Alle inzendingen over Goudse gevangene

Een merel in 't struweel goud zingt in zijn keel een drukte heen en weer heesters botergeel…

Hij schaatste voor goud wisselde vol energie na een veeg teken maakte toch een overstap betaalt nu de rekening…

Goud noch Erts of kolen, maar vader teruggevonden.…

ze zeggen dat goud de herinneringen zijn misschien is dat waar maar die wil ik niet ik wil jou als ik je nodig heb omdat als geen ander jouw liefde mij warmt…

ik wil het lint van je leven ontrollen je weven in onze verhalen in het gouden uur als het licht het mooiste is wil ik je bewaren…

Liefde krijgt alleen haar luister, Uit het schoon en glinstrend goud; Zonder dat zo is zij duister, En geheel verflauwd, en koud. Had Cupied geen gouden schichten, Waar zou hij zijn vuur mee stichten? Boog en koker kan niet maken, Zo zijn pijl niet is verguld.…

Kans dat daar de kaarten tussen zitten die het lang gekoesterde gouden straatje kunnen leggen. Een gouden straatje zo dikwijls gezocht door al hetgeen de loterijen beloven en aan materiële welvaart voorzeggen. Hoe groot is de kans dat de hoofdprijs wordt gewonnen en de weg zich plaveit met de gouden stenen van een miljonairsbestaan?…

Een traan van warm verlangen Druipt langs mijn zoete wonden In liefde slechts gevangen In dromen jou gezonden Het bloed vervaagt in vegen Zoekend naar het lot Verga ik in jouw regen Ik ga eraan kapot Hoe lang moet ik nog wachten?…

levend in vrede ben ik -voortdurend- in oorlog met mezelf levend in vrijheid zie ik -steeds- jouw gevangen zijn mijn helpende hand reikt niet verder dan vrede hebben met jou in gedachten houden ik verzet me -ongewild- tegen elke overheersing die mij in alle vrijheid wordt opgelegd verleg mijn grenzen niet in mijn, maar in jouw…

gefascineerd bleef hij kijken gevangen in een menselijke kramp van nieuwsgierigheid bewegingloos begreep hij wat er ging gebeuren hij dacht nog aan morgen zag daarbij gisteren of wat daar voor doorging maakte nieuwe plannen met de geur van verbrande synapsen en echo's van flarden bewustzijn in verstard grijnzende ogen gevangen ging hij…

Het geluid van de stilte wordt versterkt door het vallen van de dominostenen ze gaan allen in dezelfde richting zo zijn wij gevangen in het lijden waarom worden zovelen gepest vermorzeld in de spelonken van de ziel in een vergiet kan men zich verliezen En toch is het leven spannend alleen gevangen met je lichaam, maar niet met je ziel…

onbezonnen verloren gegaan verdwaald gevangen doorlopen stil blijven staan nergens meer op hopen onophoudelijk gegeven leeg, uitgeput de hel doorstaan nu weer een eigen leven langzaam vooruit aan het gaan…

Klankkleur van klinkers gesproken zinnen verdichten vezels vol vervoering gevangen verlamming Snaren trillen warme draden rood, blauw en geel versmelten tot zwart hoe diep en duister kunnen zinnen zweven…

Je hebt me gevangen Opgevangen Ik verdronk in je ogen Maar jouw armen hielden me vast En lieten me de werkelijkheid Geloven Jouw stevige greep Fluisterde “Jij bent van mij” En ik dronk uit je ogen Tot deze me vingen En me hetzelfde vertelden…

Heerlijk vertrouwd zouter dan zout lippen verlangen handen gevangen woorden kiezen zinnen verliezen dichter dan dicht ogen stralen licht om eenmaal slechts eenmaal te fluisteren ik hou van jou ...…

Ze denkt de weg terug te weten maar komt niet verder dan haar eigen verdwaald zijn in het uur van de dag van de maand van het jaar gevangen als ze meestal is in haar eigenste wereld Voor ons een onbekende planeet voor haar soms bitter soms zoet maar altijd realiteit…

Per paar in het cachot dat wil ik wel Mocht ik nog ooit in het gevang geraken, Mits ik dan zelf de keuze maar mag maken Wie of de deelgenoot wordt van mijn cel. Nu koos ik zeker Volkert van der G., Dan at ik immers elke dag voor twee.…

Wij zoeken toevlucht in wat al gevangen, gedresseerd: boek, film, toneel, elk getemd deel van fladderend flitsgeheel. ----------------------------- uit: 'Staalkaart', 2001.…

Herinneringen omringen mij als ik luister naar het ruisen van een azuurblauwe zee herinneringen die kabbelen als eb en vloed door m'n brein steeds mee herinneringen van weemoed en verlangen herinneringen voor altijd in m'n hoofd gevangen…

De zucht rimpelt het duistere meer Getuigd ongewenste ijle aanwezigheid Gekant blijft de geest in spinsels hangen Gevangen in het web der vergetelheid Dan verjaag de dageraad kille dauw Het zijn glijdt klammig terug in het heden…

Zij ging niet heen voor zij de rat, Gevangen, in haar klauwen had.…

ik keek omhoog recht in het boze oog schaduw zou dalen om mij te gaan halen maar ik kende de wet dook op mijn kansen want in de mep zat een gat waardoor ik niet werd gevangen wil melker 15/08/2015 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Geschilderde onmacht Vertelt het verhaal Van de dingen Die niet mochten zijn Verscheurde herinneringen Dwarrelen om ons heen Gevangen in de ochtendzon Schitteren zij nog een laatste maal Al snel rest niets Dan duisternis en ben ik De vraag op alle antwoorden Voorgoed verloren…

Gevangen in tijd zo zeldzaam, vangt de stilte onhoorbaar het kloppen van ons hart.…

Fladderen als een vlinder steken als een bij vliegen als een vogel zo heerlijk vrij zwemmen als een vis niet gevangen, jammer die was mis wandelen met de hond in de buitenlucht lekker gezond zo kan je heel wat over dieren schrijven maar ik stop, want je kunt het ook overdrijven!…

Terwijl ze moeten vloeien tot alles is verwerkt gisten ze opeengehoopt wachtend op bevrijding Aldoor gevangen in alledaagse zaken die aandacht vragend geen ruimte laten voor verwerking Alles verder weg dan dichterbij lijkt op dit moment meer verwijderd dan te voor…

Nu op deze wintermorgen voetstappen krakend sporen achterlaten in de sneeuw blaas ik mijn verdriet als adem weg in de kou waar het door de wind zal worden gevangen om in bevroren takken van bomen te schuilen tot de zon mijn tranen omtovert in kleine parels.…

ik had haar gevangen in mijn zoomlens, een fractie van een seconde. woorden schieten tekort, oog-ver-blind-end, oog-ver-blind-end! doch, de opname catastrofaal, LEEG. ik was teveel bezig met het moment, maar, te weinig met de opname!…

Mijn geloof is gevangen, m'n verlangen is stuk. Met elke druppel die viel ontnamen mijn ogen me het licht naar mijn ziel.…

Sterretje aan mijn boom Jij spant voor mij de kroon Staat daar maar te pronken En naar ons te lonken Nu ben je niet zo ver Ik praat tegen je dierbare ster Een traan vloeit over mijn wangen Verdriet houdt mij deze dagen gevangen Door het gemis Wat nooit en te nimmer te slijten is.…