Alle inzendingen over Grote

Grijnzend grazen grote ganzen gras is groen en lekker vet krijgen zij dit voorgezet volgt spontaan het gulzig schransen. Kwinkelerend krachtig kwelen droge dorsten zijn gelest deze dieren zijn met velen, fluiten doen zij op hun best; de natuur kan dat niets schelen wreed stuurt zij de vogelpest.…

omdat jouw gras even groener leek of omdat ik jouw woorden die ik hoorde onzuiver maakte naar mijn eigen toon stemde mijn gevoel het 'altijd al geweten' over of vertroebelde mijn verstand door het licht die jouw ogen uitstraalden, waar ik zo van hield de dagen met jou leken zomers zonder jou is het nog net geen winter het is goed zo, dag, groot…

In de tram zit een stadsman (aktetas, bepaald montuur) gemiddeld voor zich uit te kijken. Als hij echter een aantekenboekje en een balpen uit de binnenzak van de jas neemt (wat momenteel ook gebeurt), met iets in de ogen van: 'Goed dat ik er nog aan dacht', een aantekening plaatst (zo'n korte, kordate aantekening), bestaat de mogelijkheid dat…

Een grote zanger word ik nimmer, ‘k Gevoele dat maar al te wel; Want zing ik, ‘t geldt mijn dorpje immer, En ‘t een of ander beuzelspel.…

Wild slaan gitaren uit de vlammen van zijn handen, eenzaam danst de gouden tand in zijn mond. Het lied van de gitano rolt als een bal langs de wanden in het dal van de Guadalquivir. Uit de bergen ijlen ruiters in verrukking naar de fiësta in de stad aan de oevers van de bruisende rivier. Daar zijn de señorita’s! Rode castagnetten klepperen…

de man loopt met haar op neemt in het veen 't gebaande pad en houdt het voor haar open pas later ziet hij dan de spiegeling in 't stille water van de afgeknotte kale bomen waar zelfs de kraaien zelden komen zij hoort hun roep er was veel liefde onderweg zegt zij, vooral van hem die zich verliezen kon en niet eens groots of zeer meeslepend…

jij bent bij me ik leef voor jou jij bent van mij ik kijk in je ogen en zie mijn grootste droom jij en ik, ons iedere dag val ik met je in slaap iedere dag wordt ik met je wakker iedere dag wil ik je meer wij zijn net als iedereen altijd samen slechts in één ding zijn wij verschillend jij bent er niet ik ben er niet voor jou…

Ik zag… een elfje zittend op het mos, rondom haar heen stonden bomen…tezamen…als een donker bos. Haar handen hield ze voor haar ogen alsof al die bomen… tegen haar logen… Haar gouden lokken hingen sierlijk over haar gebogen rug. Dat elfje dat ik daar zag, trok zich even terug…. Ze was verdwaald door al die bomen om haar heen. Juist daarom…

O, koningstroon van zilverschoon wiens plaats is lang verschoten De bladeren liggen in het rond gevallen van de bomen Wel stratenlang luidt weegeklaag de roep om lichte dagen Zijn krachten die men putten kan voldoende om te dragen? Decennia vervuld van geest gebroken door vervreemding De waat’ren hebben toegespoeld een ongeleefd verleden…

volk te leven Dan als zijn blik de ruiters vindt hen plots ter Aarde liggen dwingt wordt blinde drift gebroken begoocheling gewroken Het volk aanschouwt de ruiters nu in het volle licht En daarnaast krijgt Heer Alpha’s persoon een nieuw gezicht Men roept hem uit tot koning van een land bevrijd en sterk De ruiters hem nu dienend voor het Grote…

Het gat is groot tussen gaan en blijven, Tussen spreken, iets doen en zwijgen. Maar ik heb de vrijheid om te schrijven, Of om wel of niet m’n gelijk te krijgen. Het gat is groot tussen arm, arm en rijk, En soms tussen voor- en tegenstanders. Maar in Nederland heeft iedereen gelijk, In veel andere landen is dat zo anders.…

Daar is het ook een grote puinhoop, want het staat er stil, achthonderd kilometer. Ik zie het voor me: ieder kijkt beteuterd, terwijl massaal in neuzen wordt gepeuterd bij eindeloos gewacht op stille wielen. Zelfs met de vliegmachines gaat het mis, hetgeen voor mij beslist een raadsel is, want in de lucht zie ik geen enk'le file.…

Plots was ze daar, als een engel neergedaald om van mij te houden, klein, slank, blond. mijn hart stond in vuur en vlam, vervuld van liefde jaren van geluk werden uiteengerukt, de dood heeft geen respect voor de liefde. jaren later, déjá vu of werkelijkheid, klein, slank, blond. weer stond mijn hart in lichterlaaie, vervuld van…

Nu weer de tijd van groot verlangen, van heimwee en van blijvend groen; toch blijft elk jaar een beetje hangen en wordt het nooit meer net als toen de eerste kaarsjes gingen branden; de rode linten droegen licht want Kerstmis was weer gauw op handen en alles wees naar ’t blij bericht dat Jezus weer op aard zou komen en mens zou worden,…

Tachtig jaar na het ontbranden van de Grote Oorlog ziet hij twee broers de ransels op de rug de uniformknopen blinkend in de augustuszon de straat van het gehucht uitgaan. Kussen wordt hier niet gedaan een handdruk is een vreemd gebaar. Hij staat, een kind van negen, op de opstal bij het oude huis en kijkt ze na.…

Victor Adriaensen 22 juli 1887-19 februari 1915,Nieuport-Nieuwpoort ------------------------------------------------------------ Keek je hoopvol uit over de watervlakte toen een verdwaalde kogel je in het hart trof à Nieuport? Of stootte je op een Duitse bajonet in de moordende muizenval van een veroverde loopgracht à Nieuport? Maaide…

Werbeek Omstreeks 1920 --------------------------------- De oogst komt eraan het werk moet worden gedaan. Twee mannen ontbreken. Met elke houw van de pik snijdt de smart in het hart. -------------- Tranen van verdriet om onherstelbaar verlies. Miljoenen treuren.…

Flinterdunne snor, fout pak, Onderuitgezakt op de enige stoel Die het etablissement rijk is, foute gozer Die ongeïnteresseerd zijn handelswaar aanprijst - Overjarige snol in te wijd Uitgesneden hals met royaal zicht Op het boezemgebied - Met twee eenzame gasten die ook al niet Geboeid zijn door het gebodene, En achter het vermaak De grote…

Een ongeluk, wie overkomt het niet Maar nu een meiske van net maar twaalf Het hoe en waarom vermeld de historie niet Per fiets vanaf de weg geraakt Nu ligt ze op intensive care Te vechten voor haar leven Familie is ten einde raad En terwijl wij Pinksteren vieren Wachten we af, hoe het haar vergaat En IK wens familie en vrienden alle sterkte…

Neem het ons maar niet kwalijk, wanneer wij je als baas aanbidden, terwijl je alleen maar dienen wilt. Geloof ons wanneer wij je herkennen, als bron van genezing en van troost. Velen van ons ervaren het idee, dat je de moeder van de liefde bent, en de grond van ons bestaan. Blijf ons dienen. Blijf in ons geloven. Leer ons op eigen benen…

Het kan hier op aarde niet bestaan, dat mensen de maat der dingen zijn, terwijl u in een andere wereld leeft. Daar, waar bekend is, hetgeen wij hier niet kunnen weten. Daar, waar geen plaats is, voor sterven, onbegrip en pijn. Leid ons, na ons leven hier, binnen, in die voor ons onbekende wereld. Neem de schellen van onze ogen. Laat ons…

Waar kom ik toch vandaan, waar ga ik heen? Is er een God, bestaat de hemel echt? Zit daar Simonis in, is dat terecht? Waarom toch klaagt de mensheid steen en been? Krijg ik straks koorts en krampen in mijn buik? Wie wint vandaag Luik-Bastenaken-Luik?…

na mijn wandeling in het park smeet ik mij even op een bank wat geritsel in de struiken liet me plots toch even schrikken een verbaasde kop met grote ogen keek mij zo onwennig aan alsof hij me iets wilde vragen: "neem me mee en… zorg voor mij" sinds die dag heb ik nu een vriend een viervoeter met kwispelende staart de bruine labrador…

Zijn groot.…

zonder het zwijgen te verbreken was er verzet dat oplaaide toen de duisternis inviel geestenhemden zouden de kogels weren oude dromen werden in bloed gesmoord de dood trok voorbij het was luid geweest tussen twee stilten…

labberton pro-duits als de engelse roos - wat zegt een naam duitse literatuur wordt in de strijd geworpen een groot sint jansvuur alliëren en associëren een vuur van stro midden in een brief komt een oorlogsverklaring uit de lucht vallen in de loopgraven weglopen kan niet onder de laars…

wind het kind in je speelde met water je ging overstag het tuig draaide om de boom kwam pas later de klap was te hard en maakte een eind aan je dromen het zeil is gereefd de storm gaan liggen je kind leeft zich uit in het kijken naar vissen lacht naar de zon weerkaatst in de golven draait zich uiteindelijk om ogen blikken grote…

Hoe breekt ook jaren erna nog een bloem in knop voelt zich nog steeds gebroken, van al het andere wat bij gelukkig leven hoort te vaak nog verstoken. Wat belichaamt toen en deze tijd, is en leeft er spijt. Legt men nu deze nachtegalen het zwijgen weer op hijst men op gezette dag nog echt wel de vlag in top. Tranen welden vaak op deze dagen stom…

zo zou het eigenlijk moeten blijven het gemis voorgoed daargelaten dat alles blijft zoals het is zodat alleen het groot verlangen kan worden uitgewist…

lieve vriendjes en vriendinnetjes kijk nou toch eens wie er jarig is het is boaz onze kleine grote reus jouw zesde jaardag vieren wij graag met een kroon op onze hoofden veel taart allicht en lekker snoep vanzelf is het soms spannend ook al die nieuwe dingen die jij leert op school en van vrienden daar zo jong nog en toch al zo groot…