29760 resultaten.
Door de kieren van de morgen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.357 Door de kieren van de morgen
golft verlangen naar het licht;
vindt in beelden en in klanken
verzen voor een nieuw gedicht.…
Licht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 115 daglicht door gordijnen,
door vitrage
door spleten, kieren
Wie wil
er niet
het daglicht vieren?
Wie wil er niet
licht
in een gedicht?…
Deur
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 594 De deur staat op een kier;
terwijl honden blaffen
loop ik voorzichtig
over dunne streepjes licht.…
Een seizoen ( 1 seizoen )
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 832 Grenzeloos groene velden
en een net zo groenig bladerdak
Het sneeuwt nu
Gele regen
en
donker bruine vermoedens
En als zometeen het groene vlak
wit weggtrekt
Is er weer een jaar voorbij
En dan is het alweer bijna
mei
Wie weet schijnt dan de zon voor
Jou en mij
En wie weet
Hoeveel regen nog
we moeten trotseren
Hoeveel…
Lente in de Vlaamse ardennen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 91 Parel van de Vlaamse Ardennen
Met je landelijk schoon.
In de lente kom je ons verwennen
En spreidt je mooiste kleed ten toon.
Je bruist van moed en nieuw leven,
Een lachende zon, een teerblauwe lucht
komen terug vrolijkheid geven
In de Vlaamse Ardennen, in mijn gehucht.
Ontluikende bloemen
Vlinders zo schattig
gaan elkaar zoenen
De lente…
Spaarzaamheid en het kieren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 335 Het liefst
zou men doodgaan
aan een paar
opgelopen verwondingen
maar dat doet de deur dicht
voor een paar lichtjaar
en een mens wil altijd wel
nog eens kunnen checken
of de lichten wel gedoofd zijn
en zo gaat men verder
op een kieren in dit leven
deuren en sleutels passen
de hond of de kat
nog even buiten laten
en het vervloeken
dat…
Een kier in de nacht.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 vormen strekken zich aan de hemelrand
in zachte en subtiele wezens
vermomd in onszelf zoekende
naar een kier in de nacht.
om zelfstandig de juiste zin te vinden
die alles vastlegt in een keer, die de
angst verkommerd wanneer de mist
knarst in de keel van de dageraad.…
Op een kier (2)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 145 het is niet zo dat als
de ramen beslaan
en de deur zich sluit
het licht zich weldra dooft
wel voelt men op
een andere wijze ieder
binnenkomend geluid, eerder
van het aardse beroofd
het neigt dan nog meer
naar het trager zingen
van het eigen hart
het is meer de ruis van buiten
waarvoor de oorschelp zich sluit
het volle verstand lijkt…
Kieren dichten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 123 Wichelend met woorden
proberen kieren te dichten
om de kou buiten te houden
wat warmte te koesteren
Kom lees wat dichterbij
proef van de woorden
en warm je aan de zinnen
Verwonder elkaar
telkens weer hier
in je moedertaal
met je eigen verhaal…
in al mijn zoute kieren
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 330 zoals het buiten storm slaat
geselen van rukwind
die de wereld opjaagt
tot geen enkele keus dan
naar zijn pijpen te dansen
zo striemt elke koude vlaag
in al mijn zoute kieren
deuren en ramen rammelen
mijn ziel overhoop…
Een kier in de tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 66 waar geen pad meer is
om er te komen
waar geen hek is, geen grens
waar alles open ligt, leeg
zonder een begin
van ergens heengaan
De gordijnen kieren
haar hemd valt open
en haar lichaam voelt
een aanwezigheid
iets
dat gaat gebeuren…
Boeren en vrouwen (sestina)
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 314 De sestina - een gedicht van zes coupletten met elk zes regels - stamt uit de 12e eeuw. Zie onderaan voor de compositiedetails.
OVER BOEREN EN VROUWEN
Dit is het verhaal van vijf boeren
Die kicken op eeuwige trouw
Om die te bewijzen
Kiest ieder een vrouw
En laat zich als lammetje voeren
Naar zevende hemels en roemrijke prijzen
(Herman…
Schemerige kamers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 gluurders duwen mij
als dwingende duivels
weg uit hun ogen
uit de kieren in hun leven
De zon op mij is onverdraaglijk…
Het nieuwe huis
hartenkreet
3.0 met 195 stemmen 25.906 Bekleed het
met warmte
Strooi liefde
op de vloer
Zet deuren voor
wie je lief is,
altijd op een kier
Het nieuwe huis....
je toekomst
begint hier!…
Onbewoonbaar verklaard
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 -
Stante pede werd ik
Van mijzelf verdreven
Naar een afdeling
Met gesloten deuren
Zonder kieren en spleten
Zonder dak dat lekt…
zonder geluid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 240 je schoenen
staan er nog
hoe ben je
weggekomen
hier in de
namiddag
van het besef
tussen zijn
en niet zijn
daar glipte jij
tussen de kieren
van m'n vasthoudendheid
barvoets
zonder geluid…
van glas achter glas reeds de lente
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 679 groene narcissen
ineens trompetterend geel
op de vensterbank…
Lente
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 563 Zonovergoten gedachten
als vlinders...
als vlinders in mijn hart
Een speels gevaar
speelt door mijn haar:
jouw hand...
Zonovergoten dromen
als feeën...
als feeën in mijn geest
Eén ademtocht,
mijn ziel doorzocht,
vind ik jouw wezen daar...…
Lente
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 519 de lucht
Maakt mij zo bewust
Van gemiste gevoelens
Kijkend naar mijn verleden
De liefde die niet de laatste zal zijn
Ik herinner me de momenten met jou
Nu lijkt het zo nabij
Zo moeilijk te vergeten
De goede tijden die ik had
Jij waard mijn harte wens
Ik stopte jou oproepen
Verliet alles – bekeek de wereld
En begon een nieuw begin
De seizoenen…
van lente en zomer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 653 Eerst laat zij als kind
de koude moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht
uit de ogen: er komen klokjes,
er aarzelt groen.
Dan gaat zij voorzichtig lopen
met het vermoeden
van een feest verderop en
later en bloost het veld,
waar haar voeten gaan.
Maar dan bevangt haar een hals-
over-kop van levensliefde
en buitelt zij over…
van lente en zomer (revisited)
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 475 Zij laat als kind een witte moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen:
er komen klokjes, er verzamelt groen
zich in eentonig groene regenbogen.
Zij gaat aarzelend lopen en vermoeden
dat er een feest broedt verderop, of later.
En heel het veld bloost waar haar voeten gaan,
want twee, drie tinten dragen haar op handen.…
Winter
gedicht
3.0 met 48 stemmen 17.196 Hoe winter waakzaam is
voor alles wat beweegt
en keerpunt is:
de aanslag van een karabijn,
het knappen van een tak,
de hoefslag van het everzwijn.
Hoe winter weerloos is
voor alles wat verdwijnt
en zichtbaar blijft:
de voetstap van de jager,
de stervende sneeuw,
het eeuwig brekende water.
Hoe winter zwijgzaam is
en weifelt in jouw…
Late krekel
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 808 Een late krekel zingt zijn lied in de bedauwde velden.
Wat is het, waarvoor hij aandacht vraagt?
Hij heeft ons op zijn manier iets te melden.
De klamme avondlucht die zijn boodschap draagt.
Het behoeft geen geoefende oren.
Want eenieder die wil, die kan het horen:
“Staak ik straks mijn lied,
dan is het eigenlijk al geschied!”
Een tijd van komen…
Zonnewijzer
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 799 De lucht is gedrukt in eendagsvlinders
wolken wijken voor de zwaan
die zich door violen het seizoen inleidt.
Geuren bespelen bezige bijen
in een muzikale ode
van tedere aanraakbaarheid.
Vandaag is een vuurzee
een bloeiende linde
in een vaas voor het raam.…
zongoten
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 363 herfst domineert in mozaïek van seizoen
en viel met de deur in haar territorium
met een barbaars temperament
groef ze zomer uit met zongoten energie
de tastbare warmte
werd door haar donkerte toegedekt
haar passen zijn gezet
in een zuiging van fluweel
in haar stopbewegingen van najaarswaaier
zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…
Van alle seizoenen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 138 eb en zonnegloed
ze blijven stromen
door mijn vurig bloed
zandgekleurde haren
bloeiende wangen
bruisende zee verlangen…
De lente ontvouwt,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 252 de steen zeilt over het water
kringen versus kringen
gaan ze over in elkaar
de zon schittert op de golfjes
terwijl de steen langzaam afdaalt
zijn weg vindt naar de bodem
'n strak blauwe hemel waardoor
de treurwilg in knop de rust
weerspiegelt in het kabbelende water
*…
tuinstoelenblues
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 281 gevieren, zo twee aan twee
staren ze me triestig aan;
nog maar enkele maanden
te gaan en dan mogen ze
van mij weer buiten staan;
en ik geef het maar toe
ik kan er even niets aan doen
't is ook niet mijn seizoen…
winterse rozen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 489 roodglazuren rozen
groeien in koude nachten
geliefd in haar seizoen
haar lippen bleek en wangen koud
zo rook ik haar winter
als een geurmelodie
en haar geruis van bladeren
als een zacht geraas…
Oneindige eindigheid
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 123 Lente
Zomer
Verval
Ik val
In een oneindig bodemloze put
En ik blijf maar vallen
Dat valt heus niet mee
Het vallen
Het verval
De bladeren blijven maar vallen
Deze herfst
Tot humus
Tot winter
Daarna
Punt
Uit
Eindigheid
In een oneindige stilte
Het eeuwigdurende niets
Totdat de rups
In en uit de cocon…