21153 resultaten.
Edelvrouw
netgedicht
4.2 met 31 stemmen 1.254 Ik vlei me neder tussen borsten
om mijn lippen te verzegelen
tot een afdruk van geluk
in aarden korsten mogen stollen
tot sporen zonder geluid of juk
zal mijn levenslot bezegelen
ga ver van alle vuige vorsten
die mij bestempelen als gedrocht
ik ben aan hun edelvrouw verknocht.…
node
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 1.319 dode ogen spreken
boekdelen in hoofdstukken
gesneden kost
voor kenners, brood
ontzettend Leids
komijnen kazematten
ik beleg heel weids
voed de korsten aan mijn katten
nodig uit, heel blood
melkwit gesneden
dicht ter lijk
kan het niet bevatten…
verzet
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 715 de zwarthemden marcheren niet meer
hun brandstapels ontaarde boeken
zijn begraven en het bloed op
hun knuppels is geronnen als
de korsten op ons hart
jodensterren worden
nauwelijks beklad vandaag
de kampen zijn nog steeds musea
toch wordt er stil verzet gevraagd
niet op de muren
niet op de daken
niet luidkeels en ook niet duidelijk.…
De Engelse Sonnetten, 5. De tweede ontwaking
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 695 Ik wrijf de zoute korsten
uit mijn ogen
en herinner me
een vage droom, een val.
Het bed waarop ik lig
is hard, ik richt me op
en staar de leegte in.
Ik kleed me aan,
ik huiver,
buiten wacht de duisternis.…
Dag na dag
netgedicht
4.1 met 14 stemmen 314 ik denk
aan die deur
telkens dezelfde deur
en aan jouw hand
die koele stilte over drempels draagt
in elk nalatend sterfgebaar
ik kijk
naar je oordeel
en de tien geboden
je ontneemt mijn blik
en bewaart de wind
beseft niet
dat de tocht, ook
doorheen het venster,
mijn borst omklemt
en dat die deur
door vloed bezwijkt…
dag Dag
netgedicht
4.3 met 17 stemmen 441 de maan sterft
bleek
ik noem vandaag gewoon Dag
voor mij alleen…
DE WAARDE VAN LEVEN
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 789 Het gehemelte droog
En nat de grond
Om de dorst te lessen
Nam ik het in mijn mond
Het schuurde mijn tong
En knoopte mijn maag
Maar het leven gaat door
Tenminste vandaag
Een schietgebed naar god
Voor een kelkje wijn
En een droge korst
Zou ook welkom zijn
Dus les me de honger
En stil me de dorst
Anders zal me dit leven
Niet meer waard…
LAIS CCCCXXVI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 verstoord door van vergeten gedachten
de korsten, de kuilen, de keien, de
betonwonden, ontwaken haar krachten.
winddoorwoelde zeewalg opvrijende
is d' erg irritante, bakkeleiende
menswoekering (aurorakotssliertje
in het blauw gapend ochtendkwartiertje).
blaast ’s een eeuw en weg is de plaag.
Gaia vindt vast een ander pleziertje.…
De Schepping 3
hartenkreet
4.7 met 3 stemmen 80 tot verdergaan
De compositie staat me aan~
Dat was de derde dag…
Potassium
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 48 het zand stuift argeloos
tart bruggen en kastelen
mondhoeken worden korsten
ach, korrels zijn met velen
de vloed heeft sporen gewist
om voetstappen te vervloeken
ik verdwaal in confectietuinen
blijf de wildernis zoeken
het water draagt zich naar zee
mijn schepen verbrand
langs geulen en kreken
een pot met as in de hand…
oud jaar
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 146 De aarde ploft en spuwt verbrande korst.
Wij duiden alles aan, maar niemand
wil nog mensen lezen. Natte wensen
druipen smekend van de muren af.…
EEUWIGE VOEDING
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Brood met harde korst
tot stukjes breken
en langzaam aan
in de melk laten vallen
zeer eenvoudig gerecht
dat wellicht
overheerlijk smaken mag
het beeldt
helder Evangelie
vanuit Gods Geest neer dalend
op luistergrage mensen
met onbevangen ziel
gereed om Jezus' wil
vrijmoedig na te volgen.…
ZWERVERSLEVEN
poëzie
3.1 met 7 stemmen 836 Wat norse wrevel legde in uw borst
die wondre drang om, met uw kinderbende,
jaar in jaar uit te zwerven zonder ende,
uw orgel draaiend voor de schrale korst;
Gij die u nooit aan werk of tucht gewende;
met onbezorgdheid uw bestaan omschorst,
en willig op uw sterke schouders torst
de jammerlast der dagen van ellende?…
SCHATPLICHTIGE DICHTER
hartenkreet
4.7 met 3 stemmen 195 Er leefde een dichter in de Jordaan
Die zo met de Jordaan was begaan
Dat zijn hartenkreten en gedichten
Hem schatplichtig verplichtten
Tot dagelijks digitaal gaan…
schok
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 780 diep onder de korst
is een schok verwekt
platen drukken elkaar op
tot splinters en scherven
de golf plant zich verder
in een ring die uitdijt in rimpels
er wellen pluimen op
die ploffen in een krater
alles wat leeg was moet terug vol
zoals de holtes in kalk
de mijnschacht die verzakt
een gedrilde speurhond
klimt over puin
hij…
Onland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Een ontplofte wereld
binnenstebuiten
onwankelbaar
het water verzwolgen
en de korst een asfaltzee
een dode zee, onland
waar geen vee kan grazen
en iedereen honger lijdt
is een horrordroom
van anderhalf uur
in de bioscoopzaal
waarbuiten we vertrouwen
op kernbommen en slimme oplossingen
voor een menslievend milieu
want er zit geen…
slordig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 954 de aarde heeft op kleine schaal al korst verloren
-geschatte maat- men pelt mij langzaam af en aan
de buitenkant onstaan de eerste rafels aan de randen
porie verdicht zich, huid wordt geluid en het
licht vangt dauwtranen in de grijze morgen
een visagiste kan gemist, dat heeft geen zin
het beukt erin!…
Gaudix
netgedicht
4.5 met 17 stemmen 528 Vraatzuchtige machines slaan
gapende scheuren in de flanken
van de bergen om Granada,
de stad waar statige buurten
gestadig groeien op de korsten
van het gewonde landschap.
Wat steenworpen verder
liggen in koele grotten
de oudste huizen van Europa:
Barrio Troglodyte,
waar het licht al duizenden jaren
in perfecte stilte balanceert.…
persoon
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 92 kleur spreekt samen in kalk
een portret uit duizenden
een steunpilaar, zeg maar balk
woorden doen deze wereld duizelen
selenietsplinter in m`n vinger
en de korst sluit lucht af
een najaarsblad blijft een beginner
maar nooit begonnen. laf
raadzaam als schaatsen
op een ijsbaan, en maar lachen
je kan dit nergens plaatsen
ondoordachtbaar…
LAIS CCXII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Het vernedert hun gebeuren, verzaakt
aan de korst, vergiftigt vergiffenis,
en schilfers nijd vergrijzen wat het maakt
tot een geschiedenis waar zij niet is:
tot zij zichzelf hervinden in gemis,
regent het pek op lust, en leegte klaart
hen uit tot schande die hun leed vergaart.…
Later
gedicht
3.1 met 26 stemmen 12.279 De aarde wordt te oud en ijziger,
haar korst zakt rimpelig in onderzeese
troggen ineen, snel bezig te vergaan.
De majesteit der bergen niets dan vlucht
voor het gewelf der uitgebluste vuren,
wanhoopssein aan steeds doodswittere maan.
Later worden wij weergevonden, kille
afgietsels van vreemde oerreptielen.…
Wit damast
netgedicht
3.1 met 8 stemmen 947 Wit damast
met vouwen vast
je lijn ontvouwd
op kreupelhout
Voor wie je morst
met dorst of zout
kauwt de korst
van kippenbout
Zuren kringen
jaren oud
wringen zich
in stof benauwd
Totdat sonoor
gebleekt ivoor
zijn nukken lalt
in stukken valt
Wit damast
men scheurt je vast
tot repen bloed
en luiergoed…
Boomgaard
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 194 In dichters boomgaard is
de nacht vangzeil voor
voedzame woorden, in
de morgenstroom van nog
te vinden eigenwaarden,
lijkt kern en daad te zijn
vergeten, denkt waan en
waarheid te benaderen, wat
overblijft zijn alleen de
korsten van het avondbrood,
waarin de tijd bakzeil heeft
moeten halen, verloot de
kruimels op papier uit de…
Nu het winter wordt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 vol
in het blad hebben gestaan
huiver ik om wat er komt
om de huiverende mensen
in een winter van misschien
wel veertig jaar, als een eindtijd
van de woekerende groei
en ook om de winterkou
in onze harten omdat ons leven
steeds meer levens kost
en steeds meer verdriet
Als we er niets aan doen
zullen onze tranen bevriezen
tot een korst…
bloedheet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 355 boven de lege regenton
wriemelen muggen bloednerveus
in lage luchten, vuig, scabreus
sidderend in de zomerzon
riolen walmluchten hun dorst
hijgend onder ontzielde straten
stadspleinen zuchten doodsverlaten
doorheen een geelverdroogde korst
de huizen dampen gevelbleek
zwetend onder hun pannendak
waarop de ploert de uren bakt
en hen tot…
Rijp voor...?
netgedicht
2.2 met 10 stemmen 320 Het sluipt nabij, ik leef
maar door, wacht af wat
komt, wat nader kruipt
grijpt naar de keel, waarmee
de klop verstomd, de dood
in eindigheid vermorst, komt
na het dagelijks brood, groeit
liefde aan tot aangename korst,
bloesemkuur in late jeugd, waar
in wolken adem van de vreugd
de aangeboren rijp ontdooit
in het vuur van ouderdom…
Storm op de hei
poëzie
3.0 met 2 stemmen 310 De hei ligt te huilen,
Ruig opengeborsten
Aan kieren en kuilen
En schrompige korsten;
Met plotsige schokken
Uit gaten en naden;
Met bonkige nokken
Uit narvige paden.…
Hand in mijn bloed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 Wie wast de harde korsten
van mijn lijf, kust mijn wonden
tot bloemen als de mooiste
jurk die ik ooit droeg, wie
legt zijn hand in mijn bloed
als een hart?…
De gewetensfunctie
netgedicht
2.8 met 50 stemmen 25 er zitten
breuken
in de aarde
hun lijnen zijn
de bekende
gevaargebieden
waarvan de
korst naast warmte
ook gassen en
invloedssferen
lekken die een
pittig gevoel
van desoriëntatie
geven dat je
meeneemt
als schaduw
en vervaging
in de neerslag
van een andere
vreemde realiteit
altijd is er even
in confrontatie
de strijd van eigen…
Een nieuwe dag
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 698 Een nieuwe dag is geboren.
De betovering wijkt.
De nu nog jonge dag wordt al
alledaags.…