Alle inzendingen over Goor

die kleurenkast met overdaad aan zangtalent en als leuk bedoeld leeghoofdig geklets heeft voor mij afgedaan zo goor en guur al wat ze biedt leven- en inhoudsloos gezwets murw gebeukt door zoveel gezwam en onnozele leukigheid pak ik m’n ransel en m’n hoed niets is er wat me nog scheidt van de echte kleuren en ware betekenisvolle natuurlijke…

Kilometers polder weg kapotgemaakt kapot gegaan nergens nog een koe of schaap een trekker in de wei hooi dat ligt te drogen in het gras geen boer die op zijn klompen gaat alleen een gore plas die steigers spiegelt en een kraan het groen hebben ze weggedaan vernielzucht schrijft de dichter blij dat hij de woorden vond die recht…

honger rimpelt zelfs een zachte, zoete huid en gore, zwarte vliegen stelen de allerlaatste zoute tranen uit bijna dode ogen ergens ver weg leeft de honger, geselt kinderen en mensen, zie ze schuilen onder een plastic zeil, terwijl scherp zand hun huid schuurt ik met mijn laptop op schoot, een mooi, koel glas Chablis onder handbereik…

Met vlijmscherpe blik Fileer je mijn Aanwezigheid in die Uiterst steriele Apotheek van jou - Wegkijken lukt nog Net niet, maar wat Had je het graag Gewild - Mijn smoezelige jas, Ongeschoren kop, Mijn tandenloze mond - Je walgt en kijkt Uit verlegenheid naar De grond, je schaamt Je dat je zoiets goors Moet aanschouwen…

Gebood de dirigent van Mook kregel ’t Is ongezond en uitermate goor En bovendien geldt hier een rookregel’ Bovenstaand versje is een z.g. notlebbarg (een omgedraaide grabbelton; een versvorm bedacht door Drs.P).…

Liefst helemaal niets meer, Geen licht meer in de duisternis, Geen kleuren geen beelden, Alleen maar strontlucht en gore pis.…

ben ik stuurloos en recalcitrant ken ik maat noch gebod en neig ik, niet voor het eerst, naar gore misantropie. Wat is ze gul, ze schenkt me tijd en ruimte. Tijd is een oceaan, ruimte een vehikel voor de man die begeren wil. Komt terug dan gaan we op de knieën en aanbidden zij aan zij tot de goden van matiging en beheersing.…

Het speit, de steen rondom, en, uitgestrekter schenen, zijn al de vorsen, diepe in ‘t goor, in ‘t zwijgend goor verdwenen!... Eilaas, de nacht en ‘t donker zijn bezitten nu de zanger mijn: noch nachtegaal, noch ruit noch muit, en hore ik meer... ‘t is uit, ‘t is uit!…

Het speit, de steen rondom, en, uitgestrekter schenen, zijn al de vorsen, diepe in ‘t goor, in ‘t zwijgend goor verdwenen!... Eilaas, de nacht en ‘t donker zijn bezitten nu de zanger mijn: noch nachtegaal, noch ruit noch muit, en hore ik meer... ‘t is uit, ‘t is uit!…

verrotte houten kozijn van een herenhuis met verloren faam ze daagde mij uit met blote benen en lonkende ogen die mijn lust wilden lenen onder het gewuif van een luchtige rok ontsnapte mijn verstand geenszins aan deze ruif en mijn hart haastte zich als een opgejaagde klok nog twintig treden te gaan naar dit hemels genot langs gore…

Toen kwam ik bij de kroon op voor de goor belasterde krijgsgevangengenomen generaal van het oudheroïsche type, getuige de zwarte brief door de Hunnen verstuurd die van Li Ling bewaard is gebleven, en bevond me net zo alleen te staan als hij in de steppe. ------------------------------------------------ uit: 'Kinksteen van Ch'in', 2003…

Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo’n stille straat. Waar niet één lamp te branden staat. Waar sedert lang geen mens meer gaat. 1922…

Dat goor is met die gloor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo'n stille straat. Waar niet één lamp te branden staat. Waar sedert lang geen mens meer gaat. 1922.…

Hij zet zich met z'n gore praat te kakken Als een van die verknipte doedelzakken Hij wil als Vieze Man alleen maar vozen En oefent om z'n semina te lozen Op uit de gracht geviste fietsenwrakken 't Wordt tijd dat wij hem in de pan gaan hakken... ...Wacht u voor de smeerpraatolie van de ouwe vieze man Hij denkt dat hij op netgedichten…

nog even onze taal, eerlijk recht door zee nog even doen we het er mee helaas worden we voor het reclameblok gezet eten we, heel kek zo'n gore big mac en kopen we tot onze lol meubelen in de woonmall moerstaal getiranniseerd, geridiculiseerd, veramerikaniseerd van je hela hola geen siroop meer maar fucking coca cola pearl, spec…

Rijdt dat gore ding rond met zijn allerschoonste gedicht? Hij bidt en hij smeekt. Hij hoopt op een wonder, gaat op zijn knieën, een pen in de hand. Langzaam ontstaat er een zin, een strofe, een gloednieuw gedicht over zijn grote verdriet: het onbereikbare vers.…

vandaag zaag ik niet door heb er de fut niet voor niet dat ik me er aan stoor als ik enige onvrede hoor er ging ook niets teloor brak geen boor of heb een dichtgeslibd oor nee, mijn gedachten zijn goor en dan moet men zwijgen geen ellenlange rijmpjes rijgen over zuchten, laat staan hijgen daar ga ik uw ziel niet mee bedreigen mijn…

Op de tv Zij kracht en aanwezigheid Tijdens het klussen De nachtelijke ritten In de auto, wij twee Ik mis zijn gemopper Zijn geklaag over rugpijn Zijn oprechte boosheid Als hij zijn kijk op iets gaf Dit alles is weg Zijn pijn is nu over Zijn gemopper verstomd Zijn visie nu af Wat rest zijn de leegtes Die nooit meer verdwijnen En dat gore…

Zelfs Goor en Rectum zijn bestaande oorden, ze klinken net als Ransdorp erg ontaard. Ook Vuilpan, Moordrecht, Diefdijk, Dorregeest zijn toch geen plaatsnamen voor huis en haard, laat staan voor een ontspannen megafeest! Geef mij maar Blijham, nee Nieuw-Lekkerland of Biervliet. Maar het liefst nog Hoogeloon.…

pijn Van bloemetjes, van bij en chirurgijn Van droefenis, tristesse, van mijn en dijn O lezertjes van hebben en van zijn O dichter van de actualiteit Van politiek, van afgunst wijd en zijd Van rampspoed, tweedracht, ruzie, haat en nijd Van transgegendereerde man of meid O lezer van HP en van De Tijd Van Elsevier, van Maarten's gore…

Gore smook besmeurt mijn wasgoed. Walg’lijk!’ schreeuwt de kenau. ‘Mijn witwas dampt van kotelet,’ beweert ze. Ik haal mijn schouders op; geen boodschap aan. ‘Mijn feest gaat dóór,’ geef ik haar te verstaan. ‘Ik haal er de politie bij!’ bezweert ze. Wat zanikt ze, een barbecue is geurig...…

Ik bedoel iets van relaxatie na al die gore overdaad aan opdringerige, krijsende informatie. De talloze beeldschermen verpesten mijn onschuldige ogen en maken mij onbewust tot een harteloze robot met nare grijptentakels, zoals die lullige machines op de kermissen. Heb je prijs? Dan baal je als een stekker.…

De gore tongen van de nijd doorboren het trommelvlies. Zij stamelt naar de bondgenoot Mager en lager dan ooit. De schrille stem van het verraad Die bloedt in mijn buik. Ik risp zoetzuur op. Hoeveel uren gaan er in de ijstijd? Hoe lang al reist het licht? Vragen die de adem voeden.…

Is het pas gisteren dat ik je achterliet verstikkend in de opgehoeste woorden die vol venijn je eigen adem smoorden als onbeheerst ontplofte staven dynamiet hoe vaak heb jij gewenst me te vermoorden en vond je me een gore slet of parasiet waarvan je kotste om vervolgens hypocriet luid schat te hijgen wat de buren hoorden nu kniel je als…

Toen jij wegliep uit mijn leven Vol frustratie, woede, haat Werd de laan waarin we woonden Plotseling een vieze straat De garden werd een knollentuin Ons mooie huis Een hoopje puin Mijn job dat bleek een hondenbaan Chiquita weer gewoon banaan Ons jacht werd nu een modderschuit Een rondreis slechts een dagje uit Mijn nieuwe vlam een gore slet…

Alweer 7 jaar geleden Ben ik bestolen, bruut beroofd Hij was jong, pas 62 Kreeg die gore rotte ziekte Waarschijnlijk om een reden Die ik toch niet had geloofd Ik blijf het diefstal vinden Voor een mensenleven Wat is nou 62 jaar Iets meer dan halverwege Nog bloeiend, lang niet klaar Ik mis nog steeds mijn pa Dat gevoel blijft onverminderd…

Haar jeugd werd haar brutaal ontstolen vijftien jaar geleden door een gore vent ‘s Avonds fietste zij toen van school en werd, naar zijn woorden, eens verwend Haar eerbaarheid werd haar ontnomen brutaal dwong hij haar op de bosgrond In acht minuten roofde hij haar dromen terwijl zij hevig bloedde uit haar mond Vijftien jaar geleden, dat…

De drek van onze welvaart ligt op het Noordzeestrand Waar de badgast heel gênant op een vuilnisbelt belandt Wegwerpflessen, nylon pluistouw, zachte brokken gelig schuim Lekke emmer, harde kwasten, gore handschoen zonder duim Flarden plastic, lege tubes, stukken visnet, Colablik Doppen, stoppen, alle kleuren, blinde barbiepop met strik Ginds…

Wanneer ik rustig langs de grachten loop, genietend van de zon en van de bomen en trap dan in zo’n gore hondenhoop, omdat ik eigenlijk wat liep te dromen, dan voel ik rap een vloek naar boven komen. Uit nijd raak ik behoorlijk door het dolle en zou het baasje van die hond graag mollen, want in principe zijn het wel zíjn drollen.…

'k Zat even buiten, waarvoor dat zeg 'k niet kijkend naar de vogels is er iets anders wat ik zie 't Liep snel onder de struiken door maar ik zag je wel, echt waar hoor smerige gore onverlaat een bruine rat, oh zo eentje die ik haat 'k Zat even buiten maar niet voor lang want voor die kornuiten ben ik als de dood - dus bang en zeg me…