Alle inzendingen over Hiaat / ledigheid / bewogen

op dagen van ledigheid had ik gedichten willen schrijven over het niets... maar niets lukte mij nooit kreeg het niets gestalte het bleef verborgen onder het gevallen blad en kille leegte met gretigheid het niets willen beschrijven leverde mij niets op…

Het is een droommiddag het is zo heerlijk stil en vredig geen ander mens kan deze stemming nog bederven en de fles is heel erg ledig Ik moet nog naar het onbekende reiken zowel gerechtigd als veroordeeld tot het zijn met mijn gelijken zonder vroegtijdig te bezwijken Misschien kan ik nog reizen en geeft het onbekend terrein van vreemde…

dat koolmeesje rondom het ledige huis blijft maar roepen…

De zee is een lange lijn die uithaalt naar de wereld van mensen het krult er onder boze deiningen van dingen die we niet kennen golven komen van andere planeten onder ons voeten over de kim en nog vele einders verder weg zoals ik met mijn linkerhand geen raad weet hoe die moet schrijven draag ik iedere kustlijn op mijn rechterpalm…

wegen ongekleurd troosteloze straten gaan in namiddaglicht de tijd wordt trager het landschap onveranderlijk lage grijze lucht tsarenfamillie - we slaan de zomer over met het zachte leven koolmeesjes buiten de rode kater binnen in een herfstballet - vier kerstzangers voor de japanse keizer zingen amerika…

Als er een ontwerp is is er ook een ontwerper achter ieder bedenksel zit een bedenker in verlegenheid benoem ik wat ik niet benoemen kan een Bewogen Beweger…

ingevulde tijd is minder zwaar te verduren dan welke die ledig is…

Volledig ledig…

ledigheid ten top door verlaten niemandsland ijlt een lege trein…

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

druilerig in zachte regen een gieter solitair doch dwingend aanwezig maar vooralsnog ledig...…

Al heeft hij mij verlaten ik hoef niet ledig heen. Wat wij aan taal bezaten gaat mee als zonneleen.…

Mijn knip is net zo leeg, als mijn hoofd, echter mijn hart is zo vol, dat het de ledigheid overtreft van voorgaande items.…

vergeten klompen gevangen in de ledigheid van een parkeerplaats wie heeft ze gedragen wie zal ze missen en wie o wie gaat ze wellicht nog gebruiken…

je gezicht waarin ogen sprankelden sluik haar verwaaide naar een kant gerestyled door je hand je lachte met een tikkeltje bravoure in jeugdig nonchalant je stem had het vrolijke timbre met een zacht warme klank je twijfelde in haast aarzelde keek achterom rechtte je rug en was weg jouw verschijning heeft een levensgroot hiaat…

Dat je je gedachten eens wilt ledigen, moe van na te denken. Het "ctrl alt del" lukt niet... tenzij je dood bent!…

nog even dan lengen de dagen ik zie nu al licht, bij vlagen draag nog wel het vlies van ledigheid klevend aan mijn, onvoorwaardelijke, mensheid…

Daar waar lucht ledig en alles vredig is.…

Hun kind was dood, hun liefdepand; - Ik ging tot hen, het hart vol rouwe, En drukte stom de man de hand, Maar dorst niet opzien naar de vrouwe. Hij wendde ’t aanzicht van mij heen, En weende lang en overvloedig; - ‘Ik kan u niet vertroosten, neen, Maar wees toch redelijk en moedig! Uw kindje is nu bij de Heer’… ‘Ja’, zei de vader, ‘maar…

bij tijd en wijle maakt de puzzel van mijn leven weer stukjes aan die passend zijn zo komt opeens een melodie heel glunder terug van weggeweest de woorden vallen op z'n plaats er is een cirkel rond soms is het simpel en alleen het woord dat die sensatie geeft het is zo om het even halfvol of andersom half ledig…

Hagelbuien ranselen de winter weg Avaritia hoogmoedige solitaire zwarte wolk zal de stormachtige wind hem op tijd doorbreken? In stilte legt een haas zijn oren in zijn nek vangt de buizerd de veldmuis zoekt een grutto een uitkijkpunt Gula waant zich de zon om wie de aarde draait haar klauwen geselen de uitgewrongen aarde De maan…

De woorden gezaaid door de poëet verzachten bij elk afscheid het leed van het hiaat dat in het gemoed ontstaat als een geliefde vriend je voorgoed verlaat. Als de dichter opstijgt naar het hemelgewelf wie zal dan de trooster zijn behalve hijzelf?…

je nam een washandje en bewoog het schuim als een uiteenvallend kleed van natte kristallen over je lichaam snoevend je nam een hap en bewoog je lippen als met woorden die prettig overvallen zo aangenaam proevend je nam een boek en bewoog je ogen als fonkelende sterren die in de zomernacht vallen elk hemellichaam overtroevend…

Het hart dat gij geschapen hebt Werd ledig van Uw hemelvaart, En 't oog heeft blind omhoog gestaard Omdat Gij het verlaten hebt. Het is zo vreemd geworden nu, Want wij, uw kindren, zijn verweesd En wachten ledig op Uw Geest, En toch, wij zijn niet zonder U.…

Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht. ..met mijn ogen dicht, vlieg ik in het ledige, met mijn vleugels van devotie, diep in mijn emotie, zonder voorbestemde route. Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht.…

Ledig je hoofd, weg die gedachten. Laat ons nu smachten, naar de levenskrachten.…

loze woorden ledige verzen een holle frase verzwegen zinnen als het gestapeld niets ontoegankelijk voor onbevoegden zo blijven de ongeschreven gedichten vooralsnog ongelezen…

Ledigheid! Lapzwanzen! Jarenlang heb ik geprutst en geklunsd Nu doe ik elk uur een spermaversterkende onderarmoefening. Dát baart pas kunst!…

de horizon, van het wachten moe, zichzelf afbreekt en kiest voor verdriet omdat hij de zon niet omhoog kan houden zelfs niet met het vuur van de wind boven duinen en alle wegen ik, onzichtbaar overschaduwd niet meer golf aan de zijkant van jouw hartslag kus me maar niet meer ledig…

prijsbedel en kwijtzweer achteroorgraver zwijmelt op ledigoor en breedsmalspoor niet pastoorkamer kledigt de ledigheid met rabijnraadsel en kruisspook of hoopzweef en angstdrang geloofverdoving maakt huppelvreugde en bestaansdoel posgevoel…