Alle inzendingen over Heb het imperfecte lijf lief

Pijnlijk laten bloesems hun schoonheid los Vogels roepen je van 's morgens vroeg tot 's avonds laat Aarde bedekt de werkelijkheid De zon verschuilt zich in verbijstering Trappers vertragen de weg Plassen verdriet takelen zich omhoog Vermoeide wind baant zich een weg Bomen hebben hun leven weg gegeven De kist omsluit ons leven.…

geduld mijn lief... geduld eerst wanneer de dauw haar glans verliest de zon haar hoogste punt bereikt de roos haar bloem volledig heeft geopend en de varen haar blad heeft ontkruld eerst dan zal ik jouw tomeloze passie jouw eindeloze hunkering leiden tot het hoogst der hoogste nog even even geduld mijn lief laat de branding haar golven inhouden…

toen ik je voor de eerste keer zag had je mijn hart gestolen zo puur, zo echt een beetje verlegen kwam je binnen jij gaf me een hand en stelde je voor zo puur, zo echt nu zeg je thuis ik ga naar mijn vriendin even wat drinken even wat kletsen zo puur, zo echt aan jou heb ik mijn hart verloren lief kind met het syndroom…

'k Wil je brengen naar de hemel 'k Wil je zoeken in de zon 'k Wil je voelen in het licht 'k Wil je horen in de duisternis 'k Wil... 'k Wil je glimlach in mijn hart Laat de hemel je nu verblijden Laat de zon je stilletjes ontroeren Laat het licht je nu verwarmen Laat de duisternis je zachtjes toefluisteren Laat... Laat mijn glimlach…

Gedachtenloos verdronken. in de wijn van je ogen, Draag ik je als zevenganzedonzen. Gewichtsloos in mijn hoofd. Soms zweef je op de adem van m'n lied. De wind voert je mee. Maar een kind, Een rieten fluit en een zonnestraal, Of wat bladgefluister. Brengt jou weer terug, Pasklaar in mijn glimlach. Maar vaker nog verblindend zacht, Als een…

Roodbonte koeien in 'n groene wei gele boterbloemen natuur maakt blij Dieprode klaprozen 'n blauwe lucht soms 'n witte wolk ik slaak 'n zucht Bruine wollige schapen paardebloemen heldergeel donzige eendjes 'n kleurrijk geheel Donkerpaarse distels verdwaalde madelief 'n kleurenpallet Holland ik heb je lief !…

Ik kan je nog niet missen, lief, blijf bij me, wil `k je smeken. Ik hou je hand vast, stevig in de mijne; ik streel voorzichtig huid en haar. Zolang ik je vasthou kun je niet verdwijnen, blijf bij me, lief, nog even maar.…

huid mooi bruin en soepel Ogen zwoel in het schemerlicht Je aanraking teder en gevoelig Lippen vol en roze van tint Een blik van jou is al genoeg Stoere man kwetsbaar kind Je hebt me geraakt diep van binnen Mijn hart nu kwetsbaar en vol verlangen Ik hoop dat je ooit je weg naar mij toe vindt Gewoon zoals je bent teder en onbevangen Lief…

en we dromen en praten alsof alles nog zo is zoals het was en het hart stuwt tranen…

Mijn eerste herinnering lijkt eeuwen terug te gaan Naar hoe jij mijn boterhammetjes smeerde tussen de middag En hoe jij mij vasthield, als je levensechte pop, tegen je aan Toen moet mijn liefde voor jou zijn opgebloeid Een gevoel van niet zonder kunnen en voor altijd Ook al wist ik niet wat het was, jij hebt mij altijd geboeid Maar al vroeg…

kan je zomaar overkomen smoor als ik haar zie hart licht op verlegen blij dartel spelend danst zij jong druk verdiept in haar spel vertederd versieren overstroming lief in mijn lijf Mozart helder transparant blikken naar binnen hou me vast vraag om aandacht warmte overspoelt de siddering van huid zo fris vervoering in verfijnde klanken compositie…

oh, lief ik had nooit kunnen bevroeden dat ik onze gelukkige dagen opnieuw zou beleven in de diepe pijn van de winter en toch zou ik wederom nieuwe lentes en zwoele zomers zoeken als bron voor de tranen die onophoudelijk mijn wangen strelen…

zij heeft zich gehecht aan mail de foto springt er meteen uit pret koket op hare snuit passie beklemt ‘m de keel is zij pin up of pretty thing? weer gekeken als in spiegel steeds geliefder haar giechel oh ja zij is meer dan lekker ding fijne sproetjes ogen in mascara het hoofd getooid met ‘n tiara zij straalt liefde voor het leven z…

kus, iedere streel Denkt ze aan wat is geweest Zijn handen die dwongen Zijn mond wreed en hard Zijn lichaam klam zwetend En zij steeds verward Zijn woorden die klonken Luister maar naar vader En praat hier niet over Wees maar geen verrader Dit is ons geheimpje schat Alleen maar van ons twee Luister maar naar je pa En doe nou maar lief…

knisperen van je voet op het kleurig pad de zomer heeft je goed gedaan maar de moeheid is gebleven de rek gaat langzaam uit het leven als alle gunsten zijn vergeven en alleen het aardse nog zijn elementaire wensen kenbaar maakt soms vliegt er onverwacht een vogel op kiert zon de hemel open uit een vroeger diep geloven heb ik in lief…

Heel even bij ons, alles zo klein en perfekt. Alweer zo'n tijd geleden 't lijkt haast het verleden maar 't voelt zo heel dichtbij; meer en meer denk ik aan jou en aan hoeveel ik toch van je hou, ik dacht dat het na 'n tijd anders zou zijn maar dat is schijn. Niet dat het vervelend wordt, lieve schat, want jij blijft altijd leven in mijn…

vanuit je bed kijk je naar water de rivier met de aalscholver herinner je je later je bent mijn lieve meisje met de mooie dromen, mijn eigenwijsje, die de wormpjes die naar boven komen bedekt met aarde, een heel zacht laagje de noten raapt en drie er van bewaart en dan vraag je hoe lang het duurt voordat het bomen zullen zijn en hoeveel bomen…

Ik zou tot al mijn vrienden willen gaan - Ook wel tot hen, die niet mijn vrienden zijn - En vragen: Heb mij lief, gelijk ik ben En stel aan mij geen eisen. Zie, ik kan Niet onderhoudend praten, niet gevat Of geestig zijn, en niet vertrouwelijk Vertellen van mij zelf of van mijn ziel.... Wat zouden we ons vermoeien voor elkaar?…

de intens diep warme gloed bracht me door het dal van wanen de zachte streling deed me goed haalde me terug uit mijn tranen ogen braken open in hun vorm klaarden de helderheid in zijn zicht brachten eerst een hevige storm werden door een lieve bries verlicht ik kan de dag nu weer aanschouwen geen paard dat me dat nog verbiedt nu kan…

jouw lieve ogen deden vast heel wat harten sneller slaan maar zo hard als het mijne is er vast nog niet gegaan…

je keek me aan de glimlach brak het kwetsbaar ogenblik waarop wij nog niet hadden besloten hoe verder te gaan de toegestoken hand een lief entree je nam me mee om tijd te winnen voor het garen dat jij dacht te spinnen waarmee jij de klus wilde klaren van weer opnieuw beginnen jij spon vals verdikte de draad tot de helft…

Sorry dat ik ben vergeten te vertellen aan jou dat ik heb besloten dat ik niet meer van je hou Nooit zul je me nog zien misschien nog in je dromen maar nu moet je weten een andere tijd is gekomen Ik heb je nummer gewist al jouw foto's zijn verbrand voor de laatste keer in m'n gedachten ik zet je vanaf nu aan de kant…

voor dag en dauw gaat dan d’n malle vent vorig najaar als vrijer in bijslaap thuis genood vandaag traant zij tere treurnis bij 't avondrood hij ging - zij werd nimmer uit zijn hart verwend blad’ren vallen bruin vaal van hunne takken op straat de mens kijkt naar donk’re luchten weg van den dromer wie ziet hem zuchten tergend traag zwaar…

De machines staan op nul, geen metertje slaat verder uit, als de tranen onmerkbaar langs haar hele lijf lopen, zij met trillende handen de zo geliefde ogen voorgoed sluit. Vaarwel mijn liefste.…

zoals ze geruisloos uit haar dag en kleren stapt zo verstrengeld met mij in haar dromen glijdt is zij me liever dan lief…

Jij nam me mee de grenzen over, maar ik vind jou geen echte rover; al stal je wel mijn hart. Jij kon mij blindelings ontvoeren, mijn mond liet zich gewillig snoeren; verraderlijk verward. Langs zachtjes ingestreelde sporen ging ik jou steeds meer toebehoren; ik voel me nu je vrouw. Je armen houden mij gevangen, ik kan alleen nog maar…

steeds dieper beweegt de tijd het gedicht in mij verder reikend dan het hobbelige spoor op mijn hand ik bekleed witte vlakken met eindeloos geduld terwijl het licht de trouwe minnaar in naamloze ogen vangt mijn stem raakt de nacht sneeuwt sterren uit hun lange baan toch laat ik hem vreemd in mijn adem bewegen en wanneer…

door me heen en werd door emoties overmand jij lief, klein, mooi vlechtenmeisje jou heeft de wereld zoveel te geven oud en jong lopen hand in hand eigenwijs en wijs, dat is óns leven.…

als zij nog slaapt streelt hij lichtjes over haar wang blijven haar ogen nog even gesloten maar dat duurt niet lang dan ontwaakt zij langzaam met 'n prachtige warme lach trekt ze hem tegen zich aan en kust hem goedendag kriebelt de zon voorzichtig bij hen naar binnen welk 'n schoonheid zo deze vrijdag te mogen beginnen…

soms lopen de ogen over van wat het hart verzwijgt neem nu een grote liefde een van twee verdwijnt wordt ziek, gaat dood de ander breekt, vraagt waarom ik, waarom jij kan het maar niet vatten alsof de bekende stem er opeens weer is een gestalte in de deur soms blijft wat samen is gedaan en groeit als na een…