Alle inzendingen over Heelal

" De hotemetoten op Nasa's gastenlijst De bezonnnebrilde horden afgereisd De toevloed van een barbecuend, brassend Met camera's behangen gedrang Dat nabij Florida's Cape Kennedy Brallend in bermuda's en bikini's Een etherisch bakbeest opwolkend Verzwolgen zag worden door het heelal En verstomd ten hemel starend Het gewoel op slag…

Hier heb jij gezeten, rug geleund tegen de oude tempelboom van zo'n duizend jaren oud Je ogen waren gesloten keken in de verre diepten van een uitdijend heelal Spinrag verbond jouw gedachten handpalmen opengevouwen naar boven hemel en aarde verbonden door jou Het lichaam zat verborgen in het donkerblauw, haast zwart aan jouw gezicht viel…

Los het op met LIEFDE Waarom niet met VERTROUWEN Gewoon doorgaan met ZEKERHEID Je komt AANRAKING tekort Praten goed, ZWIJGEN soms beter Denk eens aan je MEDEMENS Verleden, heden, TOEKOMST Gedachten, dromen, REALITEIT Roepen, gillen, LUISTEREN Kijken, zien, DOORGRONDEN Jij, ik, wij allen SAMEN De wereld, ons land, het HEELAL Mijn…

in december lopen de dagen bij donker binnen met de lampen in het klaslokaal een bord staat open het donker heelal met tekens tijd is het krassen van krijt we zijn begonnen zonder haast bekend met het verhaal van de grote schoolplaat achter heeft de kachel een oud geduld met zacht gloeiende briketten gevuld we blijven nog een paar…

bespelen de samenleving ongemerkt het hogere doel waar de mensheid zich via wetenschap nu bevindt Is de wereld van de toekomst van ieder pasgeboren kind een ontwikkeling die steeds verder gaat in recordtempo staan nieuwe ontdekkingen paraat de aarde kokendheet van binnen is wellicht nog maar net aan zijn ontdekkingsreis in het heelal…

een gezicht met uitzicht op de schittering van aardse wateren u kent hem niet zij kent hem niet en wat zich keerden tot elkander wandelde uit elkaar rondom de sfeer van hout en vlier en van de lage aarde de melodie ruist in de schelp van weelde en van klanken als zoete druiven aan de ranken klaarde de nevel van ‘t heelal…

Ik droom van een Kindje in de stal en herders die hun schapen hoeden zilveren sterrenlicht aan het heelal hemel en aarde die elkaar ontmoeten.…

Een taal waarvoor geen teken is in dit heelal, verstond ik voor de laatste maal. Maar had geen adem meer genoeg en ben gevlucht in dit gedicht: noodtrappen naar het morgenlicht, vervaald en veel te vroeg.…

en vooral liefdevol leven thuis het was geen vertwijfeling maar een zeker weten jij hebt het boek tot deze bladzijde gelezen de omslag was het moment in de apocalyps doken planeten voorbij vrij van hun interstellaire banden niet meer gespannen in de ooit kosmische balans alleen in zwarte gaten verscheen het hemelse licht van het heelal…

Onnozel wierp ik anderdaags een blik 't heelal door 't raam weer gadeslaan en zag de kindjes spelen, aan 't raam een leeuwerik 'k Heb regenboog en noorderlicht geëerd Een schilderij. Maar nimmer nog zo'n dag.…

de beschouwende bezoeker die diep in gedachten wat mee- nee wat napenseelt omdat juist die kompositie die kleur niet past bij zijn kiekeboe-museumcarrière of kamer bij zijn kiekeboe-ega of zijn kiekeboe-kantoor al die gasten waren toch gewaarschuwd op het palet blijft het eeuwig een smeerboel parasieten beulen zelfs de koddebeier van 't heelal…

eer zal ’t uitgediend heelal Mijn school doen schudden in zijn val, Eer steek ik met mijn moederspraak, Als ’t Siegenbeekse grauw, de draak; Eer roept het Leidse vloekgespuis Mij, arme banneling, weer t’huis Eer leg ik in het kuise graf Mijn maagdom met mijn leven af, Eer ik de zoete huwlijksplicht Op vlees, dat ik niet lust, verricht.…

De wetenschap ziet het heelal van God en iedereen verlaten, en buitenaardsen als fantasie-primaten. Een levenloos karkas, met al die zwarte gaten. Al eeuwenlang dezelfde dreun, met een rijmklank op-aten. Zij zien géén verjongd multimorf al, dat nimmer neerslaat, geen warmtedood kent, want dát is schijn!…

Juffrouw, u heeft mij met veel geduld geleerd dat sinds de oerknal in ons universum sterrenstelsels zich met snelheden evenredig aan hun afstand in alle richtingen naar een ongewis einder spoeden dat die stelsels door onderlinge zwaartekracht samengehouden roterende systemen van miljarden sterren zijn die in dit uitdijend heelal…

ik hield daaruit als onontvreemdbaar deel de troost van ’t eigen lied, wanneer ik stil gezeten, des avonds, op de hoge berm een wijsje speel, niet voor ’t heelal en de eeuwigheid, maar slechts voor ’t heden. Dat maakt me een blijde dag te meer. En dat is veel. -------------------------------------- uit: In den zoeten inval. (1955)…

verzachten niet de dorstige tijd grootste gilde uit een levende geschiedenis geverfd door en uit de welling van een traan met de afmeting van een oceaan, dichtbij binnen handbereik bij ons vandaan, ironie van een pelgrim die z’n plek onderzoekt, de ziel heeft zichzelf tot mensheid verklaard of is die halverwege ingeslapen, op reis in het heelal…

Op reis door het heelal, waar zetten we de hakken in het sterrenzand?…

Ja, oorlogsgeweld in Nederland In Nederland met oud en nieuw Heb je Nederland wel eens uit de lucht, het heelal gezien en gehoord? Flitsen, kleuren, knallen, geschreeuw, gejoel maar ook gejank om slachtoffers van zinloos geweld. Ja, ik vlucht al jaren, ik vlieg naar Zuid-Spanje Geen pijltje aan de lucht! Nou dat is wat overdreven!!…

Ver weg op Mars is er een grote krater die nota bene “Bunnik” is genoemd. Zo wordt een doorsnee-plaatsje toch beroemd en blijft zijn goede naam bewaard voor later. Die slimme astronomen zijn als dwazen, ze schrijven in de ruimte als op glazen.…

Tintelend mysterie Twinkelend kristal Lieflijke materie Spiegel van ’t heelal Bikkelharde gratie Tedere cesuur Simpele creatie Edel avontuur. ’t Magisch beeld der sterren bracht ons samen hier riep ons tot twee-eenheid: rozekwarts en stier. -------------------------------------------------------------------- Toelichting: Met dit…

Ten slotte sliep ik mensen hatend in, mijzelf ontpoppend als een stralend god in een luchtig, niet te immens heelal dat ik ineens ook weer verlaten moest. Niets dat ik in de haast daar achterliet en 's ochtends over was mijn griep ook niet. ---------------------------------------------- uit: 'Een onderdaan uit Thule', 1985.…

te keren Op de tong zeven vlokken in dovend middaglicht smelten zijn tent gebukt naar binnen gaan als de zon slaapziek wegzakt achter de wouden liggend op zijn bladerbed het smeulend vuur van berkebast aanblazend door het rookgat de witblauwe poolster bespieden in heldere blijdschap de hemelse spijker en stralende navel van zijn heelal…

Ons heelal is een proton in het kleinste teentje van een ventje... maar dan een ietsiepietsie groter. Mocht ik nu een gaatje prikken tot in zijn dimensie, ik maande hem iets minder hard te denken... toch niet in mijn tijd!…

wijl hij zijn handen aan de vensterbank vastklemde hij verstijfde ze droeg geen sjaal het zonlicht bespeelde haar donkere haren ze strekte haar blote armen om de verwarde bos haar los te laten vallen krullen dansten in de wind heel stil stond ze nu roerloos haar handen gevouwen als in een smekende bede aan de schepper van het heelal…

Door diep besef van volmaakt oncomplex niets Schiep zich het lef van ontwaakt alom expliciets Geluk en liefde zijn volmaakt Als de innerlijk verliefde is geraakt Niets meer dan de kracht van een ademstoot Is de macht om te zijn zonder ademsnood Door diep besef van de aandacht voor schoonheid Schiep zich de overdracht aan gewoonheid Het heelal…

heb ik als ongeluk opgegeven alles wat jij voor mij was, betekent daarom donker schaduw, terwijl het mooie licht gewoon eerder was de wereld en het heelal verdrietig eindig is?…

.' Een griffioen in winterkleed, vliegende kameleons en vlinders die van kleur verschieten, elk gezicht een verre stem achter een waterval - ik schiet op eenhoorns in mijn slaap en bal mijn vuist naar het heelal. Soms droom ik een feniks die verrijst uit witte as. Ons leven is een schitterend soort toeval, een vergissing haast.…

Zinderend noemt men de liefde, groots, waarbij ik mij als een eenzame satelliet - in een verre schemerzone - aan de hemel hecht Slechts een komeet of een monoliet, doorklieft een schijnbaar leeg heelal dat ontstaat of valt, roteert en knalt uit ‘s Mysteries schoot Hier heb ik jou gezocht, gesmeekt om Venus’ grote gunst nog liever dan dat…

Gans in gloed staat 't heelal, Doodsgebrul, angstgeschal, Klinkt overal! De zon alleen, die hemelsalamander Vonkelt tevreên op mijn vreeslijke val. Uilgekras, slanggesis mij begroet, 't Spuwt naar mij, al wat kruipt, al wat wroet: En de nietige mensen verwensen mijn pogen. Brak ik stout slavernij 'Sla hem dood!'…

die ons de les laat lezen uit de geschreven geschiedenis, geoogst en getroost door menselijke tranen met de afmetingen van alle oceanen, lijkt het dichtbij steeds verder van ons af te staan, de ironie van pelgrim die z’n bestemming zoekt, de ziel heeft zichzelf tot mens verklaard of is die halverwege ingeslapen, of nog op reis door het heelal…