542 resultaten.
Haven denk ik, water, zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 De aarde waarin ik
Geboren en getogen ben
Is me te heet onder
De voeten geworden -
Aardkorst door droogte
Verscheurd, gespleten
In tienduizenden ongelijke
Brokken waar alle leven
Uit verdwenen lijkt -
Dan kronkelt uit die ene
Spleet het fata morgana
Dat mij een haven verbeeldt:
Haven, denk ik, water, zee,
De meeuwen komen…
De Zee
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 de mens is klein
groot is de zee
de mens is slim
wijs is de zee
de mens is sterk
machtig de zee
het bootje
de schuit
het schip
en de tanker
gedragen van haven naar haven
op de rug van de zee
het kind op het strand
trekt de vlieger
strak als een anker
de witte wolken trekken mee
en de maan trekt de vloed
kromt de rug van de…
Better Together
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 401 De kleine dingen
en de grote,
harinkje aan de haven
of jouw hand
in de mijne.
Het is beter
met jou,
beter met jou
dan het was
al die tijd.…
Havens onderuit in 2009
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 312 De Antwerpse haven ging overstag
met een forse daling aan overslag.
En ook Rotterdam
bleef niet zonder schram.
Maar in Zeebrugge hijst men de vlag !…
Grijs
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 93 Grijze wolken drijven
traag voorbij
de kroeg aan de kade
is mijn haven
tussen mistbanken
varen schepen
zonder mij
en zie ik meeuwen aan
voor raven.…
Verloren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 230 zei je
en dat brak de dag
in duizend stukken
Je weer te zien zo
onverwachts was wreed
De kleur van schaamte
dwingt tot haastig bukken
hoofd omlaag de ogen
neergeslagen laat niets
merken, dwaze hoop
Is dit wederzijds ontmoeten
toeval of bedoeld, gewild
Waarom over geluk gelogen
Better to have loved and lost
than never to have loved…
Als het schip passeert
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 201 Van verre klinkt een eenzaam lied,
kapitein, je schip passeert mijn haven
maar hoe betoverend ook de nacht
als ik in strelend maanlicht
je mijn haven binnenloodsen zou,
in mijn kasteel kwam je niet slapen
zo voer je steeds in andere gedaanten
mijn huis en haard voorbij
op zoek naar waar je af zou meren
en iedere keer bij het lokkend lied…
Mateloos
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 480 Een schip zonder haven
Een mateloos verlangen
Dat je einde niet haalde.…
Levensschip.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 376 trossen los
schreeuwt mijn stem
al kan ik
niet begrijpen
dat niemand
het schip laat varen
het blijft aan de kade
van de haven achter
en ik zink
naar de bodem
van het bestaan…
Halfverheven cafe
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 455 Als de maatschappij zijn route niet tegen de triniteit stoot
kan men hem eens zijn in het zicht van de behouden haven;
dan aangekomen in leer ons maat met de langjarige jood,
brengt de boodschaptoast aan een half verheven enclave.…
Branding en golven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 231 wil landen
maar de kust
is verdwenen
een eiland
met rotsen en
puntige stenen
geen pad
dat me voert
naar een veilige haven
branding en golven
alleen in de kou
wie werpt me een touw…
Ga je
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 113 Voorzichtig
tree voor tree
vooruit
Soms even zitten
Voel het maar
voordat je verder gaat
en de veilige haven verlaat
Je hebt een zee
van tijd…
Storm
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 521 Die zondagmoren: zullen wij gaan,
of zullen wij niet?
Toch maar gegaan...
Maar het waaien houdt aan,
wordt een zware storm;
het schip hulpeloos
in weer een wind.
Op de achterbank een huilend kind.
Bange ouders
met een extra last.
Dan de draden vast
voor de veilige sluis.
In het nu stille water
drijven witte kwallen...…
Weer gaat het vege licht der asters bloeien
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.455 - Ik, in wiens hand de zoele vruchten wogen
maar wie de zoen ontzegd werd van de beet;
die, naar 'k u weet, o herfstig mededogen,
me des te allèner weet;
eeuwige maaier, ik, die sneed het koren
maar nimmer voor zich-zelf de garve bond;
eindloze vaarder in zijn vochte voren
die nooit de haven vond:
weer naêrt een herfst; en weer naêrt…
Schottegat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 255 aan de kade buigen ijdele kranen
hun verveloze rimpelspiegel
over het donkere ijzerwater
gelost van afgedankte vrachten
slingeren hun haken traag
het gewicht van de tijd
over resten averij
in de haven lagen nog,
ontmanteld,
naakte schepen hoog op hun roest
wiegend op duwgolven
droomden ze schaamteloos
van een make over
in het dok…
KORTE ZEEREIS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 76 De veerboot legt aan:
snel vliegen aalscholvers weg
van hun rustplaats.…
ZOU'N WIJ GEEN GLAASKE MOGEN DRINKEN?
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.903 En als men moede is, kan men rusten
in uwe warme haven, Dood.…
AANLEGPLAATS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 782 Hier had hij
aangelegd
aangelegd
had hij hier
Zijn scheepje
had 'm hier
met haar gebracht
zeilklaar van de werf
Stroomopwaarts
was hij gegaan
oploeven & afvallen
minder
Het bracht hen
hier
in de vestingstad
Grave
Hij mijmert
al bijna
veertig jaar
aan de rivier
Het scheepje...
schip nu met vijfkoppige bemanning
vraagt…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.281 Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.…
Bij een sterven..
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 390 Even, heel eventjes nog
schaart de krab zich onder
de levende zielen
een kleurig waterleven
spat parels in het niets
een laatste greep in angst
ze bloost paradijselijk groen
– boven het het oranje maal -
om de aandacht op afstand
het is triest en wrang
omkomen in een haven
zo bijna thuis te sterven
zilt water heelt het beeld
van…
De andere kant van de feestmedaille
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 1.091 Het oppervlakkig zijn in 't denken
sluipt verraderloos binnen.
Energetisch futloos leeggezogen
door herhaling van monotone levenszinnen.
Zwalpend door de donkere, met kerstlicht verlichte straten
van menselijke verontachtzaming
verwijlend in lugubere havenkroegen van minachting.
Walging over de haveloze schaamteloze kroegenwijven
die…
Havengezicht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 378 Als de blauwe boot
over een vlakke groene zee
in blauwgroen water staart
en alle ogen van de witte
huizen azuur luiken
vist de kademuur
eeuwen lang verhalen
de boom zo sappig in blad
grillig zijn handen uitstrekt
hoor je een lach op Olympus.…
Ontknoping
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 307 Jij bent het bed, waarin ik rust
je bent de kabel die mij kust
je neemt mij mee op sleeptouw
als de ontknoping van een vrouw
Je bent het anker dat me bindt
het kompas waarmee ik de zeeën vind
je bent de wind om me te laven
zo spoel ik aan in jouw haven
Je hebt de kleuren van de nacht
die het ochtendlicht verwacht
je hebt de golven van…
Nieuw zicht op de oude haven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 580 Haar gezicht raakt aan haar blikken gewend,
verweerd en allesbehalve eenkennig
verzuchten de schaduwen hun daglicht,
blinken tranen het roestbruin zacht.
Strak gespannen, lippen vastberaden
om de plooien, de netten van het ongemak
in onmogelijke samenhang te steunen..
voor visvangst en eeuwenoude specerijen,
proeven zij met bijna niks…
In tijdloos rood verstuift
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 179 een handvol wolken
voorbij de pier die aan het
eind in tijdloos rood verstuift
betonnen starheid
in een speelse zee die
dartel dolt maar tevergeefs
verankerd in het zand
waar krabben schelpen kraken
en mosselen weer ten grave dragen
het witte zwanenstuk
waar boeggolf bruist
en kuift tegen beton en terug
daar dansen deinend deze…
Het haventje van Oud Beyerland
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 499 Verslingerd aan de oude rivier
bij een keerpunt net buiten deze haven
raakt men vanzelf verder terug..
op een bankje langs de kade
bij het tikken van de touwen aan de masten,
ademt de tijd als vanouds door,
het bestaat nog..
een Hollands uurtje.…
Sonnet nog twee uur in Calais
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 169 wij slenterden door een verloren dag
Calais teleurstellend opengesteld
het had iets bijzonders is er verteld
de havenmond was evenzo van slag
vooraf over doorgetrapte paden
dwars door het groen en gele koolzaadland
waar de zee zwaaide met blauw vaste hand
zo volmaakt dat er niets bleef te raden
bleek dan toch nog een onvolmaakte dag
met…
De stilte
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.607 Leer u aan de stilte laven:
Waar het leven u geleidt -
Zij is uwe veil'ge haven,
Want zij is de grote gave
Van de Eeuwigheid.
Sluit de stilte in uw gaarde,
Wees in haar gelukkig kind:
Al wie ze aan haar schoot vergaarde -
Alle zaligen op aarde
Hebben haar bemind.…
foto van gewicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 145 hier werd destijds
geladen en gelost
gewichtige zaken
van overzee die
weken onderweg waren
een heen en weer
tussen werelddelen
met het oost-west
thuis best gevoel
doch bovenal heerst er
nog de nostalgische hang
naar lang vervlogen schepen
die schipbreuk leden
in de haast der tijd…
Hemelruim
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 179 Individuen opeengepakt
staren naar de
verzonken planeet,
wachtend op een
veilige haven.…