415 resultaten.
Misschien moet ik worden
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 227 Nu en dan toch, maar gewoonlijk zijn onze
gedachten bij ons grote ik, zijn we nog liever
geen gras, maar liever een machtige eik.…
tafel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 kleine tekeningen
gekerfde tekens
in het oude hout
als het schrift van
woorden van goden
in het eiken
een zwarte kring
verborgen onder
de sleutelbos
mijn gesloten
hart onhoorbaar
ernaast…
Alleen
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.296 Zwaar drukken de eiken
een stolp over de schemer.
Zijdelings gloeit rodondendron op.
Zwaar ook weegt de onweersnacht
op klamme schouders.
Bladerruisen door de nevel dringt.
Het huilen der honden.
Het zweet.…
DE ZELFMOORDENAAR
poëzie
4.0 met 97 stemmen 10.618 Want, terwijl het, zo zacht
Kozend, voortliep en dacht:
Hier onder deez' eik is 't goed vrijen,
Kwam een laars van de man,
Die daar boven hing, van
Zijn reeds lang verteerd linkerbeen glijen.
"Al mijn leven! van waar
Komt die laars?" riep het paar,
En werktuigelijk keek het naar boven.…
Idealen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.011 ' - spreekt de eik - 'Geneucht,
Te zien geslachten na geslachten sneven,
En eenzaam, boven lot en dood verheven,
Te staan in statige, eeuwig-kalme vreugd.'
En 't kroos der poel: 'Waar dwazen al naar talen!…
Rustpunt
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 406 In de geest met mij
fluisterend met zijn lover
troont de statige eik.
Aaneen elk blad
geeft hij zijn koele schaduw
een zucht beroert hem.
Zwoele zachte wind
aan de rand van stilte
een mystiek geluid.…
Het bankje
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.103 Het bankje waar we vroeger zaten
daar bij die mooie oude eik
die is gekapt en weggehaald
voor een nieuw te bouwen wijk.
Ik zie het aan met lede ogen
een mooie tijd wordt teniet gedaan
geen plekje om terug te keren
als er straks nieuwe huizen staan.…
Quercus
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 5.196 het is het ruwe hout
dat op zijn doden groeit
het jonge groen bejubelt
en diep in de aarde tast
het werpt zijn stof
op kille stenen
die wortelloos verhalen
over dood en van weleer
ik ruik de eik
die mij zijn ogen schonk…
levensstroom
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 216 leeuweriken stijgen jubelend
in de stralend blauwe koepel
jij bent hier
in het suizen
van de wind
in teer ontloken groen
van verre bosranden
ik voel je levensstroom
in machtige eiken
het gezang van vroege vogels
en golvende bloemenweiden
de warme aarde is je schoot
al mijn vezels zijn doortrokken
van jou
mijn lentegodin…
KRAAAAK
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 449 ALS EEN ZWAAR EIKEN DEKENKAST !!…
teder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 123 schuchter streelt de lentezon
ruige schors van eeuwenoude eiken
vanuit de diepe koele aarde
sidderen levenssappen naar ’t licht
een feest van pril groen
fonteinen van nieuw leven…
Oude reus
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 455 Groeide hoger hoger,
nu met bladerdak zo rijk
Geeft hij zuurstof en beschutting
deze eeuwenoude eik.…
Flagrant
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 154 Deze zonsondergang is van de
vileine hand van de Meester
'Zonsondergang bij Montmajour' is
in tijd van woede gecreëerd
Net als dagelijks de zon aan
het eind van de dag
Gelijk in alle oceanen
leven gaat, maar niet de zeester
wordt dus Van Goghs werk gewaardeerd
Kleine, verwrongen eiken op een
rotsachtige heidevlakte
Met op de achtergrond…
hier sta ik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 216 hier sta ik dan
een oude eik
wiens takken ooit
jong en groen nog
zich verstrengelden
met een appelboom
uit de wortels
van die omhelzing
entten zich de loten
die schuilend eerst
groter groeiend later
uit onze schaduw traden
zo is vol het leven
in het kleine woud
dat wij samen waren
tot rot op zekere dag
ziek en dodelijk
mij…
Eikenprocessierups
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 176 Ik ben een rups in ’t diepst van mijn gedachten
Men krijgt van mij zo’n vreselijke jeuk
Dus ga ik binnenkort maar naar een beuk,
opdat de mensen mij niet meer verachten
Verheugt u op een zomer zonder hinder:
Dankzij de beukenboomprocessievlinder…
Herfstliedje
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.208 ---------------------------------------------------
run: gemalen schors van eik gebruikt als o.a. strooisel…
schaduweik
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 334 het is een bezigheid
neen, niet al te druk
maar boeiend genoeg
om tijd aan te schenken
het delicate ervan is het moment
-dat unieke moment
wanneer ik kan zien
hoe van die grote eik
de schaduw valt
hoe stil de aarde dan kan zijn…
Uitgespeeld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 Het lege lokaal
Gevuld met een eiken houten stoel
Waarop een vermoeide oude man zijn tijd doorbrengt
Na jaren van steun
Zijn best gedaan
Is de vermoeide oude man uitgespeeld…
in het landschap
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 112 onder slapeloze
wolken kermen
de takken van
twee oude eiken
over blauwe
velden roept
een bange vogel
ik denk aan de
zachte sporen
van woorden
die jij naliet in
het landschap
van mijn hart…
Wachten op de dood
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.334 linkerarm
vingers wijdgespreid
bloedend hart nog altijd warm
doch ingehaald door tijd
als ik zo naar mijn opa kijk
en zachte kermen hoor
herinner ik de oude eik
die al zijn blad verloor…
HOORT GIJ DE EIK?
poëzie
4.0 met 3 stemmen 739 Hoort gij de eik, o blode bomen?
Hij ruist daar, zwaar en zwart!
Hij droomt zijn donkere dromen,
de boom van mijn hart!
Zijn stam is rond, zijn kruin nog ronder,
zijn schors is ruw en hard.
Hij plooit noch boven noch onder,
de boom van mijn hart!…
schaduweik
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 393 het is een bezigheid
en neen, niet al te druk
maar boeiend genoeg
om mijn tijd mee te verslijten
het delicate ervan is het moment
-dat unieke moment
wanneer ik kan zien
hoe van die grote eik
de schaduw valt
en hoe stil de aarde dan kan zijn…
Nooit meer piekeren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 Statig staat hij hier,
deze eik,
zijn voeten bedekt met mos
om de wortels warm te houden,
en groet zijn familie
aan de overkant van de weg.
Hij weet nu
dat zijn kinderen achter hem
een hertenkind verbergen.
Hij voelt dat hij
zijn taak volbracht heeft.…
Blad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 251 Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen
De eik,de berk,de populier,de es
Ze hebben het voorzien op de NS
Door blaadjes op de rails te laten komen,
En over alle sporen te verspreiden
Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…
alles kan altijd en opnieuw beginnen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 193 het was
bomen bloeiden
berken stonden in blad
weilanden leken op een uitgestrekt
groen tapijt waarop de zon gul
en warm haar licht strooide
bovenop de heuvel van het beukenbos
schitterde een uitbundige eik
haar bladerdak was een troostende moeder
die bescherming en verkoeling bood
aan wie geborgenheid zocht
het werd
het beukenbos…
Familiebed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Schiet me, schiet me
schiet me naar de hemel
boven in de eik, iedereen
blootvoets op het familiebed
.....Kom erbij, hier ben je vrij!
Wij hoeven nergens in te geloven
behalve in elkaar, ook de zanger
is los, hij lacht om zijn amulet
en zwaait naar de oude man:
.....Kom erbij, hier ben je vrij!…
zijn groen wordt bruin
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 de eik die blijft thuis
alleen met zijn droom
enkel nog een muis
die schuilt in zijn boom.
de lente lacht breed
de eik straalt verlangen
een frisgroen nieuw kleed
die zijn oud wil vervangen.
de winter is vertrokken
en de zon komt eraan
laat bloeien verse knoppen
de natuur laat maar begaan.…
vijverstaren
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 538 er hangt een dag aan de ochtend
die ik niet begrijpen wil
vijf torenkamers staren in de vijver
naar een hoedje van papier
dat toekomst laat drijven
in gevouwen verledens
ik staar met ze mee
zelfs de eik heeft het gezien
de vissen doen stiekem vandaag…
My kingdom for a good translation!
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 265 Natuurlijk die van Shakespeare (onder eiken,
Een briesje waait, er klinkt een vinkenslag).
U haat cultuur en hebt aan Shakespeare maling?
Lees Coen’s vertaling en besef uw dwaling.…
Lente
hartenkreet
4.0 met 150 stemmen 574 Voor 't eerst buiten zonder jas
Liggen in 't gemaaide gras
Blaadjes aan de oude eiken
Lekker met jou wolken kijken
Lammetjes daar verderop
De zon boven de bomentop
Een knipoog en een glimlach
Mijn ideale lentedag…