is gevoerd De grootste schreeuwer ooit de mond gesnoerd.…

Nu nog niet zo lang geleden Gaven mannen, recht van leden, Het beste wat zij konden geven: Het offer van hun eigen leven Op het altaar van het recht. Opdat ’t goede won van ’t slecht’. Dat was het doel van ‘t vurig streven. Echter zij die achterbleven, Enkel in het harde leven, Kunnen het niet altijd omvatten, Dat verlies van al hun schatten…

o stille avond met tedere bloemenkransen omhult door angst en huivering bevangen op afstand van elkaar het verleden gedenken maar wat zal de toekomst ons schenken?…

ze verdwenen bij horden tegelijk zonder afscheid nemen overal en nergens meer alleen de warme wind verzette zich nog tilde sterren op met het eeuwigheid lied een bloemenkrans gevlochten met kralen parels om te herdenken 't herdenken van slachtoffers die zijn gevallen in de tweede wereldoorlog alle mensen die onvolwaardig…

Opstaan, tegen de verdrukking. Opstaan, voor de weerlozen. Opstaan, gezamenlijk met anderen. Opstaan, voor vrede, voor vrijheid, voor rechtvaardigheid, voor mooie idealen. Opstaan, voor elkaar. Maar niet iedereen kan meer opstaan. Velen zijn opgestaan en dan gevallen. Zij kunnen niet meer opstaan, liggen…

Langzaam langs die hier liggen in gelid Kraakt hier een boom? Roffelt daar een mitrailleur? Toch een specht 1908 0405 0505…

In Bern staat een steen met opschrift op een begraafplaats oud en Israelitisch GOTT WEISS WARUM geplaatst door Myria Dreyfus gelovige een bericht in wanhoop gespleten vol onbegrip voor de Allerhoogste In 1944 na de slachting van Arthur Bloch haar man 16 april 1942 veertig jaar rond reizend handelaar in vee goedhartig vreedzaam en bedaard…

De stilte is indrukwekkend mensen in rijen achter hekken op een plein waar een enkel Geluid van een ambulance die stilte -zingend- doorklieft -dat maakt de stilte zo mooi- Plots een roep, een schreeuw die duurt en duurt, de gezich- ten blijven in de plooi, al zie Ik een enkeling opzij kijken. En snel verschrikt en paniek dan, een…

er knallen weer schoten diep in hun geest halen littekens open van wonden die eens zijn geweest duizenden armen staccato omhoog een schreeuwende leider uitzinnig in zijn betoog bloed aan hun handen befehl ist befehl wir wussten es nicht is één woord te veel maar ook vandaag brandt het blauwzwarte staal van een granaat in explosie…