Alle inzendingen over Herleving

Ik geniet van je woorden, je lijvige bestaan mijn vingers betreden je broze huid mijn aandacht kriebelt je wezen mijn adem blaast als de wind ik voel haast je knisperend blad zuchten oude tijden herleven de regen tikt een oerdans de aarde omarmt onze voeten ik voel me even verbonden met de wijzen van de wereld.…

krakend geluid waar voetstappen verloren op een zilverwit deken van versgevallen sneeuw stilte doorbreekt in deze engelennacht de zoektocht naar dromen mijn hart verwarmt zal een ster haar geschitter hoop laten herleven elke stap dichter naar eindeloos geluk waar een wit tapijt toegesneeuwd stap na stap mijn verleden achterlaat…

tot hoop doet herleven beetje bij beetje wordt warmte herwonnen dooi zet in doet de koude vergeten weggestopt in het toen het nu is wat is hoop.…

Mijn hart kan juichen en de takken zien herleven, wortels drinken van plezier dat overal in straten al ontkiemt en leven doet, heel hevig nu en hier.…

Zoals ooit de zee deed, toen ik een jongen was liederlijk in de eenvoudige vorm van weidsheid zo overval je mij met jouw intense liefde het is de herkenning die projectie veroorzaakt oude tijden herleven bij de aanblik van jouw naaktheid we komen in dit dromenveld door daden samen zijn we nu met de belofte van de natuur geëmotioneerd in mijn…

De eerste breuklijnen worden zichtbaar en – de waarheid biedt niet altijd troost – overmorgen is verpakt in een vage belofte het leven is schaken in de schaduw waar het strijkend restlicht wordt geliefkoosd in uren van glas haastig afgestofte herinneringen herleven traag maar intens vluchten kleuren in warm zwart het sterven naast…

De tijden herleven als zij het hebben verwoord, ik heb stil zitten luisteren en alles, echt alles gehoord.…

het is stil ik ontdoe het verlorene van tijd, van alles wat zomaar is en in elk voorbijgelopen decor keer ik het kleinste naar liefde om; als reisgenoot wanneer dagen zich werpen in jaren blauwe kruinen, op heuveltoppen om jou te zien, wat jij zocht naar dat dat zal herleven staar ik naar wie je bent en naar alles wat ogen…

zich vertakt in levens op afroep gespeeld automatisch, bedreven ruist onderhuids onbestemd een gevoel overstemmend de stilte van zwijgend verleden buigend naar beelden, uitgelicht achtervolgd door het mysterieuze komt de overkant langzaam in zicht, begint in het beeld van een tuin vol licht het spelende kind te herleven…

ik vond bij het zoeken naar een lijstje mijn leven in de kast en wat ik zag liet beelden herleven ik zocht wat in een lijstje past stapels vreugde in schaterlach en vergeten momenten uit een rolletje ontwikkeld het lijstje is gevonden er ligt een half leven om te kiezen het lijkt nu ingewikkeld toch kies ik met gemak de meest…

Vandaag is er een knuffeldemonstratie Als statement tegen homofoob geweld De tijdgeest lijkt alweer voorbij gesneld Aan ooit zo zwaar bevochten acceptatie De wijzers van de klok gaan toch zo vlug In weerwil van 't behaalde steeds meer terug…

Het woud zal weer herleven In warme zonneschijn, De nachtegaal zal zingen - En ik, waar zal ik zijn?...…

Levend in gedichten opent zich een wereld van gedachten opmerkzaamheid scherpt aan heel de schepping openbaart zich als door kinderogen in alledaagse dingen schuilt iets uitzonderlijks elk voorwerp nodigt uit ontmoetingen herleven belevenissen spreken gevormd, geschaafd, herlezen heel je wezen bestaat uit een gedicht hart en…

De nacht ademt licht, Columbus dagen van weleer in beeldende kunst terugzien zorgen voor een herleving.. het geluid van ons zwijgen kan niet ongehoord blijven, balancerend op het verweerde koord doet zij onze vriendschap natrillen, Jij nog altijd dichtbij in Amerika ik hier verder weg in Holland hebben onze eigen horizon..…

de herinneringen die we hebben wensen mij dat je hier zijn mag opdat wat wij hebben meegemaakt zich in het samenzijn herleven laat hartstochtelijk is daarbij mijn wens dat ik jou niet meer verliezen kan omdat eeuwig het ervaren blijft van jou in naast en om mij heen nu mij jouw jaardag mij terugbrengt naar de tijd van het innig samen…

Het afscheid was voor even Althans, zo moest het zijn Door haat en hoop omgeven Door liefde en door pijn Het afscheid was voor even Althans, dat was het doel Tot liefde ging herleven Terugkeer van gevoel Het afscheid was voor even Althans, dat was mijn hoop Die hoop bleef jij me geven Tot ik erin verzoop Het afscheid is gekomen…

Onze tijden herleven, we doden de tijd terwijl mijn ogen herbeelden. Een cirkel leek mij ideaal, geen begin, geen eind, van alle tijden. Toch slaan de deuren dicht, zwijgen de muren, zonder wederhoor.…

Treurend oog, fier zult u, met de wil geheven, opleven en herleven. Treurend oog, het is u vergeven.…

je verzuimde tijdens je tocht langs het hemelruim het beperkend wit weg te vegen om ons de zon en haar dominante plaats in het blauw vol warmte te laten herleven in jouw brede armzwaaien wiekten wolken weg regenden uit losten op in een zonnig vrij baan te gaan voor hen die met vlijt en zuinig zijn hun vrijheid hadden gespaard…

Ik zie jou daar staan met handen vol liefde de angst om te geven volkomen misplaatst Jouw hart zonder muur geraakt door mijn passie laat liefde herleven toont nakend jouw ziel Golven van hartstocht breken mijn gedachten de sluizen gaan open warmte keert het tij Verborgen gevoel geopend verlangen verloren gewaand gevlochten verdriet…

Onzichtbare vleugels hebben me meegenomen In gedachten verzonken staar ik naar het verleden In trance laat ik het over me heen komen Langzaam terugkerend naar het heden Met nieuwe kracht vul ik mijn longen De verse lucht laat mijn hart herleven De pijn lost op die ik altijd heb vedrongen Na lange strijd eindelijk opgegeven Als herboren…

De poging zijn intellect te waarborgen Bracht een ‘leeg’ publiek en dit baart hem zorgen De muzikant heeft zijn snaren weten te stemmen De rest is een blokkade dat hem af doet remmen Succes probeert hij via hen te herleven Het talent dat hij zo graag door wil geven Echter de realiteit zet hem in een ander licht Wat rest op zijn schouders is…

Opluchting verwondert mij niet, resterende pijn zal alleen jij beleven, want hoeveel tranen je ook ziet, Ik ga geen oud verdriet herleven. Het opéén bijten van je lippen, omdat je zoveel moeite doet, je bepaalde woorden niet laat slippen, dat doet me alleen maar goed.…

weinig van gehechtheid zijn aan wie jij mij bent geworden en gebleven jou stem hoor ik nog elke dag bij het slaap gaan en wakker worden als vogelzang in de vroege ochtend die ik niet vergeten noch missen wil als een oase van rust en warmte die jij mij bent en blijven zult gehuld in een keur van herinneringen die mij ons steeds herleven…

verdriet Een lied over hoe de tijden waren Reeds bij het krieken van de ochtendzon Als zachte bries door kruinen en bláren De nieuwe lentedag weer begon En doods staan de bomen stil te dromen Terwijl de twijgen zwiepen in de wind Wachtend tot nieuwe lente zal komen Waarin het jonge leven zich hervindt De aarde rust tot nieuwe bloei en herleving…

Door luchtig eikenlover dalen vleugels zonlicht op groepen bosanemonen hun verblijdende witte kleur glanst en spreekt van zuivere wil tot teer bloeien en ontembare kracht om na gezamenlijk vergaan en verborgen wachten steeds weer opnieuw te leven in sommige kroontjes vertoont zich wat ijl roze een schier verdampte wijndruppel…

Gedicht, impressie van een moment gedachte en gevoel verwoord verbeelding vult wit tussen regels tijdens wandeling van de geest Gedicht in literatuur, foto in beeldende kunst, impressie beklijft foto toont wat zijn lens ziet gedicht vertelt wat de geest voelt Foto's doen drama's herleven brengen generaties tot dichten in nooit eindigende…

Langer worden de schaduwen en korter de dagen, het licht dat je verheugt wordt zeldzaam, de gordijnen gaan dicht tot weer een lente je wekt en doet herleven.…

En dan op een dag Kom ik jou tegen Zomaar onverwachts Kruisen onze wegen Nooit had ik gedacht Dat jij me zou raken Van me kon houden Gelukkig zou maken Soms voel ik angst Om mezelf te geven Bang kwijt te raken Verdriet te herleven Zacht wenkt je hart Kruip stil dichterbij En stapje voor stapje Worden jij en ik..wij En vinden…

Pennen klaar gezet, je weet maar nooit, en verrijst het 'ultime' dicht in de schaduw van mijn bed, of komt weer dat vraagteken, misschien ook verder niets of slechts een vaag idee en blijft papier wit als sneeuw, niet gestart,wordt taal geen teken, vervliegt de tekst in een geeuw, laat ik muze herleven onder een warme deken, schrijf de poëzie…