Alle inzendingen over Eddy Van Halen

Rij trager dan je kunt, Eddy, maar mijd je voor de kuilen Leef vrij, maar ken je grens, want fietsers zijn geen uilen Rij altijd met een hartslagmeter en onderhoud je bladen Zet j' altijd uit de wind en eet veel koolhydraten Wees dommer dan je bent, Eddy, maar mijd je voor de vrouwen Laat een ander ’t gat maar dichten en spaar…

en die witte slaaf van dit bestaan ier hugenoot of een schipbreukeling bataviaan uit uit het oude Java door de ring van vuur gegaan de kapotte klok het avontuur water aarde vuur lucht en dit hart van hout is eindelijk opgelucht verlicht verlost van de wilde haren laat voetstappen in het bos bepalen welk richting wij de eindstreep halen…

Op Claus' sterfdag overleed eveneens de Vlaamse dichter Eddy van Vliet. Met alle lichamelijke beperkingen lijkt relativerende en autobiografische poëzie voor een man zoals Claus, het wondermiddel. Wat mij betreft mag hij Elisabeth in dit opzicht overtreffen en in die zin een gedegen concurrent worden van Eddy van Vliet.…

De druk op Robert Gesink wordt nu zwaar Hij heeft een meer dan pauselijke zegen Van wielergrootheid Eddy Merckx gekregen Merckx spreekt van Tourwinst! Maak dàt maar eens waar... 't Is dodelijk om zo vooruit te kijken Een winnaar moet steeds weer een winnaar blíjken…

Ik wandel soms weer door het park in gedachten door het park van mijn leven waar we huilden waar we lachten de wandeling die aan een ieder slechts eenmaal als te bewandelen wordt gegeven ik wandel er soms weer even en kom er vele mooie beelden uit alle jaargetijden tegen ja zo gaat dat meestal toch in ieders leven mijn park wordt…

Eddy Lie zoekt nog steeds niet voor de hand liggende talen Peter en ik zullen hem blijven steunen…want mensen als Eddy en Peter proberen de wereld een stukje mooier te maken. soms is daar alleen een keten aan gedichten voor nodig…in alle talen…

je staat op en het wordt langzaam avond je gaat aan de bar zitten en het wordt langzaam licht…

dag boom, dacht ik dagdroom dat zij langsstroomt en voor mij lacht…

Waar het raak lijkt gaan zielen bijna op in de metonymie zonder kunnende rijmen het Woord liefde binnen bereik; sacrament afspiegeling eenstemmig in plaatselijke harmonie, onder opmaak namens publieke opstand haalt men zijn gelijk.…

laatst bezocht ik weer je stille ademloze lippen en ik vroeg slaap je nog mijn liefste ik hoorde de voorjaarswind huilen om het antwoord de dood drukte jouw ogen dicht beneden waar de aarde steeds schuil gaat en jou diep ontving als een kind in haar schoot koud met daarboven het licht van het onmogelijke loodgrijs…

Ik moet nog steeds mijn trein halen, maar ik zie op doorreis die zwarte piano staan; ik zal op dat krukje er achter plaats gaan nemen, en zal geen vergeefse reistijd aan mij voorbij laten gaan.…

Wanneer ze komen om mij aan de tand te voelen over de wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, onrust me kwelt tot op de bot een kaal geraamte ontveld, tot aan mijn DNA code In die blauwdruk eindigt en begint het leven, het is een vicieuze cirkel waar ik geen vat op krijg, het zal eens…

Haal de zon in huis. Laat haar schijnen. Laat haar schijnen in je hart. Waar liefde is zal haat verdwijnen. Krijgt het leven een nieuwe start. Want onder de zon ben ik geboren. Vond ik mijn eerste levenskracht. Heb ik mijn onschuld verloren aan de liefde die nimmer wacht.…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

losgemaakt vraagt een hand om de steen waar wijsheid gevangen inkt in gebroken plastic omhulsel zwaartekracht test op een vensterbank lichtblauw in het raam klimt Venus richting de bovenste sponning wat figureert als een lijst vierkant schilderij vol melancholiek radio bebop muziek het anp nieuws van zes uur zo vlak voor een gesprek ergens…

ik haal uit niets iets leuks om mee te maken een zucht en een moment zo van de straat geplukt zie hoe handen rusten of de tijd verprutsen hoe ze morrelen aan de dag door het borrelen in de nacht ik pak lucht en mix met winden vlagen tekst wolken letters drijven zinnen tot een vers ik inhaleer de vorm beloof emoties…

ik haal de kasten leeg en schouw naar binnen ik wieg met het ritme van zachte woorden en zing me terug in de tijd ik schakel tussen slapend verlangen en verbeeldende dwaalsporen ik breng mijn lofzang op het leven en de licht aangeslagen toets ik pluk blauw-warme watten en schuif de wolken weg ik loop hand in hand met onwetendheid…

. ---------------------------------------------------------------------- uit het werk van de Belgische dichter Eddy van Vliet (1942-2002)…

Daar herinnert een woning In het Nijmegen van weleer Wegens hun hall of fame bekroning Zich de Rozemarijnstraat nog een keer Waar een stille kracht betrachtte Dat Eugenie er zo nodig weg wou Gezien ze zich tweederangs achtte Met echtgenoot en loten in de hoogbouw Zoals ze insgelijks ons Insulinde Waar Jan in big bands musiceerde De rug…

dat wij hier zitten met lompen bedekt groezelige verbanden om onze koppen samen hier zitten elkaar nog net in de ogen kunnen kijken en dat we dan lachen lachen om de sleutel van ons weggeblazen huis dat wij hier zitten samen met de sleutel bedekt met lompen groezelige verbanden met stromende tranen de diepte van het ravijn…

Papa deed het ongemerkt Ik was zijn prinses hij vervulde al mijn wensen en ik had niets door We gingen in Frankrijk wonen Ik had niet veel te doen naast mijn lessen, tijd genoeg voor Eddy, een leuke jongen Ik had de leeftijd en ineens ging het snel de verloving, het geheim van de ringen, kleermaker, kapper en dan eindelijk de bruiloft…

Zeer verleidelijk trekt zij mannen aan Terwijl Poetin wil dat iedereen angst heeft Is 't tegendeel het geval voor wie het langst leeft Niet ten onder gaat, maar danst en blijft staan Een mooie, jonge dame geeft gehoor Verleidt de camera en gaat ervoor Snelsonnet n.a.v. een gevoelige plaat van fotojournalist Eddy van Wessel in Dagblad TROUW…

Liefde Liefde. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom binnen. Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor. Je bent geen onbekende Houd mij niet voor de gek met mannen waarvan niemand de namen durft te noemen. Leg mij niet in een bed tussen kwijlende gedachten die van geilheid niet weten wat ze zeggen. Klop mij geen geld uit…

Liefst hoor ik het geritsel van kleren als zij opnieuw de vorm aannemen waaruit liefde hen gedurende uren verdreef. En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt, de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen. Liefst hoor ik het geritsel van kleren, als de slaap zich langzaam aan onze ogen onttrekt en de glazen toekijken hoe het licht zich…

Zijn zilveren staart sleept over de grond: een gewonde vlinderrog. Boven het water- oppervlak trekt een visser hem moeizaam op. Het touw rukt aan de snede in mijn hand. Om de illusie te beamen, springt hij nu en dan in de lucht, leunt op een onzichtbaar kussen dat ik betoveren wil en keert terug naar zijn eigen striemen in het zand. Mijn…

Dood. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom binnen. Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor. Je bent geen onbekende. Hou mij niet voor de gek met kwalen waarvan niemand de namen durft te noemen. Leg mij niet in een bed tussen kwijlende kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen. Klop mij geen geld uit de zak voor…

De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat metershoge tot kiezels afgesleten rotsen over het wateroppervlak…

Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandende as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud van vergissingen. Onbeholpen woorden als zo-even op zak en zoveel…

Zo er iets mis mocht lopen - maar dit zal wel niet - krijgt u het voorschot op de wieg terug de drukkosten van 'wij melden met vreugde' blijven echter verschuldigd- toen zij hijgde met een tong witter dan mijn gelegenheidsjas en haar ogen rolden waar een orgasme ze nooit gekregen had stond het aantal chromosomen onherroepelijk vast…