Wat ik op de vloedlijn vond

De noorden wind orakelt
voortdurend en in duistere vlagen,
het getij is zijn zekerheden
kwijt, vergeten de bekende weg
naar het land te vragen.

Een tijd dat ik de zee verstond,
dat de golven redetwistten voor
ze werden verslonden, rij na rij
stuifwater roept rollende vragen
op uit de schaduw van gedachten
maar die holle tijd is voorbij.

Gevangen uit de wieren en de
blauwe algen, bollen tranen op
het zand van beide wangen, ze
verbleken als de zon als wachter
verrijst uit een leeggelopen schoot.

Verlangens smelten in de doofpot
uit hun eigen diepten van een
verloren echolood en als die houvast
nog te vinden is wordt dat minder
toegankelijk voor mij en blijft

het leven achter dat ik
eerder op de vloedlijn vond.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 30 januari 2014

pebmartenskpnmail.nl

Minder toegankelijk?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 45