Alle inzendingen over Eer vol leven

Waarom liegen en bedriegen als je gewoon de waarheid kan spreken Normen en waarden zijn ver te zoeken Dat is waarom de mensheid steeds meer afzakt naar het asociale Terwijl het beste is gewoon je eigen Eer te bewaren Leven volgens je eigen normen en waarden Laat woede en haat niet je leven bepalen…

Vraagt niet, hoe kan het zijn dat zij zo goddeloos, Zo eer-vergeten zij en overgeven boos? Helaas! het is om dat de wereld is de wereld.…

Zorgenvol Liep ik uit, Eer ik 't wist kwam Lente en zwol De ogen vol met groen me, de oren vol geluid. Wie bleef jong? Wie werd oud? Lente lachte en MIJN hart zong De eigen tonen over die ze een knaap vertrouwt.…

Eer ik de kamer van het onbekende zwart zal binnen treden. Worstel ik mij door de hagelstorm van angst en ongeloof. En rijdend op het paard van pijn draai ik mij nog éénmaal om naar de gouden zomers van weleer vol kinderstemmen en felgroen gras. Daar..waar ik voor even meende, voor altijd onsterfelijk te zijn.…

eer zal ’t uitgediend heelal Mijn school doen schudden in zijn val, Eer steek ik met mijn moederspraak, Als ’t Siegenbeekse grauw, de draak; Eer roept het Leidse vloekgespuis Mij, arme banneling, weer t’huis Eer leg ik in het kuise graf Mijn maagdom met mijn leven af, Eer ik de zoete huwlijksplicht Op vlees, dat ik niet lust, verricht.…

Vraagt niet, hoe kan het zijn dat zij zo goddeloos, Zo eer-vergeten zij en overgeven boos? Helaas! het is omdat de wereld is de wereld.…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

Zo leert zij leven van recepten en van remedies tegen zeer dat, eer het komt, genezen wordt. En eeuwigheid is kinderspel. ------------------------------------ uit: 'Bandeloze gedichten', 1996…

niet alleen Mijn rugzak heb ik bij me onnodige ballast zit erin jaren en jaren opgespaard vanaf een heel pril begin Ik heb besloten voor mijzelf de rugzak in het bos te legen dat is best een hele stap je komt jezelf dan wel tegen Maar het is mooi geweest zo ik ben er helemaal klaar voor ik laat de rugzak achter en ga met mijn eigen leven…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

De ochtend gloorde boven het land in een oplichtende mist Zij stond stil in een graanveld vol met klaprozen Een vrolijke bries plakte damasten jurk tegen fragiele lichaam Haar zeeblauwe irissen schitterden in het licht van dageraad…

Vol van passie Begeleid door de vlammen Onderweg naar haar bron…

Kan hozend plenzen Kan gieten zonder grenzen Het meer raakt nooit vol…

Al tijden ben ik inspiratieloos. Geen woord, dat iets te zeggen heeft; geen zin, die wat verhaalt. Losse flodders en loze kreten; niets van betekenis vult hier en daar ’t papier. Mijn geest dwaalt steeds naar elders, ergens te ver van mij en deze wereld.…

't gewapend glas verdwijnt 't marmer, hard en ongenaakbaar verliest langzaamaan elke herinnering de muren bewegen onder het nieuwe gewicht van hedendaags licht en wat de tijd niet dragen kon wordt in aanwezigheid van de zon nagejaagd door de wind verhalen raken bekneld tussen puin en achterwege gebleven gesprekken 't huis maakt zich klaar…

ik adem mijn eigenwaarde in een bos waar ik de bomen met de holen van de virus voglen in de corona nevel niet kan zien en zuig mijn longen vol met 't licht de adem van zuiverheid vol van poëzie dat mij uitdrijft naar degene zonder uitzicht op genezing waar ik de kleuren van leven en hoop voor schilder om je te troosten nabij te zijn in je…

Ik ben Hou van Jij Zien Geloven Hou vol Voelen Weten Beminnen Openstaan Licht Wijsheid Sterren Hopen op Waarheid Uitzien Eer Waarom Geduld... Haast Ruimte Verankerd Vrijheid Ruimte Leven Nu!…

ze houdt haar mond uit angst voor ongenoegen steeds meer raakt ze bekneld haar man maakt haar onvrij geen dialoog is er dagen worden schraler woorden raken opgedroogd alles lijkt taboe haar stuwmeer vol woede stijgt emoties klotsen hoog de dam zal breken éer zij er aan stuk gaat…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Gezegend en gezellig oord, O wereld vol illusie! Vol lust en Grieks en lief en leed, O wereld, die ik nooit vergeet, Vol vriendschap en vol ruzie! O zoete bluf van ’t eerst Latijn, O heerljkheid de tolk te zijn Cornelii Nepotis!…

Hoe kan iets er zijn eer het er is? Hoe kan iets eindigen eer het begint? Hoe kan een roos geuren zonder de zon? Hoe kan het licht breken eer de dag begon? Regendruppels kleuren de dag, de roos en de zon, het einde en het begin; tekens van hoop, groene olijftak na de gloeiende hitte.…

Hoe kan het licht breken eer de dag begon? Hoe kan de roos geuren zonder de zon? Hoe kan iets eindigen eer het begint? Hoe kan iets er zijn eer het er is?…

Nu lopen de cijfers langs de wegen van Europa vol speeksel, vol tranen, vol dringende verwachtingen. En waar zou jij op hopen als je verhaal, je land, je stad, je monument, je berg, je dorp, je eer, je school, je huis, je deken, je matras, je nachtrust dagelijks aan stukken werd gerukt? Geschiedenis vindt evenwicht, maar niet vanzelf.…

tasten is voelen maar ik voel niets anders dan mijzelf ben ik een vreemde onder de huid die te lang in het water heeft gelegen een vrouw die nooit weten zal waarom liefde uit de wortel is geperst gedood eer ze leven zou…

Ik ben abonnee van de NRC Lees graag overlijdensadvertenties van hogere kringen met pretenties Roderik, baron met dubbele achternaam Ade-lijk vol eigenwaan Hubert, inkomend gouverneur Siegfried, professor, doctor, ingenieur net zo dood als Sloofje Sleur Karel, CEO, overladen met eer vlamt nog één keer met longen vol teer De achterblijvers…

De laatste tien psalmen van de bijbel beginnen met wanhopige kreten in benauwenis of doodsnood geuit door sterke dienaren van God maar dit alles maakt spoedig plaats voor verzen vol blijmoedige eer en eeuwige dank aan de hoogste Heer moge de ziel van al die woorden ons elke dag weer voor de geest staan.…

vol emoties bracht jij de overledene de laatste eer hartezeer deze vriendin en mevrouw A beiden slachtoffertjes van het gebeurde in het verleden heden worden zij eindelijk serieus genomen en gaat het misschien richting gefaalde overheid feit intens kinderleed strafrechtelijk tien jaar nonnen toch raar…

Toen men hem moeielijk genoeg ‘Wat was was eer was was was?’ vroeg, werd hij de winnaar van de quiz met ‘Eer was was was was was is.’…

Als je hebt besloten Je leven op hoop te moeten bouwen Kun je concluderen Jezelf eigenlijk niet te vertrouwen. Want als je je zelfbeeld Door hopen laat bepalen Zul je steeds afhankelijk zijn En valt er geen eer te behalen.…