Alle inzendingen over Eeuwigdurend

als de nacht nog stil is en een enkele ster nèt door het zachte wolkendek ontbloot in schittergloed zijn licht verspreidt van vèr onaantastbaar schijnend voor verval en dood zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt wellicht gebroken in het tijdsgewricht eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt een vast punt van duurzaam schijnend licht…

laat me laven aan de gedichten van de wind op eeuwigdurende deining waar schoonheid zich bevind laat me vliegen met de zonnestralen over zee naar verre landen witte stranden deinen sierlijk golven mee laat me inspireren door de wolken hoog in de lucht teken grote vogels op linnen begeleid ze op hun vlucht laat me zingen over de ongeschreven…

deze druppels twinkelen zacht, vallen omfloerst vanuit een roomgrijs niets uit evenwijdige ruimte zonder voor- of achterkant; dit is niet de tijd voor een besluit het liefste valgewicht zoekt hemelloze aarde, omarming zonder lichaam, dit is een blad- verliezend bos, geen tuin van eeuwigdurende lente, het glas dat mij doorziet is hard…

contracteerden de immense leegte die het onbenoemd grote universum had te vergeven mijn kijken kon niet verder reiken dan wat lichtende sterren voorbij de planeten hun plaats en benoeming ben ik vergeten in de nabijheid van het absolute nulpunt in onmetelijke ruimte kunnen ontelbare niet stoffelijke zielen getuigen van het eeuwigdurend…

Krioelend Eeuwigdurende foltering Een marteling. Oneindig Heldhaftig.…

Langzaam gaan de omgevingsgeluiden verstillen ze doen me terug denken aan eeuwigdurende idyllen.…

- We weten niet waar de tijd begon, waar het einde ervan is maar we hebben er nooit genoeg van - Sterren in de duisternis van blauw tot vermiljoen cirkelen langs de eeuwigdurende spiraal steeds verder weg de echo van het verleden kan hen niet vinden onmeetbaar en niet aangeraakt door mensenhanden blijft alleen dit vergezicht onveranderd…

schijnt voelbaar is de diepe pijn in de koude vingers van je hand lijken te verdwalen in de openheid van strand waar golven onze sporen halen in het verbreken van de band wij zijn gaan zitten op het zand in een sprakeloos troosten scheren meeuwen sierlijk over schreeuwend naar het land zacht brengt de wind in zilte vlagen zee die in eeuwigdurende…

Struikelend sleep ik door kwade dromen onverklaarbare mist naar een nieuwe tijd van dode bomen en versteende mensen binnenin een fossielen bos onverklaarbaar sla ik glasgordijnen open van motregen, dat viel in de ochtend voor mijn gevoel alreeds expres gesloten tussen mens en de natuur binnen het eeuwigdurende gedruis blijf ik abrupt hangen…

Ik weet wel dat ik van je hou, en ik voel wel jij ook van mij, maar weet je mijn lieve vrouw, het blijft altijd ik en jij nooit wij, Ik kan niet want iets in mij zegt me dat, ik wil wel of ... ik weet het niet weet je ik ben mezelf zo zat dat het misschien beter is dat je me nooit meer ziet Altijd maar weer die twijfel in mijn kop dat eeuwigdurende…

Nee, ik zal niet op jeugdig strand met mijn hand klauwen in het zand en dan zeker niet als de Sibylle een eeuwigdurend leven willen. Apollo negeerde z'n liefje's geween, telde de korrels in haar hand bijeen, houwde de ouderdomslast uit graniet; met het jaar hield ze de gezondheid niet.…

leven meer te smeden valt en verzoent zijn laatste adem zich met het oneindige De “ vrije wil “ heeft zich vastgeklemd aan een dovend licht dat aan de kim verschijnt De stilte hecht zich steeds inniger aan droomloze gedachten die het leven zonder omzien verlaten In de spiegeling van de dood wenst het leven zich geborgen in een eeuwigdurende…

De tijd vervliegt, de jaren snellen, 't Verandert alles om ons heen, Wat eenmaal eeuwigdurend scheen; Maar wie toch kan de dromen tellen, Gedachten, die ons harte kwellen Met al 't verlangen naar 't verleên. Vaarwel!…

rat zich In de lieflijke klauwen van de tijger Opdat niemand haar Meer kwetsen zal Onvoorspelbare eenheid Maakt de striemen op jouw rug Nog roder En pijn versmelt in wild verlangen Twee vuren worden één Als het verschil tussen Liefde en Lust Onzichtbaar lijkt Het kost mij onwerkelijk veel moeite Om mij los te moeten maken Uit jouw eeuwigdurende…

het kippenvelervaren als mijn vinger met je oren speelt je wordt verlegen als mijn handen langs je lange spieren voelen naar het kloppen van je hart het lichte trekken van de spanning in je lijf de onderdrukte lach die je nerveusiteit bevrijdt je rondingen zijn lief subtiel in maatloos voelen vochtig weten lippen van hun eeuwigdurende…

wiebelt met je neus, dan een hand veegt de uitdrukking van je gelaat, een wuif veranderd je in iets hazigs, met knikoor en een vlinderlach drijft je achter een winterbos, naar een kasteel met durend vervormende transen ’t is het volgend tafereel, waarin ik met je speel wolkenwit room bedruipt de zon met wilde passie met mijn lief in de lucht een eeuwigdurend…

lange haren had ze tot op de dag van vandaag ze geloofde niet in een eeuwigdurende liefde maar dat kon veranderen (of ook niet) natuurlijk was ze tegen onrecht en geweld kleurenblind was ze ook al, dus het schijnt dat alleen het feit dat ze geen echt hippie meisje was geweest haar het gevoel gaf iets te hebben gemist. en als je mooie borsten…

De dijk, de duinen en de zee, daarachter onbereikbaar land en eeuwigdurend straalt het licht, nooit ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee.…

Is er niks dat ons eeuwigdurend maakt, behalve de belevenis? Grimmig, kan ik hier maar één antwoord op geven: Ja, we zijn die appel, vervangbaar, maar als we maar goed smaken is er niks aan de hand….…

laat nu zwarte sluiers bruiden vangen geeft scheuten een laatste krimp van pijn proeft geen verschil meer in standen en rangen beleefde het maagdelijk wit ooit als ragfijn steeds ziet zij witte boorden om dikke nekken als teken van macht, gezag en spiritualiteit denkt nu laat het Allerhoogste maar verrekken haar jeugd, haar leven, een eeuwigdurende…

van zonnestralen Slechts één blik in haar ogen Gaf een ultiem gevoel van zielerust Deed zorgen moeiteloos verdrinken In een bruisende bron van levenslust Niets of niemand kon vermoeden Dat haar ogen ooit zouden zwijgen Of het boek in haar kon sluiten Zonder passend slot te krijgen Tot die allesbeslissende seconde Die ene vervloekte eeuwigdurende…

Als golfje zal ik voor altijd opgenomen worden in de oceaan van het eeuwigdurend zijn. Als mijn vredige tromgeroffel is uitgespeeld zal ik knielen aan de voet van de eeuwige stilte daar waar alleen viering is.…

zie de haat en nijd om je heen lees de kranten, kijk op straat is er nog geloof in leven leven met normen, leven met waarden het zijn zo van die dingen om even bij stil te staan angst voor wat de toekomst brengt brengt zij een jihad, zijn we wel veilig de wereld zal niet stil blijven staan niemand wil een ander laten leiden vandaar die eeuwigdurende…

Een allerlaatste noot grande flora bedwelmend van nature verdampt als broze lentegeur in volle fleur tussen tulpenbomen onderscheidbaar en toch geheel zuidoostelijk eenzelfde naar de natuur getekend met vreugdevol gevoel staat een magnoliaboom contrasterend en alles beheersend eeuwigdurend kraken zijn twijgen bedekt statig…

nog even dan een laatste keer ontbloten omdat de bomen nog zo groen zijn omdat de vogels nog graag zingen omdat spinnen kunnen wachten nog even met blote voeten in het zand hoop en warmte op onze blote huid om aankomende kou te verzachten De bomen weten het wij steken de kop in het zand en verdwijnen liever hand in hand met een eeuwigdurende…

De onderarmen met botte spijkers doorboord slechts gehuld in een bloeddoorlopen laken verregenend wegdruipende in de goot Richtend mijn gezicht opwaarts ten Hemel met slechts één brandende vraag Als wij zijn geschapen naar Uw evenbeeld had U dan ook van de daken geschreeuwd Laat eens wat zien, een teken, Het Eeuwigdurend Licht maar…

Tussen hemel en hel voltrekt zich het eeuwigdurend tegenspel. Het tegenspel tussen het goed en het kwaad, dat een sereniteit van de muzen overstemt en luistert naar Wodans dictaat. Tussen hemel en hel voltrekt zich eindeloos spel.…

Laat door het mensdom eeuwigdurend met haar sollen. Laat haar verborgen bodemschatten uitputtend van binnen naar buiten rollen. Onze wereld bleek altijd een garantie voor een unieke levens- kracht in het heelal.…

de ijskap smelt - oceanen lopen over en met immense kracht slaan zeeën kolkend over landen die verdwijnen in de diepte waar ze reddeloos ten onder gaan in eeuwigdurend donkerzwarte nacht Orkanen gieren hongerig door de straten en blazen duizend jaren van hun sokkel in één simpele ademtocht ze leren ons het vals belang van veel vergaren…

als voedsel voor een verder bestaan, een bestaan zonder je trotse glorie Toch zal het ooit zo zijn maar voor mij leef je immer voort in de hoge engelenvlucht zonder pijn waar eeuwigheid ons immer bekoort en verder niemand ons nog stoort, niets nog ongehoord, ons beider harten van de liefde doorboord wil ik dat je weet dat je me tot in de eeuwigdurende…