Alle inzendingen over Doorboord

het is niet waar dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we even deelden niet dat we veel woorden scoorden of de bewegende beelden uit de kast der verveling ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren…

het is niet waar dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we even deelden niet dat we veel woorden scoorden of de bewegende beelden uit de kast der verveling ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren…

De straten angstig stil muren doorboord met kogelgaten Lichamen liggen langs de weg overal tanks en soldaten De stad totaal verwoest door bommen en granaten Loopt daar het oorlogskind bang en verlaten Pijn en verdriet in zijn ogen zijn ouders zijn hem ontnomen Hij, het grootste slachtoffer zal hij dit ooit te boven komen?…

Vrij is hij niet want zijn doorboord geklater En zijn sprekend wormhout hangen in zijn mond, huig en zijn tong. Losgelaten in zijn huid, dit huis, Groet de zanger koekoek noch vinkenvanger Noch de schuwe spieders in het laagland. De zanger is zijn lied. --------------------------- uit: 'Gedichten 1948-1993'.…

het is onjuist dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we nochtans deelden niet dat we veel woorden scoorden of dat de bewegende beelden uit de kast der verstrooiing ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat zwijgend werd gezegd wel had alles met ons te…

Roerloos Ligt De tijgerin Haar hart Doorboord Met kogels Welpjes Zoekend naar Het eens Zo warme thuis Moedermelk Met de smaak Van bloed Levenslessen In wreedheid Achterblijven Hulpeloos Schreeuwend Niet begrijpend Maar dan Liefdevolle handen Strekken Zich uit En het kwetsbare En weerloze Vindt bescherming Nieuwe warmte…

Liefde van jou verdient ze niet met een enkel beet je hart doorboord.…

Je mening geven je tong eruit Een vlag ophouden je handen eraf Proberen te vluchten je knieën gebroken Een verkeerde blik je ogen uitgestoken Luisteren naar de verkeerde zender je oren doorboord Een andere opvoeding je kinderen vermoord En als je volhoudt?…

Immer in beweging als een zachte wind is het stil gefluister dat stof tot leven brengt Een zichtbare wereld schepping van Zijn geest verscholen achter 'n sluier van verborgenheid Waar kracht en liefde werkzaam zijn en duisternis doorboord wordt door nooit aflatend licht Hij is wat Hij is leven achter vormen een zee zonder horizon…

waarom als ik omkijk zie ik geen open deur of is het een spiegel die niet is maar lijkt op elk beeld dat jij graag ziet jij die ik lief mijn hart verscheurd door een hand die alles biedt in al het verdriet dat jij verstoort is dus toch die spiegel daarnet gebroken weer mijn hart met ijs doorboord…

Je wordt doorboord met verdriet er is niemand die het ziet. Het is nu verleden tijd. Wat achter blijft is spijt. Je zag het niet aankomen. Nu ben je verdwaald in je dromen.…

Je blik doorboorde mij zonet hier op de roltrap in de bieb ik ben verward maar ook aan zet en ga opzoek naar waar je liep Ik zag je in de krantenzaal op deze uitgelezen dag verzonken in een goed verhaal met om je mond een vage lach En in die aangename sfeer – een glimlach zwaar dus vederlicht als ik je kietel met een veer mors jij je…

In de warmte van het haardvuur zit ik mijn benen kruislings over elkaar Mijn pen krast de letters vormen zinnen vol warmte en vreugde vol vrijheid Ze hebben mij de warmte ontnomen ik ontsloot mij voor het koude Ze hebben mij de vreugde ontnomen mijn hart doorboord met een mes dansend in het vreugdevuur mijn bloed gedronken…

alles naar de bliksem wensen door jaloersheid in eigen aard spelen parten onvervaard oordelen vellen zonder basis aspect van hun ware beeltenis engel en duivel zijn uit balans het goede krijgt geen enkele kans het kruis kan heus wel stellen dat door nijd en verhalen te vertellen onschuldigen worden vermoord en met doornen worden doorboord…

zagemeel al vissenvoer verzonken in vale vijvers doorboorde eksternesten, onttroonde kruinen, verlaten lijsterplaatsen alleen kraaien krassen de ziel met grafschriften anderen dan ik vergeet je niet landman gaat stil voorbij hier rust een leven totaal vergeten laat me zonder vergeven vergroenen door regen en ontij mijn naam…

de dictator smoort de woorden die hij niet horen wil de kritieken die z’n hart doorboorden deden hem zoveel pijn hij wou niet dat ze zijn wil verstoorden hij snoert de schrijver verbant hem met laffe inhoudloze woorden naar veraf gelegen onbekende zinloze oorden waar hij zich dan toe went gewenst is zoet geen zuur dus hanteert hij…

vielen uit uurwerken vielen op het ongrijpbare begrip waarin het ademen onbewoonbaar werd verklaard en een kind de gesloten mond van de dood het is daar, die dagen toen dat zij niet meer zagen het slapen of het gaan in nog minder lijf waaronder ze elkaar zochten het is daar, deze dagen dat ik zag gezichten en namen met stilte doorboord…

Een gobelin van onvoorstelbare schoonheid doorboord door kogels van onpeilbaar leed.…

verstrikt in een web gestrikt in jouw bed jouw leugens de woorden uit je mond verstoorde mijn denken de woorden zijn waarheid doorboorden mijn waarheid onwaarschijnlijk pijnlijk om de seconde ruzie een nieuwe wonde gezonde pijn een lijn tussen ons bedriegt ons laat ons weten wat we proberen te vergeten weg te stoppen laten…

van een vijver dacht hij terwijl hij op een zondagmiddag op een bankje in de schaduw zat En bleef de rest van de middag een peinzende introverte gestalte die niemand groet hij zag een man passeren hij zag een man met hond passeren hij zag een man met vrouw passeren Toen is hij naar de vijver gelopen en heeft het glanzende oppervlak doorboord…

ruw trek ik mijn stinkende huid uit schraap de gaten waarin een oneindige ruimte de kruisen bevochtigt van doden die hun buiken aanschouwen; glasachtig in het spreken ik doorsnijd de woorden, geef vorm met dezelfde beweging waarmee mijn hart werd doorboord en trek het ongedierte uit de zwarte vlekken, opgezwollen tot afkeer van…

heb in muren je naam gekerfd mijn mes geslepen op bomen het hart gesneden met pijlen doorboord godvergeten veel van je gehouden jij hebt me niet gehoord mijn liefde werd stil verdronk in de zee van jouw woorden mijn golven sloegen stuk in de drukte op strand als los zand liet jij mij door de vingers glijden naamloos op…

Een Engel verscheen, doorboorde Theresia’s hart met een gouden pijl, liet haar achter in vuur en vlam, een vrouwenhart in extase. Zij was in een totale overgave aan de liefde. Haar gepolijste gezicht verhoogde de tastbaarheid van het mystieke moment. De liefdesengel werd belicht met voldoening van haar plicht.…

zoekend naar de mooiste akkoorden dwaalden ogen over lightvers woorden niet wetend wie de rust verstoorden toen de engelen het hart doorboorden vlogen vleugels naar andere oorden met beelden die opzeker bekoorden daar stralen aan de hemel gloorden niemand de plaatjes kon vermoorden raak geschoten met folterkoorden toen hij ze letterlijk…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

hij heeft nooit over water gelopen het was zijn schaduw die uit de rimpeling van het meer op de kust was gekropen die energie omzette in een stralende wave van licht zijn genezende handen zijn pas later met nagels doorboord bij zijn kruisiging zo ook de lanssteek die bloed verwaterde en zijn dood schouwde in het late middaguur…

door de poort achter in het zwart verlaat ik het licht * lang geleden is een ziel vermoord thans wordt mijn mond met pek gedicht immers ook mijn handen hebben een lijf doorboord de satan heeft mij in de greep als handlanger van de man die ik ben en allen zijn in mij ook van hen die ik niet ken gedreven door de drift van…

Prachtig mooi intens gevoel zo heerlijk en zomerzwoel Door jouw liefde gevangen kijk blosjes op mijn wangen En Ik, ik zwijmel maar voort met cupido’s pijlen doorboord Ben bijziend voor je gebreken Jouw warmte is als een deken En je blijft me maar bekoren wil voor nu en altijd bij je horen Samen dansen, lachen, en stralen het beste in…

binnen de stilte van verdwenen licht en raken aan zin en waarde van omfloerst bestaan dat zich verliest in nagedachten, rust hervinden drijft naar perspectief in oud gesproken woorden die alle eeuwen dragen, het biddend hart smacht naar Gods zon die ziel en zinnen rijpen doet naar stralend licht dat onweerstaanbaar oprijst uit het doorboorde…

aan Waarom blijf je gesloten als een kluis Mag ik dan nooit naar binnen gaan De gang is een weg naar bestaan Om woorden te zoeken, te blijven dolen Want reizen is twijfelen, te denken aan Wat onbereikbaar ligt verscholen Het dorsten lijkt wel het doel Niet slechts het water Zo ontoegankelijk voor ‘t gevoel Ooit blijkt beslotenheid doorboord…