Alle inzendingen over Heelal

Of zijn het hemels, in een hels heelal? Is het een vrouw? Een Godin? Is het man? Een God? Een kind? Zijn het hemeldragende mannen, die lieve vrouwen nodig hebben? Is het een ster, die onze zon is, en om schone aarde vraagt? Bodem, die voeding wil? Of is het een eenzaam universum, dat vol is van energie en stoffen?…

wrede krijg benauwt en stokt de onsterfelijke adem die hier rond mag zweven de grote werken der vorsten van de Russische letterkunde regeerders zetten zich rondom de vreedzame tafel waar vraag en voorstel op dansen zoeken schappelijke oplossing bij hun samenkomst moge de Vader van 't Heelal de stille bescheiden gast zijn daarbij de…

Vervolg op mijn eerdere bijdrage van 16 juli jl., "Jupiter's Roos" _________________________________ DARK ROSE Nog even over de recentste versie Van 't altoos immer uitdijend heelal Het tijdloos eindeloos oneindig al 't Is iets van Webb dat ik nu van heel ver zie...…

Maar de aarde met haar zeeën woelt en bidt aldoor tot het van haar vervlietende heelal. Onaantastbaar is het zinken, ongenaakbaar zinkt het rotten, vrijheid voelt het enkel in verval.…

Bezie dat levend wonderbaar Heelal, bevroed de afgrond die ginds hoge strekt, bevroed de afgrond die uw voeten terten, en naar de afgrond dan zal de afgrond roepen, en wondre stemmen zult gij in u horen van uit afgrond die gij in u draagt, van uit die afgrond waar een leven waagt o duizend malen woeliger en wilder!…

Hoe zulk een, die veroverd had van aarde-oppervlak tot aan de helle hoogten van gebergt', de diepten van de Oceaan, Die des turkooizen hemels vriend en onbeperkte gunsteling de verste grens van het heelal in zijn grootmeesterschap omving, En zeggen kon: mijn stalen arm noopt de bevolkte wereld gans, dat hij zijn opgebrachte cijns uitstorten…

Dan klinkt een schreeuw: een zwarte kraai is, draaipunt van ‘t heelal, op weidepaal in 't centrum neergeplant. En boven alles cirkelt buizerd rond, zijn mauwen doet de winterwereld kond dat lente komt en hij verliefd is op zijn vrouw. We lachen naar elkaar, we weten wat er komt: ’t Is tijd voor kleurenfilm, zwartwit wordt grauw.…

Je was een geweldige moeder voor ons allemaal En daardoor spijt het ons allemaal Maar mam je blijft in ons hart En we wachten gewoon af Wat er hiernaar komen zal En hopelijk gaan we naar het heelal Misschien zien we elkaar daar nog een keer En dan leg ik me er bij neer Dat je hier echt niet meer zal zijn En dan verdwijnt mijn pijn…

Oorlog, armoe, ramp en al, schudt de aarde en het heelal. Onwaarheden zijn ingetreden, ontevreden moe gestreden. Alles wordt duur en zuur en op dit uur speelt men met vuur. Dwaallichten stralen dood en iedereen komt in het rood. Kerk en werk maakten zich sterk en stelden paal en perk. Haal Jezus in huis, neem Hem EINDE-lijk van het kruis!…

zoveel moois op deze wereld ik verbaas me erover als ik die beelden zie op tv luxe schepen doorklieven golven dieprode kleuren van zeilen het prachtig blauw van de zee de snelheid van het leven een vliegtuig komt los van de grond verdwijnt achter wolkenmassa's het blauwe heelal verblindt haar schoonheid stilt mijn stem een vrouw rekent…

samen drijven we uiteindelijk naar een soort van waterval, die stort ons in hevige extase in een oneindig mooi heelal. Nog lang blijven we zo samen genieten van dit unieke moment, om deze beleving van de liefde samen te delen is echt ongekend.…

om het zekere voor het onzekere te nemen elke schijn van mogelijk beter weten in luim en schuim gemeden de winnares was genesteld patiënt in de tunnel waar MRI wordt gescand tweede werden zes Tedere Blasfemieën het holle heelal kreeg daar klank van aanwezigheid aan gene zijde hierna kwam Verwachting na meting van ruis in ’t hart volgden…

Ook ik, gescheiden van mijn vriend, D'enige in 't heelal, Die mijn gehele hart bezit, Ben hier zo gans alleen. Onzeker of het lot ons ooit Elkander geven zal, Ga ik mistroostig door dit bos Zijn groen lacht mij niet aan.…

je, dwars door je heen en toch reageerde je niet het doet zoveel pijn, zoveel pijn ik verlies je elke dag opnieuw toch zie ik je overal en altijd jouw blik raakt me meer veel meer dan zoveel woorden jij bent zo mooi dat je er overal wel de echo van zou willen zien jouw lichaam was als de mal waarin het mijne zich sloot als het heelal…

Ik droom dat ik ouder ben als 't heelal in zwanger ruim wacht op dingen die komen; ruimte explodeert in uitdijende golven die als baringswarmte door m'n lijf stromen. Materie-nevel condenseert in groeiend ruim; zwaartekracht verdicht nevel tot eerste sterren, planeten en zwervend puin.…

steeds beloven hoelang de afstand ook zou zijn en zelfs al duurde het een leven ik zou echt nooit de kracht opgeven die mij bewust maakt van de lijn die ons verbindt door dagen dromen decennia zijn reeds verstreken en tot nog toe is niet gebleken een teken dat je terug zult komen zo vele keren in mijn leven klinkt uit de stem van het heelal…

Zachte winden om de slapen, haren baden in een gouden licht, ze plukt de zoete dromen uit het heelal, in haar schoot voedt zij ongerepte zwanen in een oneindig ritme met de houten klossen aan een zwierig touw, ze beschrijft de lessen van de aarde in de hemelboog, ze kust de dieren van haar spel, drijft ze tot oprechte daden, in relatie…

Kijk, zijn oog achter de ramen knijpt hij toe en dan begint in die uithoek van 't heelal waar hun huis staat in het dal een sonoor geluid: hij spint. Nu wordt het te koud daarboven en ze sluiten de gordijnen. Daarna zal de ster verdwijnen als ze ’t buitenlicht weer doven.…

't Scheen mij of 't heelal Zich terug gaf in de spiegel Van zijn klaar kristal. 'k Zag er lieve rozen in, Een verheven torentin, 't Goud der morgenzon En de hemel en het springen Van zo menig bron.…

Zoals de golven gaan en komen, Komen en gaan, Den schoot van heur moeder, de zee, ontnomen Levenbelaân; Zoals de bloemenkindren komen, Bloeien en gaan, De schoot van heur moeder, de aarde, ontnomen Levenbelaân; Zoals de starren gaan en komen, Schittren en gaan, De schoot van heur moeder, 't heelal, ontnomen Levenbelaân;…

Het is nu ook de tijd dat het vrouwen-gemoed kentering lijdt: uit de vloeibare lusten en aandriften, verhardt zich daarin 't vast-bewuste, als in oer-oude dagen d' aard' uit vloeibaarheid vormde vaste lagen, of als nog heden in 't heelal telkens uit gasse' ontstaat een vaste bal, een nieuwe kern, een donk're levensbeker. — Zoo…

Een 'mens' verwierp die eeuwige strijd; plaatste zich tussen de oude en de nieuwe tijd; en dreef geestelijk voort door het heelal in zijn strijd tegen de zondeval.…

de Grote Godin van de Maan Magdalena aan Yeshua's zijde Zij leert ons hoe heilige intimiteit Tot geestkracht en inzicht kan leiden Ik geloof in de leiding van engelenscharen In wijsheid van gidsen en helers En dat zij allemaal in ons wonen Als universele teamspelers Ik geloof in een overvloed van Liefde Aanwezig in 't grote Heelal…

Onze wereld bleek altijd een garantie voor een unieke levens- kracht in het heelal. In een ruimte waar haar levenskracht onuitputtelijk leek; wordt deze door de mens in een mum van tijd opgestookt en vergiftigd uitgestoten naar een gat, dat haar eens zelf verzwelgen zal. Onze wereld is een huis.…

Prachtig ragfijn spinnenweb, spiegeling van heelal, broos vochtig parelland hangend tussen heggenpoort waar klimop het hout overwoekert en bladeren de kleur van been en zilver dragen beschenen door het zachte parelmoeren maanlicht.…

Niet wij, Gods wil is meer dan al, Genade loutert met geweld, Zo werd de kleinste ster gesteld In het oneindige heelal; Zijn onverbiddelijke dwang Nam u, en gaf aan mij de stem Der jongelingen in het vuur, En lenigt alles met gezang.…

Lieve diertjes heb ik nooit verloren, sterren aan de hemel Diamanten egaliserend prijkend aan heelal universum, grijpt me naar keel. Meidje zo laf ook zwak, verzuchtend dik ach Dat ondanks tal van gebreken toch Kracht en Macht vermag.…

alles zingt zij haar dapper lied steeds het betere hopend dat eens haar wereld keren zal toch lijkt het telkens weer dat ze nergens schuilen kan dat geen plek te vinden is waar zij en haar kroost veilig zijn steeds blijft zij vertrouwen dat als alle dingen onder de zon zij de weg naar het licht vinden zal zoals de satellieten in het heelal…

warme genegenheid en charmes even lenen Een serene oude abdij helpt mijn hart haar flinke dorst te lessen Omarmende warme tederheid kus ik zacht, ze houdt me bij de lessen Helblauwe wolken tillen mijn allermooiste dromen ter hemelen Je reikt me je sierlijke hand dus ik beloof je plechtig niet meer te kemelen Die oneindige Schoonheid van het heelal…

Bezie dat levend wonderbaar Heelal, bevroed de afgrond die ginds hoge strekt, bevroed de afgrond die uw voeten terten, en naar de afgrond dan zal de afgrond roepen, en wondre stemmen zult gij in u horen van uit de afgrond die gij in u draagt, van uit die afgrond waar een leven waagt o duizend malen woeliger en wilder!…