Alle inzendingen over Gekte

Soms is liefde zo groot dat je vlucht voor de storm in je hart het vliegt je aan met een kracht die verzengend is om in te branden bezit van je te nemen een zoete pijn ingenesteld in de zonnevlecht de gekte van alle dag leidt af van de onmogelijkheid leeft in je voort als een kluizenaar laat de illusie voor wat het is…

ome Jan was ergens psychiater van hem werd ik niets wijzer zo bleef het duistere in stand later, toen ik eindelijk groot was leerde ik zelf wat geestelijk lijden is vreemde weerstand is verdwenen het zijn mensen zoals jij en ik die vermaald worden door pijn mensen zijn nu steeds meer depressief door gekte van de maatschappij…

Is dat de prijs van liefde of was het gekte dat mij dreef?…

Wij zijn niet meer bij elkaar in die droom er ligt een schaduwstilte in ons nieuwe domein de echo gehoord van verborgen muziek waar wolken in gekte voorbij zweven is nu de kalmte van de zomernacht zelfs het afscheid doet geen pijn niet meer in mijn hart nooit meer in mijn gedachten het is voorbij in dankbare schaduwstilte.…

Ze moeten profiteren, wanneer het nu nog kan, want in een handomdraai zijn ze in de ban van de druk in hun leven, de argwaan en de gekte van hun bestaan.…

Alle angsten voorbij bij de waterkant in een vreemde stad waar narcissen groeien zonlicht de dag breekt eeuwig zwijgend in het universum van verlangen liefde heeft nieuwe woorden nodig waar wolken in gekte zweven zonneklaar nieuwe gedachten het leven samen zingen.…

“Ja, hoogheid, tien procent tikt lekker aan. Voor iets oranjes, da’s de actie, ja. Maar ’t spijt me zeer voor u en Maxima, dít item is helaas niet toegestaan. Hoezeer ik ook uw moeite kan waarderen, uw moeder kan ik écht niet accepteren”.…

in mijn gedachten bereik jij niet met jouw zelfonderstreepte bijbelteksten het beloofde land daar ontmoet jij dan de geliefde ware Schepper regelt alles naar Zijn hand de broodnodige soldaat moest zijn prachtige strepen inleveren anders geaarden niet geliefd bij het verlaten zelfs gekweld deze gekte een sekte hieraan u…

- VEERTIG SOORTEN GEKTE - EN IK die geloofde Dat mijn voorhoofd volliep met heelal Bij elke stap naar een kompas Met - omgekeerde hartslag en - gedoofde Schaduw. Hoor ik in het carnaval Mijn stem die ik noteerde en herlas Tot de wind mij beterschap beloofde? Diep in mijn huis woont een veertigtal Vreemden.…

Op het Podium Voel ik me thuis Sla als een wilde om me heen Tast mezelf in het kruis Een schreeuw van gekte Het publiek ontwaakt Door deze schreeuw van triomf En ik sta daar enkel naakt Ik en het podium Stront voorop De mensen genieten Van mijn rotkop Doch het geeft voldoening Een vermaakt publiek Maar na elk optreden Voel ik me…

Het laatste nieuws is dat prinses Irene Zich ook ontpopt als paardenfluisteraar. Dus nemen bij de nadering van haar Nu alle paarden hinnikend de benen. Want ik weet wel als echte dierenvriend: Een paard is van haar praatjes niet gediend.…

Men luistert hier heus geen prinsesje af Zolang zij niets bijzonders kan vertellen; Vandaar dat ik verwonderd vast moet stellen: Irene's dochter is een beetje maf. Maar ook bij moeder zat een schroefje los. Die werd zelfs afgeluisterd in het bos.…

en zo kwam het, dat je vinken ging vangen dat je koortsig een net had gespannen vanaf de eik naar de iep wild gebarend liep je rond en ik, ik kon niks doen had angst voor het schuim op je mond je plukte de vinkjes en hield ze gebroken in je hand weende om hun schoonheid en ik, ik las de krant toen, heel vreemd klom je in de zon op…

huid zich rekt op onwezenlijke muren om met beheerste penseelstreken het ongedurige te verwoorden wie zal beweren dat de worsteling op mijn gelaat niet op de lippen zal gaan liggen van hen die met een weifelende borst de vlinders doden in het stille gebied van blinde enkelvoudigheid wie, o wie zal het strijdgewoel begrijpen van mijn gekte…

in een verschrikkelijk ogenblik op een onheilspellend uur sloeg ik - blind van woede- de Friese staartklok van de muur daarna veegde ik resoluut met mijn linker mouw - in een vloeiende beweging- de antieke pendule van de schouw nu lig ik gebonden op een bed mij onnoemelijk te vervelen soms opent een wrede zuster het raam als een beiaardier…

ik ben getroffen, verwond een kogel recht in mijn hart verwoesting bloedt mijn ogen pijnlijk gegil doodt mijn gehoor de waanzin van de oorlog beelden gewoon op de tv gewoon, zoem maar lekker in liefst in kleur, alles rood kinderen stuiptrekkend de waanzin van de oorlog een halve aarde verder hete zon schroeit lichamen de branding is…

Een gek zette al zijn woorden zonder schroom op internet. Waar ze elders enkel stoorden, bleken ze daar nu juist in trek. Toch zou de gek gaan kniezen, hij kon niet spreken van verliezen, want men ging er aan de haal met zijn gedachten en zijn taal. Die gek slaat nu verwoed de trom: woorden keer weerom, weerom.…

het zit vastgelijmd aan den hand ieder bushokje in de tram de trein en in de bus komt het verschijnsel voor, er valt niet meer mee te communiceren daar men door middel van dopjes aangeeft in-gesprek te zijn of hun oren gewoonweg vol proppen met te harde muziek mensen die hardop (lijken te) praten in zichzelf nee, het is geen schizofrenie…

Ze smachtten dorstig naar hun Bruidegom Ze konden er wat van, Vlaamse begijnen Een paardenmiddel om niet weg te kwijnen Was pseudozwangerschap en sterrendom En Jezus schoof zijn voorhuid als een ring Beweert Cathrien van Sienna om haar vinger Miraculeus zo’n vreemde binnendringer Te gek voor woorden zo’n actieveling Christina Ebner nam…

oranje vlagt verlaten in de wind er is geen kind dat nog met wuppies speelt die tijden zijn geweest teloor gegaan daar in een ander land dat nu de overwinning feest de leeuw was lang een beest maar krabte eigen poten open en moest mank uitverkopen toch zijn de manen nog gewild door anderen gevild heeft hij aan majesteit…

Maar zelfs gebroken en verwond, Blijft mijn hart je teder trouw, Want in die waanzin van herinnering, In die gekte, vind ik jou.…

De lege stoelen maken plaats Voor de profeten Elia Zittend aan de tafel Van het grote feest De gekte volgt weldra Leeg zijn ze nu Wijdbeens als de toekomstige Moeders der wijsheid In hun schoot zullen ze zitten Zij die begeren en zweren Bij nieuw gevonden waarheden Hoe zwanger kan een kamer zijn?…

Ik koester elk moment , geniet van elke dag die je bij me bent Een overweldigend gevoel soms gewoon "teveel" jij weet wat ik bedoel Niet meer helder kunnen denken soms verkeerde woorden kiezen elkaars gevoelens krenken En dat enkel en alleen door de gekte in ons hoofd en de chaos om ons heen Maar blijven we puur bij ons gevoel…

Want wat ik ook probeerde, niets van mijn hand zag meer het levenslicht: ik klaagde steen en been ‘t kwam door de drukte eromheen die maakte dat niets lukte: die opgefokte, allesverstikkende gekte die mij de das om deed, mij nekte Ik besloot dus om niet mee te doen aan mijn zogenaamde nationale plicht ik lap dit alles nu aan laars en…

Tegendraads kom je bij me in veronderstelling van gedachten niets wat ik beweer geeft een aanleiding voor het tegengestelde waardoor jij leeft ergens in een nieuwe wereld zonder commerciële gekte verlaat een vogel onze denkwereld ik voel een bevreemdende waarheid in een andere omgeving, ergens in een verte met de eindeloze expansie van…

Op de grens van Zin en waanzin Is de gekte In mij gekropen, Onherkenbare gedaanten Met mij onbekende namen Nemen bezit van die Ik was, ben, en zijn zal - Mijn naam is legioen, - Resoneert in de krochten Van mijn brein, woorden van Een acteur die moeiteloos Van rol verandert om De mens te kunnen spelen Die kennelijk ook in…

Jij bent die ene waarvoor ik alles doe, 'k verdenk mezelf van gekte, maar dat doet er niet toe. Als jij me aankijkt voel ik dat ik leef daarom m'n liefste .... Bedankt voor wat jij me geeft.…

Maar het maakt mij zacht en breekbaar Jij bent die ene Waarvoor ik alles doe Ik verdenk mezelf van gekte Maar dat doet er nu niet toe Als jij mij aankijkt voel ik dat ik leef Daarom mijn allerliefste.. Bedankt voor alles wat je geeft Jij bent degene die voor eeuwig en altijd in mij leeft…

de gekte van toen werk ik weg uit mijn geest stapels gedachten worden geordend goede behouden slechte verbannen. Had het al eerder moeten doen. Het is net een tere zoen. Willen, maar schrik hebben van het onbekende. Wat was ik dom, het is nu zoveel gemakkelijker.…

Te klein voor nieuws uit heel de wereld, zucht ik, het spookt in mij en ik twijfel aan de toekomst, aan de mens en aan al de wonderen die liefde zou moeten en ik zou willen verrichten Er spookt gekte rond in de massasteden, de straten vol winkels, vol problemen die de omzet bedreigen De doden liggen er slordig bij Ik droom van een…