Alle inzendingen over Heb het imperfecte lijf lief

lief klein menneke rust nu maar zacht in de armen van engelen waar de zon altijd lacht lief klein menneke jouw halte kwam veel te vroeg want van die lieve pretogen kregen wij immers nooit genoeg lief klein menneke de dag des afscheid is gekomen alleen nu zullen wij ons nog ontmoeten in onzeren dromen…

Twee mensen die ik lief had liggen hier naast elkaar... omringd door allemaal bloemen twee mensen die ik lief had kijken me aan... blijf me nog steeds afvragen... waarom moesten jullie gaan...…

ja toch. je hebt me lief of bega ik een zonde wanneer ik die woorden laat samenkomen tot bijna ergens onder mijn huid ik zal ook luisteren onder je kleren en herinneren wat in mijn oren zich niet vergist ja toch. je hebt me lief al is het dan nauwelijks tot aan mijn schouder…

Lief, mijn mooie, schone lief. Je weet ik kom altijd veilig thuis voor jou, bij mij.…

Lief klein kereltje In je eigen wereldje Lief klein ventje Mijn grootste schat dat ben je Lieve kleine schattebout Waar ik toch zoveel van hou Blijf nog eventjes van mij Want je maakt me blij.…

Voor mij is ze het ondanks al haar gebreken, zo, zo lief voor mij.…

Mijn wonderbaarlijk is tegenstrijdig, maar mij -- heeft ze altijd lief.…

Een nieuw leven, kan alleen een moeder geven. Zij is nog altijd de enige echte stichter, Alhoewel de moderne technieken komen dichter. Gevaarlijk en zeer onpersoonlijk, daar krijgen ze nog ongelijk. Ik ben niet voor of tegen, maar het begint op mijn gemoed te wegen. Een moeder moet blijven leven geven is het zonder man mij om het even…

en hoe het is om een ander thuis te hebben ga je ons missen ga je mij missen ik jou wel lief broertje je bent er klaar voor je kunt het je kan de wereld aan lief broertje succes en denk nog eens aan je vorige thuis lief broertje ik hou van je en weet je jij ook van mij…

God heb ik lief, mijn trouwe Heer Hij zorgt voor mij, elke nieuwe dag Zolang ik op deze aarde leven mag Hij schenkt mij hulp, steeds weer. God heb ik lief, Hij hoort mijn klagen Hij wil mij voor het kwaad beschermen En blijft zich altijd over mij ontfermen Niet alleen vandaag, maar alle dagen.…

Gestoken Met vergif In heel het lijf Tiranniseerde deze vrouw Ze hield haar poten stijf Het koekbedrijf Want zoete koek werd er nog nooit gebakken Tot op een dag Antoine verscheen Met krullen en een blos Zo jong zo pril Ze veranderde meteen In ’t lijf scheurde al haar ketens los In deze vrouw van steen Vanaf die tijd bakt zij slechts…

Jij die de achtbaan moeiteloos uitschatert en uitwaait in dik blond haar; ik die verkrampt van angst het water in moet en elk zwemgenot aanvaard als lot Uitersten raken aan elkaar: Ik klater woorden op papier, weet dat jij indrinkt, leest, en denkt: mijn woordentovenaar, was jij maar hier voelde ik maar lijf aan lijf.…

een middelbaar lijf ondanks het slijtend beeld weet u geen raad u betrapt u zelf dat mijn blootheid uw belangstelling verraadt…

ondanks het slijtend beeld weet u geen raad u betrapt u zelf dat mijn blootheid uw belangstelling verraadt ongemakkelijk is uw houding bij het zien van een middelbaar lijf dat wist ik wel het vlees is zwak ik ben nu eenmaal een mannelijk wonder een lijf, behaard van top tot teen maakt u onrustig tracht mij in ogen te zien…

als ver, verder weg dan jachtpad en braamstruik boven de kazerne de taptoe schalt ben ik nog te dicht, te dicht naast jou mijn lief en geloof me ook langs, bolderplaats kaalwild, ketel en beukenoot dan ook nog mijn lief…

als ver, verder weg dan jachtpad en braamstruik boven de kazerne de taptoe schalt ben ik nog te dicht, te dicht naast jou mijn lief en geloof me ook langs, bolderplaats kaalwild, ketel en beukenoot dan ook nog mijn lief…

Ooit Droomde ik Van een bloem Verlegen in mijn handen geduwd Nu Nog snel voor het vertrek een kus van mijn lief mijn lief En een heel boeket Rode rozen, rode rozen Met een fluister in mijn oor Ik houd van je. Ik houd van je.…

Iets breekt de spanning uit mijn lijf. Ongewillige ribben vouwen, krullen zich onder herfstelijk gesnotter. Ik lig, nee huiver mezelf uit de kom.…

Mistige flarden Heb ik geschreven Over haar Ik heb haar Niet meer gezien Ze was te Snel heen gegaan Haar lijf Leefde nog lange tijd Door Haar geest Was het Die het van De werkelijkheid Verloor…

De hete zonnestralen, Ik ving ze op met mijn lijf. Met mijn paard door de weilanden, Voor mij was dat leven. Dat hij een huurling was... Ik kon het hem vergeven.…

In brons ben jij altijd en koud ik had je liever warm en oud maar eeuwig aan mijn bed gekluisterd zal ik stout mijn resten lijf aan jou verdromen.…

morgen, ja morgen kom ik weer kom ik om, mijn hart doet zeer maar ik schrijf wel op uw lijf ik beklijf en verblijf, hoogachtend…

nooit genaaid als lijf zo log taalloos wonderlijk begraven schimpt het dicht ongeletterd bedrukte zinnen in geestloos laven…

Je wuift rustig met de zon op je huid en het grappige is op mijn lijf valt de regen.…

De poort naar liefhebben staat open Het landschap van je lijf mij nog onbekend Je huid met bronnen hoogten, laagten Wie... heeft ze met oog en vingers al verkend?…

De mist streelt mijn weemoed, gaat hard tekeer in mijn lijf. De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden. De stroom van mijn gedachten verdampt en vormt weer wolken. Harde regen dreigt mijn gemoed voorgoed uit te schakelen.…

Een beetje dronken ben ik wel een beetje vervaagd van deze hel, woorden snap ik niet meer alles doet weer zoveel zeer. Afgelopen maand was goed, de dagen waren veel te zoet, jij liet je gezicht niet zien, ik dacht dat het kon blijven, misschien. Maar ik kan mezelf niet helen, wie kan het eigenlijk schelen? Alles doet nog steeds pijn,…

Lief, mijn lief wil ik de daggesloten jaren verdrijven tot ver achter de wind of tot daar waar het hart zeker is van het aardse licht het onbekende, temidden van het ruisen en elk gesprek dat werd beweend; het groeien van de leegte onder het goed-rode zand.…

Mijn lieve zoon dacht ons laatst met een airco te verblijden maar bij de eerste windstoot uit dat krachtig apparaat verdwenen onze boedel en wijzelf bijkans op straat ikzelf wist nog maar net een vrije zweefvlucht te vermijden Wel waren we verrukt om zulk een krachtige propeller al blies ons nieuwe bankstel dan ook hulploos door de ruit maar…

Lief mij schat vertrouw mijn initiatief lief mij staand krom plat in bubbelbad op de kokosmat nauw achter in de mini tussen knalwit duizendblad en de laagstaande verblindende zon zoals prille liefde verblindt verwarmt ze streelt mee klaverblad een vier en plots klinkt onder spelende vingers zijn opgewonden stem ik lief je schat ondanks…