Alle inzendingen over Minder toegankelijk?

Verlangens smelten in de doofpot uit hun eigen diepten van een verloren echolood en als die houvast nog te vinden is wordt dat minder toegankelijk voor mij en blijft het leven achter dat ik eerder op de vloedlijn vond.…

Verlangens versmelten in de nachten tot echolood en waar enig houvast nog te vinden is wordt minder toegankelijk voor mij, wat achter bleef wat ik op de vloedlijn vond. Uit de bundel: "Wat ik op de vloedlijn vond". Pama…

Materie smelt in de doofpot van de diepten van het echo lood, wordt het licht minder toegankelijk en blijft het leven achter wat ik eerder zelf verslond, maar op later tijdstip terug vond op de vloedlijn, wel of niet recyclebaar, in die houvast wat niet lang geleden nog enige twijfelachtige houvast bood, in de herkenning van onszelf als…

in de zomer is noordwaarts gaan niet echt een straf de stroompjes zijn doorwaadbaar het landschap toegankelijk en de fjorden te bezeilen ja zelfs noorderlingen hebben dan iets menselijks minder nors(k) vooral...…

in de zomer is noordwaarts gaan niet echt een straf de stroompjes zijn doorwaadbaar het landschap toegankelijk en de fjorden te bezeilen ja zelfs noorderlingen hebben dan iets menselijks minder nors(k) vooral anders is het in de winter wanneer koude hen omringd dan tocht het ernstig door de kieren van hun hart nee dan toch maar…

te wagen,groeiden verstilde vijvers dicht met kroos, vulden zich met broze taal die werd gesproken in het holst van een gedachte, een zin werd onderbroken om het water te laten stromen vanwaar het is gekomen, daarop te wachten is voorbij, de inborst van de eindigheid, niet te lachen, niet te schreien, zonder tranen niets vermorst, niet toegankelijk…

Kijk naar mij, praat met mij! Niet met degene die naast mij loopt, niet met degene waarvan je denkt dat ie bij mij hoort, niet alleen met kunstenaars over schilderijen. Niet meteen met hij of zij die mijn rolstoel voortduwt maar kijk naar mij, naar de mens die ik ben, naar het kunstwerk dat ik zelf ben. Zie je niet hoe mooi ik geworden ben…

Er ligt een gevoelig bezit op een eiland van duisternis met mensen die hun eigen muze zijn geworden en ver over de oceaan praten zwanen over weemoed toen alles nog verdrietig was en stoelen in de keuken kraakten jij bent toegankelijk voor mij je droomt, je wordt wakker je hebt een mening maar je blijft toegankelijk voor mij…

Stoppels op het veld kraaien zwart van begeerte meer staat op het spel populieren werpen al hun schaduw ver vooruit al wat krijst of krast doet het minder luid tussen het rijshout langs de sloot ziften muggen het avondgoud…

mijn hart is stil alsof het overweegt om weg te gaan en jou achter te laten op mijn wang, aangevreten door het zilt dat oogleden van liefde sluit hoe zou het afscheid zijn als een stap in een zuilengang van echo waar boete beelden maakt en de reis aankondigt met het hoofd tegen de muur zou het dan mijn stem zijn die de weg tot stof…

slechts voor enkele bereikbaar leek, het verhaal wordt herbeleefd om snel te stranden waar het ooit begon, hernieuwde pogingen maken dat de humane zon opkomt, verstommen mijn tranen in de Zuiderwind, altijd op reis zelfs voor een afhankelijk kind empathisch mijn rusteloze ziel een andere bestemming vindt , zonder groots pardon en toegankelijkheid…

Niets is minder waar, het kind in je kan de volwassenheid sturen. Maar jij voelt dit vaak als heel zwaar, je durft jezelf niet meer te " verduren". Vreemd je eigen verloochenen, dat jij je afsluit voor jezelf. Je toegankelijkheid laat ontgoochelen, zeg nou zelf.…

MINDER MINDER…

Mag het een beetje meer zijn, of liever een beetje minder? Die vraag hoorde je maar al te vaak, in slagerijen, kaaswinkels en wat dies meer zij. Nu echter zou je dat wel eens goed kunnen opbreken, in het strafbankje zou je terecht kunnen komen, wanneer je met minder in de schijnwerpers komt.…

Voor volgend jaar heb ik wel wat te wensen: Wat minder oorlogsdreiging en terreur, Wat minder executies, lijkengeur, Wat minder leed, maar vrede voor de mensen. Kortom, een jaar met winst en geen verlies, En ook wat minder Peter R. de Vries.…

Geert Wilders laat zijn roedel luid scanderen: 'Veel minder Marokkanen in de stad' De eerste huizen worden straks beklad Gezaaide haat kan zomaar exploderen Contouren van een oude spookgestalte Kristallnacht en een verre zwarte halte.…

Ik dicht, naar mag ik hopen, Voor mijn lezers, toegankelijk en open.…

je zit al niet meer in mijn hart dat heb je goed verbruid mijn lijf is uiteraard der zaak ook niet meer voor jou (toegankelijk) nu moet je ook nog uit mijn hoofd dan is het vuurtje echt gedoofd en o ja: systeembeheerder, kan ik voortijdig mijn wachtwoord wijzigen?…

ik dacht ze veilig te hebben gesteld in het diepe, in het donkere voor niemand toegankelijk op een verlaten avond raapte ik mijn kracht bijeen om ze te verdrinken nu de tijd rijp was om ze onder ogen te komen bleek de waarheid bevroren…

2006 de VN neemt het verdrag aan 2007 Nederland ondertekent het verdrag 2010 de Europese Unie onderschrijft 't verdrag 2016 onze 2e Kamer ratificeert om m.i.v. 2017 minimale aanpassingen te garanderen Nederland toont haar kruideniersmentaliteit om het bedrijfsleven niet op kosten te jagen! en de overheidsgebouwen te laten wachten tot de Europese…

Tot ongenoegen van Joost Zwagerman en vele literaire zwaargewichten schrijft “onze Driek” gelegenheidsgedichten toegankelijk voor Jan en alleman. Het werk van onze nationale dichter maken wij hier dagelijks wat lichter.…

Slechts een handjevol woorden kan ik je geven Verhullend dat ik nog minder ben Lees mijn woorden en zie Ik ben het niet meer Pak mijn woorden Meer zal ik niet zijn Gebruik mijn woorden Aan mij heb je niets…

Ik huilde de wind koesterde mijn verdriet achter een waas van transparant Eerst verblind ontworstelde ik mij van de dwaasheid te groot te zijn Ik voelde me weer kind toen ik het raakte zonder minder of meer te zijn…

Voor minder zou je zuchten in deze hitte, maar ook dàt gaat voorbij; straks komt een malse regenbui en dans ik in de wei!…

Als je wordt geboren, onschuldig en naakt In een Paleis of ergens drie hoog achter Staat er geschreven wat je van je korte leventje maakt Had Leonhardt Huizenga niet ooit eens de gedachte “Je leeft maar zo kort, en je bent zo lang dood” Dat mag dan wel zo zijn, maar wie zegt me dat... ...het leven eindigt bij de laatste ademstoot? Ik wil niet…

Dromen zou ik kunnen verliezen aan het geluk van slapeloos verlangen naar jouw lach die alleen echt is wanneer je naar mijn ongeluk kijkt.…

die zij verleidde haar ogen vol van lust Toch is ze minder vrouw Haar borsten vol en stevig geschapen om te strelen haar lippen rood en fier als om je hart te stelen Het doet mij pijn te weten dat ik haar nooit bemin want... al is ze minder vrouw zij is zoveel meermin…

Het gaat dus om het hefboomprincipe men neme een stok en slaat een hond vervolgens begint het heelal te trillen zoekt evenwicht en houdt zich staande En Archimedes ligt in bad en slaapt droomt over het drijven van gewicht zodra benoemd zich ontspannen laat de zon wacht en de ster van Betelgeuze…

Wat leidt de mens nog in de goede richting? Het laatste postkantoor is bijna dicht Het Coca Cola-rood verdwijnt uit zicht En op de Nachtwacht schijnt nu LED-verlichting Maar één ding geeft ons moed en recht de rug De gulden komt weer bijna bij ons terug…

Ik hoorde tot die stomme stoet van dwazen, die mateloze maffe minderheid. Maar dat hoort allemaal tot het verleden. Want mijn besluit staat vast: ik minder heden!…