Alle inzendingen over Eindig

Gevoelens uiten zich in woorden aaneengeklonken in zinnen en vormen gesprekken die leiden tot discussies om te eindigen in strijd zo worden woorden weer gevoelens maar dan van onmacht en spijt…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

Treurend om de Eindigheid van mijn Bestaan klaarde ik Zienderogen op toen Ik een prachtig Beeld gehouwen had Met eigen hand - En Albertus Ipse Fecit Voor eeuwig graveerde Op de achterkant…

ik vraag het je van vrouw tot vrouw want bidden kan ik niet hoeveel liefde heb je te delen en waar komt ze vandaan ik kniel maar neer in dit gesprek en eindig gewoon met wees gegroet…

Als een Donna Quichotte tegen vele windmolens bevecht zij de gedachten waarin ze is verstrikt van zwart en wit zonder nuances altijd eindigend in somber grijs uitslag vooralsnog onbeslist…

je tikt verleden van de ene naar de andere harde schijf maakt backupjes voor naasten om straks met schoon geheugen net zoals je computer te eindigen op de gemeentelijk recycleplaats…

zonder trots in schaamte je verlangen te verlaten in het niets je ziel en pijn in het oneindige verloren te zijn en dan als niets meer is lief wat is er meer verdrietig dan zo nietig niet durven te zijn te geven echt tot in het eindige volkomen te leven en dan…

Wij eindigen zoals wij zijn begonnen: Kaal en onmondig en sentimenteel. Alles wat leeft keert weer naar de oude bronnen Van 't paradijs. En dan? Ach, weet ik veel.…

Ik wil dat liefde leven is Zodat je even bij me bent Als ik je liefde mis Maar als leven liefde is Wat komt er daarna Als leven eindig is Ik wil dat liefde oneindig is In leven En daarna…

Alles is eindig in pijn en verdriet Dus kleur de dagen in het licht van de zon.…

De stilte Sereen Leegte En het alsmaar dreigende Geluid Laat het niet eindigend zijn Dit leven als voortuin Zal men dan ooit verder het Universum In gaan Of niet meer als een baan Om de maan Heen…

niet wetend waar de weg begon Laat staan waar hij eindigen zou... Maar het pad was te donker want gisteren raakte ze de weg kwijt...…

De natuur al het leven Is door mysterie omgeven Immers het oneindige Gaat het eindige te boven. Het loflied van Liefde wil ik zingen Nadat ik bijna ten Onderging aan Ellenlange overpeinzingen.…

evenals gisteren liggen ze daar onaangeraakt naakt heel zachtjes dwarrelt er stof overheen, al doet dat niet vergeten waar die sleutels eens voor stonden een vriendschap die eindig bleek…

zou en eindigen deed het wat zou ik nog eenmaal graag in je armen willen liggen niet denkend aan alles om ons heen en alleen maar jij en ik nog een keer het gevoel beleven wat mijn hart heeft gevuld met zoveel liefde en verliefdheid....…

Bloem en schoonheid samen één tijdloos in een oneindig leven Atomen en neutronen explosieve woorden in een eindige wereld Jij en ik samen één tijdloos in een oneindige liefde…

Toekomstmuziek wordt door hem reeds gedirigeerd in afgebakende strofes en refreinen huppel ik hem onderdanig achterna doch een vals akkoord tussen de lijnen door als ik op eigen vleugels wat verder vlieg wij kunnen niet eindigen in harmonie…

een niet te overbruggen nacht peinzend uitvlakken brengt haar midden schemerdonker waar ze één en al schaduw aan eindigheid friemelend in slaap valt dromen droomt waaraan ze nog nooit heeft gedacht…

Mijn stappen door het leven Het kan jou misschien niets schelen Maar het zijn mijn stappen Over het lange pad van het leven En niemand weet waar dit pad eindigen zou En mocht ik aan het einde van dit levenspad zijn Dan hoop ik dat ik thuis zal zijn…

tilt je op neemt je mee terug naar toen toen de vooruitzichten niet rooskleurig waren maar juist onzeker overleven dat is wat men deed overleven toch raakt zij je keer op keer weer en gaat de dans met je aan die eindige in vrijheid…

in schemerlevens hebben de bergen ogen alles is gehoord een liefde vergaat tot een hoopje stoffig as alles is geweest de inktzwarte klap het bulderende zwijgen alles is gezien de rivier vraagt niets in een nachtelijke stroom alles is eindig…

Een kind vraagt nooit waarom, waartoe het toch op aarde werd geworpen. Daarom en niet omdat het hulpeloos zou zijn verzorgen wij het trouw, vereren het als god. Tot het de dood ontdekt en een der onzen wordt. ------------------------ uit: 'Hora incerta',1993.…

." "Zo zou je moeten eindigen". Verzuchtte ik.…

Omdat het leven zo kwetsbaar is, zo teer, zo wonderlijk en mooi, zijn wij ons dagelijks bewust van de eindigheid ervan. Toch is er iets wat oneindig is, en dat diep binnenin ons woont: een bloem, een lotus die zich opent Naarmate ons leven hier op aarde zich sluit.…

De vaas bleef bewaard sierlijk en versierd, honderden jaren, niet voor de bloemen of het water. De kast niet voor het hout noch voor de inhoud. De schaal niet voor het fruit en het kasteel niet om in te wonen. Evenmin als er van jou iets overblijft in deze woorden. ---------------------------- uit: 'Speelgoed', 2000.…

Nu de doos leeg is zwijgen de vogels. Nu de doos leeg is is de zon verflauwd. Nu de doos leeg is is de zee krachteloos. Nu de doos leeg is is er enkel de trog. De muren schreeuwen: bonbons for ever! Maar de doos is leeg. ------------------------- uit: 'Bodemzin', 1987.…

blijde tranen Wereld na wereld Ontvouwt zich naast, onder, boven Een universum van druppels Tegen een serene hemel van glas Toch voel ik dreiging Komend van heel ver Aangevuld door nieuwe impulsen Krijgt de zwaartekracht vat Langzaam snelheid winnend Zakt de druppelwereld naar benee Snel trek ik mij terug en besef Ook een wereld is eindig…

lieve moeder ik heb zopas gedood het aangeprezen leven ontnomen van mijn onwil het zomaar te ondergaan maar je mag mee, moeder in mijn vlucht naar de hemel in wateren van de lucht waar we samen en alleen in een heerlijke vergetelheid zullen wegzwemmen van elkaar, naar elkaar tot de atmosfeer ons met een smak tegen de aardkorst kust en…

Ideeën, als makke schapen afgedwaald van kuddes, in een eindig verlangen geschapen te worden in het oneindig prisma van een transparante druppel.…

wat wind en zee van de wereld vond, zonder naar de aard te vragen in kerend tij te wagen,groeiden verstilde vijvers dicht met kroos, vulden zich met broze taal die werd gesproken in het holst van een gedachte, een zin werd onderbroken om het water te laten stromen vanwaar het is gekomen, daarop te wachten is voorbij, de inborst van de eindigheid…