Alle inzendingen over Geen woord beweegt

telkens opnieuw de zee ’s nachts, traag voorbij mijn oog alleen al dit woord beweegt mijn armen naar de horizon gebouwd in schelpen; purperrood ik heb mijn huis nooit geweten noch het wentelen van de vlakte ik weet slechts dat ik drijven moet met de zee als wimpel aan het roer foto Robin ©…

In een wereld geregeerd door woorden beweegt hij in een stil en kil bestaan, wachtend op leven dat niet zal komen, liefde, die alle woorden zou verslaan. Eeuwen had hij gewacht in zijn dromen op die ene die niet wilde bestaan; een prinses doorspekt met gouden kronen, die zonder woorden hem toch kon verstaan.…

ja duizendmaal ja laat je dromen achter meer dan alleen maar het sneeuwen morgen zal nooit verder komen wanneer ik verwonderd naar je adem staar en druppels lik van het schreeuwen wat jij stamelt jarenlang kan ik niet dragen want duizend maal laat je me achter vandaag ja het wintert in mij…

je was er gisteren, om middernacht tot bij mij en het afscheid dat je niet kon bezitten ik wilde terugkeren en mezelf omringen met de eerste woorden en de toen nog onbekende handen zonder te wijzigen wat één voor één volgde en mij aanraakte als een onweerstaanbaar gedicht je was er, zoveel groter dan in mezelf…

Weet je nog van jij en ik? Weet je nog dat we samen lol hadden? Weet je nog dat we samen ijsjes aten? Weet je nog dat we bij elkaar sliepen? Weet je nog dat we alles samen deden? Weet je nog dat je mijn vriendin was? en weet je nog... dat je nog wel in mijn leven was??…

oogleden openmaakt de dingen aanraakt met haar blik zich uitrekt, mij in haar glimlach betrekt haar hand geruststellend op mij legt opstaat, de gordijnen openschuift naar buiten kijkt en wacht tot ik mijn plaats naast haar herneem haar hoofd op mijn schouder leunt zij tastend op zoek gaat naar weer een nieuwe, onbekende dag wie van ons twee beweegt…

de dood staat aan de deur dichterbij dan ooit nog net niet postgevat vraagt hij wat mij beweegt om mij hier op te houden mezelf uit evenwicht te schrijven de nacht hangt stil tussen ons in boven slaapt alles wat ik liefheb maar de tijd loopt steeds verder leeg hoe moet ik mezelf vergrendelen?…

in donkere kamers zit ik te schaven aan een nieuw bestaan wijl leven voorbijgaat tot ’t zonlicht door het venster me verplicht om met een glimlach naar buiten te komen de wereld te vertellen dat vanaf nu lente me vergezelt dat wat was voorgoed heb achtergelaten wat me beweegt weer willig liefheb…

wind snoeit dode stammen over mythische velden waar druppels bloed van schimmige helden in het ijzige morgenrood kappen de doodstrijd breekt los; scherp geslepen zwaarden zijgen in de geur van warme huid als uit honderden monden kreten verbranden tegen de verbasterde lucht herhaalt het kletteren het duivels vuur boven bange ogen…

Zalig zacht zoemend de eerste bijen in de tuin pluizig ploeterend pielen in bloemen soms wat schuin Vrank, vrij, verwilderd de kinderen na de winter blozend bubbelend bruisend in speeltuinen zonder hinder Rozige rode ruikers van lente een boeket vlugge vlinders vliegen in het nieuwste vlinder ballet…

Met haar heb ik een afspraak kunnen maken, Hoewel het steken is wat haar beweegt. Ik weet nu al dat zij haar woord verbreekt, En dat is wat mij van een mug zo steekt.…

Ik weet niet of er woorden zijn voor het lied dat mij beweegt als jij je ogen sluit en daarbij nauwelijks hoorbaar zucht Maar als ik dan alleen met mijn gitaar tonen aansla die tastbaar maken wat we nu niet kunnen zeggen verdrijft dat beeld de muizenissen en geeft een zoete smaak aan woorden die we missen.…

Ook dit jaar heeft ons aller Beatrix Met Kerstmis weer haar kerstboodschap gedaan Al had ik daar dan zelf geen boodschap aan, Want over de recessie zei ze niks. Ik zat vergeefs te wachten tot ze zei: “Weest niet bevreesd, de crisis is voorbij.”…

Vertellen mij dat de stilte een schaduw is van wachten op schoonheid die beweegt en spreekt als de wijzer van een klok die altijd antwoordt. En met woorden mijn ogen sluit. Want ik ben alleen een verzamelaar van momenten en gezichten die verhalen blijven vertellen.…

De woorden worden woest teruggeslagen; gewond, monddood blijven ze liggen weggemoffeld als de natte bladeren tegen het troittoirband De tong beweegt om een enkele naar ademsnakkende buiten te brengen Raakt dan verstrikt in het net van de innerlijke criticus…

nu het dit zegt, zegt het niet hetzelfde dan als het zegt dat het hetzelfde zegt, want als het spreekt, zegt het nooit hetzelfde, hoe vaak het ook dezelfde woorden zegt: het beweegt immers steevast daarvan weg. woorden reiken ons vanuit bewegen onbestaande stilstand aan, waartegen alles helder lijkt en goed begrepen.…

hogerhand mist, zeg nu niets veel is opzij gelegd in spaarzaam veel nauwelijks beweegt het woord zo goed als in de wind die nergens is zeg nu niets borstel niets uit in het teruggetrokken vlak van de avond waartegen nauwelijks en nergens het bestaan van hogerhand uitbreekt.…

woorden bewegen zich op het kruis van vier essenties het drama van de weg gaat over leven en dood hoe zal het einde zijn? de invulling beweegt zich tussen angst en liefde in het midden : engel van bezieling reikt inspiratie aan en verlicht het pad…

de woorden vonken uit je mond de geest kan amper ademen mokerslagen zet je niet om in honing de chemo druppelt onverstoorbaar door een trage rit naar de dood laat het licht maar branden een engel beweegt hemel noch aarde…

Verscheur het behang van taal Sloop het bastion van spraak Splijt elk woord met de moker open Het gaat allemaal om wat er onder de bodem groeit en beweegt, bedacht ik vannacht Leer van de stotteraar spreken Het weten vergeten Ga de mist in Zie je me nog? Het laatste woord ziel Lost lachend zich Op…

Amper beweegt het woord amper in de wind die nergens is. Zeg nu niets. Veeg niets uit. In hetzelfde vlak van de avond. Waartegen nauwelijks en nergens. ------------------------------------------------------------ Uit 'het museum van de zomer' (1974) van R. Jooris (1937)…

Muis beweegt. Rat beweegt. Muisrat beweegt. Eekhoorn komt erbij. Rat vindt dat Eekhoorn niet mag bewegen. Maar Eekhoorn beweegt. Allen bewegen onrustig... Eekhoorn verstart: Muisrat kan zich niet bewegen! Rat kijkt onbewogen. De Beweging heeft zich opgeheven. Ergens rest nog een gestolde rots. Een fabeldier dat zich opricht.…

niets beweegt voort in je gezicht, niet de kleur van mijn zakdoek of die van jouw mond je haar is grijs en vol met regen, uitverteld nog niet over de rand van herhaling en hoe je klein mijn woorden wegveegt, haastig en zonder omarming, tot as verschroeid met ogen, stil in tijd, woon ik nergens ook al hoor ik bij dit…

Het gordijn beweegt door een opengeklapt raam kruipen kreten naar buiten zij slaat beide handen voor haar verwrongen mond hij slaat de hand aan zichzelf het gordijn beweegt…

het is niet omdat jij stoere handen aan je lijf hebt en ik het met mijn getrainde hersenen moet doen, dat ik je voortaan links laat liggen. het is niet omdat jij het sappige antwerpse dialect van de dokwerker praat en ik in keurig nederlands de rechten van de anderen bepleit dat ik je voortaan zal negeren. het is niet omdat jij meer houdt…

Thuis in de gematigd warme huiskamer ontdoe ik mij van wollen muts en wanten, ontdooi en zie buiten de olijke capriolen van mees en mus: Nederland Beweegt!…

Haar geest beweegt in grijze stilte tussen bloemen met zachte kleuren voelt zij ijzige kilte zij ruikt aardegeuren gesneuveld haar zonen de wind huilt met hoge tonen.…

zacht ruisen de gordijnen in stilte die beweegt jij rust in de regelmaat van ademhalen ogen rollen in het ritme van een droom jij lacht strekt een arm en keert je af draait dan weer terug straalt in ontspanning met een zucht van geluk…

De sluier glijdt haar rechter schouder bloot het schouderbandje snijdt haar kraakwit vlees het doet me pijn in kantwerk vallen haar armen gracieus uiteen ze zingt haar smart beweegt…

dat de maan haar stralen beweegt is omdat ik in jouw hoofd woorden leg zonder zou ik niet komen je blaast ze liever zoet verzint namen in overvloed gaandeweg zonder zou jij niet komen dat de wolken heel laag hangen haast doorzichtig is omdat verlangen zo leeg is door je honger naar pijn mijn pijn ik vraag niet…