Alle inzendingen over GLANZEN

Als geluid zou kunnen glanzen was dit glanzende muziek. In het felle daglicht dwalen violisten tastend rond. De klanken glanzen fraai, stralend in de middagzon. Viool na viool zingt, violist na violist wordt zanger. (De doolhof heeft een uitweg.)…

De avond valt, wormen komen op hem af, en hij zou denken: als ik nog kon glanzen dan zou ik nu toch glanzen... zijn laatste gedachte zou dat zijn. ------------------------------------ uit: 'Een langzame val ', 1991.…

Ze glanzen in de zon en ze dansen in de wind, haar lange haren blijven me bekoren. Heel even, soms, gaat die magie verloren wanneer ik er weer 1000 in het afvoerputje vind…

zie de man op de zwarte berg in silhouet - goud in zijn handen de schittering doet zijn ogen glanzen te veel weelde voor zijn smalle polsen een plons zilver cirkelt door de bruine poel…

Zij hier….hij daar met alleen de schaduw van de glimlach tussen hen Als hij haar aan haar denkt hoort ze hem fluisteren in de wind Als zij zijn naam zingt glanzen zijn ogen Hij daar….zij hier maar nooit verder van elkaar weg dan die ene glimlach…

Als je verliefd bent kun je alles je spat en bruist als champagne Je voelt Vergaat Probeert te sturen Maar vliegt volledig uit de bocht de wilde haren glanzen mooi tegen het licht van de overgave…

Uit niets zoals het lijkt uit liefde een gevoel van kind gevoel van vreugde wordt bemind is welkom is een som is twee plus één is drie uit liefde blijkt het stille glanzen van jouw ogen…

Volle pub Het regent Vrouw alleen Die leest Drie mannen Drinken bier Ze zijn naar Arsenal geweest Ogen glanzen In de lamp Op hun netvlies Nog het dansen Van Dennis Bergkamp ----------------------------- uit: 'Sportpoëzie', 2002…

In het blije leven bij voortgaan aan Jezus' hand en Zijn gebod nastreven is het nodig dat Satan je soms aanschiet tot harde strijd uitdaagt wil het eigen geloof en vertrouwen op de Heer ware kracht doen glanzen.…

Lantaarns verwarmen de kilte van de nacht en laten de tramrails blauwachtig glanzen Bespijkerde riemen omgorden het rood de klinkers hebben haar pumps allang geschaafd En als de nacht haar keel vastgrijpt braakt zij haar weerstand tegen de winkelpui…

als tranen vloeien over jouw wangen zie ik parels van verlangen langzaam in je ogen groeien behoedzaam zal ik ze polijsten laten glanzen in het licht als regenboogkleuren ze zullen je verzachtend sieren dan zal ik je bewieroken met bevrijdende geuren…

De bomen glanzen oranje en geel, insekten blauwe juwelen. Een trage beek overwoekerd met winde koestert diepgroen water en rode karpers. De hemel indigo, de zon violet. Andalucía de regenboog.…

je kust me met genot ik merk het aan je ogen ik voel het aan je huid je wangen blozen je vingers glijden door mijn haar je ruikt mijn haar het liefst van al zeg je ruik ik je haar je wangen blozen je ogen glanzen je vingers kozen je ruikt mijn haar je ruikt mijn haar…

jij strooit lente in je woorden licht je zinnen uit met zon laat je ogen warmte glanzen door de koele ochtendmist in jouw stralende gezicht bloeien alle bloemen de prille kleuren van het voorjaarslicht…

uit de ruimte vallen verhalen iemand grift ze op een oude steen iemand wrijft over letters schudt vergeefs aan iedere steen of wacht op de zon tot de woorden glanzen en bloeien tot een schitterend verhaal iedereen kan daarin wonen…

Ik wil horen, weten en zien waarom de zon voor mij buigt, waarom de hemel lijkt te glanzen, waarom de bomen voor mij dansen. Een bloem die zich ontvouwt is de kennis tot de maan. En ik wil horen, weten en zien waarom de wij hier op aarde staan.…

geijkte dag voor vorstelijke praal de gouden koets rolt door de Haagse dreven acht Friese paarden glanzen bij het leven en hoedjes vullen al de Ridderzaal o daar komt Maxima, hoe wonderschoon: zij is de echte parel aan de kroon!…

vond je edelsteen in een bedding van alleen jaren water stroomden langs je heen zonder je ooit op te glanzen eindelijk zie jij de zon in jouw kristallen dansen de setting is nog niet compleet maar ik polijst met warmte de karaten die ik weet…

Twee vrolijke oogjes Glanzen blij Voorzichtig Duwen zijn kleine handjes Een grote wolk Wit kant opzij Hij kijkt me aan En vraagt: Is dit mijn zusje? Ik knik van ja Hij lacht En zegt dan zachtjes trots: Wat is ze mooi, hè mam...…

Slaap hier die droom uit in dat tastbaar verlangen hoor ik jouw stem nog in de duisterstilte proef ik de nacht steeds weer in jouw hart gevangen draag ik mijn ziel hier onder het glanzen van sterren breekt mijn droom in duizelen in draaien en fluisteren behangen.…

ze kijken me aan alsof ik hun blikken trek zie hun hoofden licht voorover glanzen in de zon totdat ik in hun scherm stap en zij betrapt opveren het oogcontact is heel shockerend ik ben er echt een snelle groet in opperste verbazing realiteit zonder verdwazing…

Een reis gaan maken, 's ochtends vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen.…

je bent een glimlach in de nacht tanden die zacht glanzen laat slanke vingers dansen op ons ogenwit dat vrijt hijgt als ik je raak laat remmen los en gaat je hemelde me op in komen pas in de zevende liet jij je kronen…

Zwarte wolken weerstreven mijn dagen mateloos de jagende meutes van machteloos sleuren mijn gewaden aan flarden hun koude ogen glanzen de witte tanden verscheuren mijn gemoed gebroken de spiegel in duizend schilfers die glinsterend dwarrelen door de tijd die heelt.…

Een zonnebloem staat droomverloren en al voorbij haar hoogste glanzen met lome blaadjes droef te staren. Gaat het zo ook met ons: dat na de rijpe, goede jaren de glans verdwenen is en ook de vreugd? Of zijn er andere horizonten die wenken gaan en door de jeugd nog gezien zijn? Dient daarvoor soms de pijn?…

Je houdt je ogen gesloten, de resten van mascara, of hoe dat spul heet glanzen zacht in het dunne ochtendlicht wat door een kier in het gordijn binnenvalt. Ach die glimlach, mijn eigenste Mona Lisa! Ik kom nog even tussen je benen liggen, dan slapen we nog wat.…

zie in de regen je lach tussen de druppels schuilen ze licht op in het vlagen van de wind je gezicht is nat maar onder het dak van je wimpers glanzen je ogen we zingen in het zachte ruisen ons liefdeslied waar refreinen na regen altijd de zon laten schijnen…

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

een groen kikkerbeest kwaakt er koning in mijn tuin bemint de aarde warmt zich op een kei duikt zonder schroom in de waterpartij waterdruppels glanzen als goudbelletjes op zijn rug hij knipoogt ik knipoog terug ik laat hem vrij maar hij besluit te blijven ik zal hem als het even kan in een beeldig sprookje schrijven…