Alle inzendingen over Lente

rotgevoel dat steeds uit vroeger overblijft we kozen voor een eigen wereld buiten iedere werkelijkheid omdat onze prille liefde nog moest groeien in de dagrealiteit samen zochten we de wegen in elkaar verstaan kwamen we de hemel tegen maar het aardse bleef bestaan ook daar moesten we gaan door kou en modderregen ik stak lente…

Praat me nu van lente, voorjaar vogelzang in ijle bomen Laat me nu van verwachting en belofte in schuchter blauw dromen De zon warm op m'n kalende kruin m'n tuin in eerste tooi.…

Verrast door mijn invoelbaar spel Dat eindeloos verweven En toch direct weer wel Iets had van een gezongen leven Blijft het werktuigelijk doormarcheren Stilaan ontdaan van doel Altijd onbegrensd en verder leren Doorgeslagen boel De zon kruipt ongemoeid schoot Wolken drijven op de ruit De kapitein van die vloot Droomt nergens uit Vreemde…

Laatst was er iets dat vonkte Ik sprak mijn tegenstrever Iets dat ergens lonkte In mijn alles echt belever Het gaf een zekere draai Alles lijkt immers rond Schwung dat klonk wel fraai Een taal die ik ook verstond Een onderscheidend eigen geluid Langzaam overstijgt het de herkenning Zet die stilte maar eens uit En wordt geladen door gewenning…

Herinnering aan een lente Bladerend door mijn hoofd zie ik jouw gespiegeld beeld dat mij zonnezacht verdooft en mijn gemoed warm bespeelt omdat zo lang geleden jij mijn klasgenootje was twinkelend klinkt een wijsje uit dat verre verleden voor het leukste liefste meisje van een merel op het dak bij het allerlaatste reisje zat je naast…

Zij hield de spiegel en bewoog toen even het hoofd in zacht gewiegel, want gedachten die haar lippen tot een glimlach samenbrachten waren uitgevlogen... En een beven van verwachting had haar hart zo zeer bevangen dat zij nauwelijks scheen te leven anders dan een licht-bewogen, vroeg-ontloken voorjaarsbloem.…

kladden schudde me door elkaar mijn zintuigen volledig open wat ik op zo’n echt fraaie lentedag met blijdschap verwelkomen mag Het was weer eentje zoals we vorig jaar soms ook hadden M’n hart wordt opgewarmd mijn levenslust krijgt een boost het leven wordt weer volop omarmd breng uit m’n eerste toost: Lieve schat proost je bent mijn lente…

Ze hoeven nimmer goud of drugs te kopen Geen wapens, spiegels, iPhone SE 2 Noch tongpiercing of ei van Fabergé Geen bankaccount ging ooit voor mezen open Zij volgen zingend hun natuur, meer niet Hoe klinkt ook weer óns echte eigen lied?…

roze van bloesems die ons geurend als rozenparfum de komst kondigen van fris groen de zon breekt goudgeel schijnend door de buien van grijze nevels die de dorst lessen van de aarde die met kleur van glorieuze gratie ons het nieuwe leven prijs geeft wolken verzamelen zich in het blauw zoals de lammetjes doen in het groen terwijl de lente…

Lente in de lucht Een bijzonder verschijnsel Het raakt me zo diep. Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

Is dit lente? Jáááá……!!! Nog maar begin april.…

Het lichtgroen waagt zich nu toch uit de bomen, bekleedt uitbundig het onderhout. Winden bleven maar uit het noorden komen, Corona-Nederland had het akelig koud. Mens en plant, ze kregen er van langs. Men moest niet denken dat zegeningen zonder pijniging verkregen worden. Pasen was een paar weken terug... Nu is de mildheid daar. De flora…

in het stilste uur was ik buiten met merels die fluiten scholektsters schreeuwen hun winnende lach en ik wacht wacht op je antwoord dat niet anders kan zijn dan een omzien in pijn een zwaai waarin ik verdwijn we warmden elkaar in de zon van de lente geloofden in zomer versnoepten de centen uit een beurs vol met liefde…

Het is Lente die ik met open armen ontvang zodat ik me laat meestromen met al haar opwaartse golven die een voor een mijn breekbare-en-kwetsbare bereiken met kleine vreugden jeugdigheden, nieuws en prille verliefdheid tezelfdertijd laat ze zich van haar beste kant zien.…

een krokus opent haar lipjes voor een tongzoen van de voorjaarszon…

Ik houd van al deze fijne schakeringen die jeugd en verliefdheid uitstralen zodat mijn breekbare warm wordt gehouden Hoe onverwacht dit allemaal is, het is de lente die in het lichaam is ingedrongen mijn eigen tuintje waarin haar betoverende natuur wordt geprikkeld om te bloeien en groeien.…

Nieuw jaargetijde licht bloeit langzaam maar gestaag de Lente ontspruit. Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

Zoet koeren hier twee tortels op het dak Lichtgroene verf is bomen aan ’t penselen Narcissen vlaggen met majeure gelen Een mus hangt klankfestoenen aan een tak Maar als ik dan weer denk aan Marioepol Stemt dat in no time minder lentevol…

In je arm een bak narcis (Een wauw!!! een 'k hou van jou!') maar, een dankjekus op beider wang, plots plaats gemaakt voor al dat geel Na de thee naar 't haventje overzagen we op het talud het stille water en de blauwe lucht Varend leek 't water wijder, opener na zolang zoveel dicht en keken w' onze ogen uit, aten wat uit onze tas 't Was…

lammetjes huppelend in de wei kalfjes slechts even een blik opvangend van hun moe kuikens worden gemest net uit het ei biggetjes nog niet op gewicht weten het niet maar ze worden opgelicht allen lachen het leven toe de slager slijpt z’n bijlen en messen en na z’n werk te hebben gedaan kan hij ze in het hakblok te rusten slaan hem wacht…

Ik hou van al deze fijne schakeringen die jeugd en verliefdheid uitstralen zodat mijn lichaam warm wordt gehouden Hoe onverwacht en plotseling dit allemaal is, het is lente die in mijn breekbare en-kwetsbare is binnengedrongen waarbij ze wordt geprikkeld om te ontwaken en ontplooien.…

frisse ochtenddauw ik weet dat jij je nooit laat vangen omdat je nergens lang genoeg blijft hangen want jij moet verder met het openen van de dag omdat ook voorjaar op de lente wacht…

wel zingen en dansen in het frisse groen Ik heb geen haast, ga niet opzij doe net als ik en neem je tijd geniet ervan met volle teugen want de lente is nu echt een feit.…

, lente...…

het landschap wat zo deed smaken naar meer nu is het lente wederom vliegt de hagel om je oren genietend van gele narcissen straalt de natuur als herboren *…

Als frustraties vast gaan vriezen en er geen zicht is op dooi wordt het wel een lange winter laat de lente zich niet lonken om over de zomer maar te zwijgen en de herfst die speelt geen rol Wie de dooi inzet van ´t lijden voelt meer liefde van de zijnen laat de lente lief lachend toe in de zomer wordt het schateren en de herfst schokt hikkend…

Het was het laatste weekend van maart, dus nog maar enkele dagen lente.…

Laat de Ouderdom de lokken Met rijm en sneeuw belaan, De Liefde blijft er groeien In vrome Jeugd ontstaan: In stramme borst besloten, Nauw merkbaar voor het oog, Toeft zij op schoner Lente En Bloeitijd — hier omhoog!…

Ik was jouw lente jij mijn zomer we waren zon je maakte me een dromer tot je verdween in een bel van sop; een lege hemel achterlatend, denk ik: jouw luchtkasteel gaat niet meer op.…

Lichtblauw Lichtgroen Geel licht Wit licht Voorjaarsgezicht De aarde geurig Meisjes en jongens kleurig Warm van binnen en van buiten Vogels fluiten LENTE…