Een zachte dood

licht in een ontwakend oog
heeft mijn diepste dromen doen smoren
schurkt zich tegen harde muren
op de drempel van het ochtendgloren
door mijn verrijzenis uit de prehistorie
heb ik een gedachtefossiel in steen gevangen
deze tussen tengere vingers
met zelfverkozen tederheid omhangen
de nacht heb ik met tijdlijnen verward
zodat ten halve keren niet mogelijk is
de vroege ochtend is al aan de late kant
toch vraag ik om broze vergiffenis
wat anders zou ik moeten doen?
motregen valt niet langer op straat
maar etst nu schrammen in de ziel
trekt blaren op muren van dit treurkalifaat
paarse bloemen groeien op ijdele hoop
het leven gaat altijd door
zo heeft men mij verzekerd
maar zachte hoop gaat vroeg of laat teloor

teloorgang

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 133