Alle inzendingen over Kamer ging om voor d

plots volgt zij de wereld in een blik van vrede ogen draaiend totdat ze troebel zag een kloppend hart voelbaar in haar stem trok het lichaam wit -hemeltje lief-…

Daar ging je, met je tas en je rugzak je baseballpet zoals altijd achterstevoren rook een uur in de wind naar aftershave ook al had je je weer niet geschoren. Het hoorde bij jou, die ruwe stoppels onverzorgd lijken, maar het toch niet zijn zwart leren jack, en natuurlijk een joint dit alles te zien maakt me zo klein.…

een lieve meis heeft haar jeugd verloren zinloos en plots eindigen haar woorden stokt de weg naar voren haar jong verleden een scheppende bloem sterft in het heden bladeren van geluk zuigend naar het licht buigen troosteloos worden machteloos afgesneden.. de toekomst komt haar niet meer toe ook die liefhebben ervaren met ongeloof…

Geluk dat was je opa, zoals hij met een mand appelen in zijn knuisten uit de boomgaard tevoorschijn kwam. Zoals zijn bruine armen met de sterke aders uit de opgerolde mouwen van zijn overhemd staken. De dood mocht wel opletten als hij hem kwam halen, dat won hij nooit. Drie maanden later aan slangen en flessen, op het dekbed twee…

hmmmja, sil sa wêze myn poëzy befettet leafde foar lijen úteinlik wol dat op stjerren ta – mar God – ik libje sa het ging niet over … ik ben de vrouw met de gele sjaal het rode waaihaar de zwarte beetle-cabriolet ik heb mijn hoed en zonnebril afgezet kijk hooghartig rond het is hier wat kaal een wesp verzuipt in mijn…

Ging alles maar vanzelfsprekend Ging alles maar normaal Ging alles maar volgens het boekje Ging alles maar, zoals het gaan moet. Maar, het gaat nooit vanzelf Het gaat nooit normaal Al helemaal niet vanzelfsprekend En zeker niet volgens het boekje: Want wat zou dat saai worden.…

Aarz'lend tot stand Gekomen het verwijt Schuchter groeiproces Dat tot wasdom kwam Splijtend het commentaar Keer op keer - Tot op die dag - Toen ging het niet meer…

Hoe het ging Vroeg de Gedragstherapeut Aan de depressieve - Buiig, zei deze Die met dat ene Woord niets te Veel had gezegd…

toen je ging heb ik geen water achter je voeten gegooid zoals het hoort nu ik dag en nacht wacht op een teken van leven (hoewel ik het ook onzin vond) wenste ik dat ik het wel had gedaan oh, het maakt me bang mijn lief dat ik geen water heb gegooid achter je voeten omdat het een smeekbede is dat je behouden terug zou keren wat had…

Nu ging je ons voor in de dood, je kon niet meer, de dienst was voorbij, de zegen gedaan, het orgel jammerde nog wat na, terwijl de kerkgangers naar buiten liepen, schreeuwde ik voor de zoveelste keer: 'Hij is als de Heer, zijn leven is net zo waar!'.…

Futloos en totaal verschoond van zin zei ik nee: ik stap er niet in ‘k bleef thuis, ‘t waaide te hard binnen was ‘t warm. Toch wanneer ik de zon zie komen bedenk ik: ‘k kan wel boven blijven wonen maar een tripje buiten is niet te versmaden, ondanks de smog- \waarschuwing, me laten overhalen. Eenmaal buiten, volkomen futloos, ben ‘k maar…

Ik ging naar alle deuren, waar ’t venster was verlicht, zo hard kon ik niet kloppen, of elke deur bleef dicht. Ik ging eens naar een kamer, waar ik me welkom wist, de deur bleef afgesloten, ik had me dus vergist.…

Nou nou dat was me weer het weekje wel De koning met een leesbril las wat voor De Tweede Kamer ging hier flink op door Het was weer heerlijk lachen met dat stel Maar hoe zal het met Mark nu verdergaan Een enkeltje met Thierry naar de maan?…

------ Omdat de PvdA had geen bezwaar tegen de nieuwe miljardensteun voor Griekenland ging de 2e Kamer akkoord.…

Het ging hem te ras en platzak als-ie was, wist de kerel z'n zak niet te legen.…

Tot hij ging luisteren en in muziek om hem heen een kosmos hangen ging: Rachmaninov d kleine terts, immens verlangen en leerde (want oren heeft wie hore) Poëzie schrijven begreep hij tenslotte is overslaan en gaan en kosmos binnendringen Wist hij alleen maar dat lege blad alleen maar dat en wiste hij…

Stemmen in zijn hoofd schrijen stil, verstomd chaos door wedloop geschapen heengang futiel, ondoordringbaar vermomd Reizend schrijvend stiltecentrum ijverig die ene klank verzoekend vangt hij essentie in een woord Ergens weerklinkt de finale versie romantisch en lyrisch vertaald stervensver weg op een hemelse wolk Vakkundigheid? Vergetelheid…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het brein van de aarde was nog niet geboren en ging de zon onwetend onder in de seizoenen van het eerste jaar.…

D’ eerste maal dat zij ging naar zijn graf met in haar armen ‘n bosje witte chrysanten vielen de tranen op de mouw van haar jas en kleumerig grauw werden haar handen trillend van angst stond ze voor ‘t ijzeren hek de stapels bloemenkransen lagen nog fris om haar mond speelde ’n zenuwachtige trek verslagen was zij door ‘t ondraaglijk…

Meer nog dan het daarin vervatte, dit de vraag: wat ging er scheef met mijn recht op informatie, toen je met boe noch ba op bed ging liggen? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - gedicht van Jan Elburg (1919-1992)…

Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

Nu ben ik mijn koffers kwijt, hun sterke geur en lege heiligheid zodra ik op mijn kamer pakken ging. Hij heerst door hun afwezigheid. ---------------------------- uit: 'Plejaden', 1992.…

Vader werkt toch alle dagen, Jij houdt hier de kamer schoon... De M o e d e r: Kind, dat moet je mij niet vragen, Vader krijgt geen hoger loon. 't K i n d: Moeder, ben ik dan geen kindje Met een lijfje en een mond? Ik wil ook een prachtig lintje En een manteltje met bont.…

Nu zijn wij met ons tweeën, mijn kamer en ik.…

in kamer Gesloten deur, gesloten raam Tijd zal mij vleugels geven…

liep richting het raam en vond er mijn grote gordijn van al de hinder Na veel passievol gescheurd te hebben keek ik verlegen de kamer door die na jaren weer licht te verduren kreeg Niets van wat ik dacht was daar het kraakte gevaarlijk het was leeg…

Bij leven was vader nooit zo lang achtereen in deze kamer geweest maar nu had hij niet meer de keus zelf richting te geven aan zijn gang wat rondwaarde was nog zijn geest waar zijn zoon mee brak: minutieus.…

Laten we de kamer voor wat ze is: het verlangen om te wonen. Laten we de gordijnen dicht alsof we nog niet weten hoe het zal aflopen. Jij slaapt en alles is wakker. Je lichaam is stil en herinnert. Je adem is een barst in de lucht. Een lege droom adert in je slaap. Ik ril van je verte en fluister.…

Uit een stille kamer In schaduwen gehuld Klinkt een zacht gekerm Ik ben bang Voor wat ik daar In mij op zal moeten nemen Uren zoekend Kom ik niet dichterbij Maar hoor je stem vervagen Mijn angst verstikt mij In deze kamer Van mijn geest…

Vrijheid gehuld in leegte zwaar hoofd in ronddolende gedachten die naar een huis smachten Haar huis geen thuis Waar leegte niet wordt verjaagd vult het verleden de kleine kamer glijdt ze achteruit in een toekomst Altijd haar heden…