Alle inzendingen over Gevangen

Nu nog zo pril, jouw dood nog zo vers maar jij zo gevangen op mijn netvlies zodat ik jou pas lichtjaren later zal loslaten! Dan zal ik verrijkend en vooral 'uitverdriet' opstaan om dagdromend van jou verder met 'ons' leven te gaan!…

Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon. Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.…

zoek waar stofraggen mijn huid beroeren je warm gebleven adem aan mijn droge lippen hecht is daar rumoer van motten het gerucht over vallend pleister zwijgen alle schilderingen als ik geen licht meer zie of eenzaam geworden in een andere kamer roerloos bij de dingen sta die ook niet bewegen geen verhaal vertellen in dit glasgevoel gevangen…

Gevangen in gedachten en patronen. Zie niet hoe het blad aan de Linde zich ontvouwd. Mijn hoofd zit vol. Ik loop door zonder te zien. Zolang als mijn voeten me nog willen dragen. Had ik maar oog voor de vogels, symbool van vrijheid. Verderop in de straat zie ik iemand met een blij gemoed. Mijn God, dat is precies wat ik mis.…

want wie durft zonder gedachten, zonder herinnering en toekomst zijn badend in een zee van niets, zoals het lossen van een schip - niet meer gevangen aan de kade - de volle zee in varen kan, zoals 't doorknippen van de navelstreng zodat 't kind de vrije wereld in bewegen kan, zoals het lossen van de lus van 't breisel en de draad weer hangen…

licht in een ontwakend oog heeft mijn diepste dromen doen smoren schurkt zich tegen harde muren op de drempel van het ochtendgloren door mijn verrijzenis uit de prehistorie heb ik een gedachtefossiel in steen gevangen deze tussen tengere vingers met zelfverkozen tederheid omhangen de nacht heb ik met tijdlijnen verward zodat ten halve keren…

Ik zit gevangen in een cocon, eruit komen lukt niet echt. Soms steek ik mijn hand uit en dan voel ik mij goed, dan denk ik: "hier ben ik dan" en dat idee houdt me zoet. Maar het is een leugen, hij wordt afgehakt. Het ziek zijn dat heeft me, het zieke dat lacht. Het triomfantelijk gevoel is weg. Ik doe zo mijn best, het voelde net echt.…

je komen gooi je voeten in de lucht volg je sproeten tot een zucht van jeugdig blij beleven speel maar zie de schittering van vocht een nat verleiden dat jou zocht zo'n zomerspiegel van kristal het kleurt de dag om bovenal zijn diepte door te geven in schaterende rimpels klatert water rond je hoofd druppelt hemels blauw gevangen…

Wanneer ik je niet vinden kan scheren mijn ogen langs rotsen en dalen in adelaarsvlucht, zoekend naar je lach je ogen en zacht gelaat dat ik bedwelmen wil onder kersenbloesem in het roze noem ik je liefste Wanneer ik je verlaten vind zal ik strelen en zachte woorden prevelen waarin gevangen zonnestralen uw wangen verwarmen doen tot…

Dit oneindig spel verbindt de tijd en maakt zich meester van eentonigheid, of het naar links of rechts is, het blijft gevangen in een verwezenlijking naar het verlangen de middenweg te kiezen. wat onontbeerlijk scheen, lost zich op in een weids panorama van het gevoel, soms wild en soms zo aards sereen.…

Gevangen uit de wieren en de blauwe algen, bollen tranen op het zand van beide wangen, ze verbleken als de zon als wachter verrijst uit een leeggelopen schoot.…

zijn weer is altijd goed Geen hoe en wat of wie dan ook strooit in zijn eten roet Hij leeft zijn dagen opgewekt met zwier en licht van voet Aan arbeid heeft hij niet slechts één, maar menig broertje dood Hij rotzooit hier en daar wat aan en komt zo aan zijn brood En heeft hij af en toe geen klus, niets aan de hand, geen nood Een vis is zo gevangen…

. - Gij maakt mij bang: ik hoor het doffe dreunen van uw zang, aanzie uw glanzenloze grijsheid onder grauwe luchten, gij sarrende verkonder van onze kleinheid; 'k voel een diepe drang u fel te haten, 'k vloek de vreemde dwang waardoor ik, weer gevangen, u bewonder.…

De vrije lucht houdt men graag gevangen in glazen dozen om te bewaren en betasten, naar eigen verlangen. 's Heren wet wil zwervend én honkvast waren, ruim denken en minnend gevoel ontvangen, zich groter dan de rede verklaren.…

jullie werden naar het bos gebracht vanwege vreselijke honger in de familie jullie moesten doodgaan in het bos tussen de bomen en dat klopt natuurlijk was er geen snoephuisje waarvan jullie konden snoepen en geen heks die jullie gevangen nam en probeerde op te eten knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje hadden…

in de schaduw van het licht verscheen een vaag gezicht gevangen door bramen en doornen onduidelijk daar doorheen te komen er was geen ruimte, geen plaats enkel wat zwak maanlicht weerkaatste die enge beelden geheel onverwacht in het diepst van een zwarte nacht zo speelden weerwolven en demonen een kat-en- muisspel met mijn dromen ik was…

In woorden gevangen is het zandopduiking, tange akkers er omheen geploegd een bosje eiken met grillige stammen. Midden in de cultuur uitstulpende natuur maak jezelf wijs dit is de ingang naar het paradijs. Glooi in het land plooi in het tafelkleed boven mijn verstand langs de akkerrand loop ik erheen.…

Het mysterie van jouw vrouwelijkheid door Leonardo Da Vinci zo treffend op het doek gevangen voor de eeuwigheid. Oh, Mona Lisa met jouw mysterieuze lach; een hele mannenwereld plukt jouw ingetogen liefde op de voorwaarden die leven wil met het geluk van elke nieuwe dag.…

We zijn stil gezet later staat niet vast er geldt een andere wet we plannen op de tast We dachten het te weten waar we morgen stonden of waar we zouden eten we hadden ’t uitgevonden We zitten nu gevangen kijkend achter ruiten luisterend naar gezangen van vogels die vrij fluiten We zien de knoppen springen van bomen die ontwaken…

Ik ben een mens ik moet me aanpassen door het lot aan een nieuwe omgeving doordat ik ben gevlucht van daar waar oorlog was Mijn cultuur zit in mijn bloed mijn geloof is groot ik denk aan de vele mensen in nood die gevangen zitten in kampen niets hebben om aan vast te klampen Ik loop hier op straat naar de volle winkel eens was ik…

Ik voel mij onbevangen geen gevangene de schepping is puur en blijft een raadsel, al zijn dagen niet langer meer winstjagend ergens gloeit altijd wel een vuur om de as. Hoe dan ook, en ondanks dat, zie ik alles daar weer staan en zitten. Eerste pogingen om klanken te uiten zich in de hal voltrekken op fluistertoon.…

In mijn handen haar glimlach gevangen schitteren waterige ogen hemels zonder maar één woord gezegd.…

Een gevangen vis ben ik die op het droge ligt. Ik voel een doorgesneden pijn. Het moet weer, ik voel het. De bijtende lucht. Het licht. Ik hoor het rauwe schreeuwen. Er is iemand die me draagt. Er is iemand die me streelt. Het is ijzig koud. Ik beef. Naakt ben ik. Dood ben ik niet. Ik leef. Geboren ben ik. Ik besta.…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

Ik heb een oud receptenboek gevonden In drievoud schreef hij ze, als tropenarts Hield meer van pianospelen en van darts At zelf gevangen rog - seizoensgebonden Alleen in januari griet en heek Makreel, poon, tarbot, inktvis, schar en leek Hij trok ten strijde tegen zoönosen Avant-la-lettre, want de vogelgriep En covid, Lyme en Sars bestonden…

vluchtende roeken en mussen die hun heenkomen zoeken in de nissen van de pannen, ja hoor; de koekoek hamert gewoon door het beest is lawaaidoof door het jarenlang gehamer op levend hout ik scherm deze dag met degens van een verrukkelijke kwaliteit, het doet mij immers niets, gewoon een dag met culturele avonturen die ik reeds heb gevangen…

eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos door het oneindige landschap begeleidt wijl ik, zo lijkt, in trance doorheen mijn zijn moet bidden en verticaal dit land doorkruis met mijn degen zij, die slang, glijdt in de uiterste hoeken van mijn ogen ik raak er door bevangen, steeds in maar een enkel beeld gevangen…

lenteblad warm herfsttapijt aan de voeten van de bomen waar daaronder de belofte van vernieuwing groeit aan de losgelaten schaduw van wat verleden is om later dan weer in nieuwe levenslust te bloeien daar waar wij gezellig de volle oogst genieten korten zich dagen sneller naar lange nachten de grijze ochtenddauw glinstert als diamanten gevangen…

Zoals een zaadpluis door een spinragdraad, De glinst'rende door 't glinst'rende gevangen, Een korte poos stil trillende blijft hangen, En dan langs lucht'ge helling opwaarts gaat, Zo kleeft de mensenziel zich vol verlangen Aan ijle broosheid van geluk, en haat De vlaag van 't lot, die stuk het spinsel slaat En voort haar jaagt tot nooit…

Als het visje leit gevangen Daar het nooit te voren lag, Straks zo krijgt’et groot verlangen, Om te wezen daar het plach; Maar een ander, afgedreven Van de Maas of van de Rijn, Komt ontrent de fuike zweven, En begeert’er in te zijn. Wie heeft vreemder ding gelezen? Nooit en is de mens gerust, Is’et niet een zeldzaam wezen?…