Alle inzendingen over Leugens

Van leugens en bedrog Hangt de tour nu aan elkaar Geen leugentje om bestwil ’t is allemaal wel zo raar. De ene na de andere fietser wordt de tour nu uitgezet doping, leugens, er volgt ontslag heel de tour is nu besmet. Sport is gezond, wordt gepromoot én duur betaald vraag is alleen wordt de eindstreep nog wel gehaald?…

Zeven dagen heeft de week Voor elke dag een vrouw Behalve voor de zondag Want leugens zijn vermoeiend…

Wanneer zelfs leugens waarachtig zijn, rent ze zichzelf verloren in een woestenij van woeste wij.…

langzaam verdwijnt En je eigen mooie zelf weer boven de leugens uitschijnt…

Ik lieg in me eigen gezicht en geloof me eigen leugens. Me vrienden zijn niet de vrienden die ik denk dat ze zijn. In strijd met me eigen brein. Ik wil de leugens niet geloven maar de waarheid komt niet boven. Het blijft onder. Diep begraven onder een berg zelf bedachte leugens. Ik weet dat ze niet waar zijn.…

Kun je nog steeds leven met je leugens kun je nog steeds leven met je bedrog ? Kun je hier nog steeds "nee"op zeggen of lieg je nu steeds toch nog ? Je hebt veel mensen pijn gedaan met al je zielige verhalen. En hebt hen hun geld afgepakt om je verslaving te kunnen betalen.…

honderd duizend leugens regenen zonder waarschuwing over paraplu loze hoofden hun vervuilde vergiftigde water slaat stinkend de naakte waarheid in bodemloze putten en nooit genoeg hebbend luisteren lichamen naar loze beloften over zielloze gouden kalveren honderd duizend lege leugens kunnen putten niet dempen zelfs niet als het levenloze…

Ik heb gevraagd Ik heb genodigd Mijn hoop was bevestiging Maar een ‘nee’ werd mij gebracht Zo kan ik concluderen, Dat een vriend geen vriend is, Wanneer hij niet helpen wil; Een bodem te vormen, Waaruit meer vrucht ontspruit Dan er zaden nodig zijn geweest.…

Welke constructie is steviger, heeft langer standgehouden. En hoe meer er wonen, hoe minder je wegkomt. Waarheen. Het verlangen is een zomerhuis zonder kookplaats en zonder geschiedenis. Hier ben ik omdat ik hier ben. Vannacht was ik wakker, het waaide, regen striemde de kastanje terwijl het al licht werd, de nacht had geen rust gebracht. Ik…

Wanneer een leugen de liefde verbreekt en een hart pijnlijk wordt gebroken is het de waarheid die ineens steekt zonder dat die wordt uitgesproken De waarheid achterhaalt het bedrog op momenten van onachtzaamheid zelfs jaren later gebeurt het nog en ineens raak je de liefde kwijt Leugens zijn ineens een onderdeel van een rijk menselijk bestaan…

terwijl jij gorgelt en spuwt schrob ik je leugens van mijn huid…

leugens ik wil dat het leugens zijn die over jouw gezondheid mij de waarheid vertellen   pijn ik noem het pijn wat jouw waarheid mij vertelt van afscheid dat komen gaat   deze waarheid doet pijn pijn die ik enkel verdraag dankzij houvast van verbinding in van jou gekregen vriendschap   de waarheid en de pijn huilen tranen van verdriet…

de lange gangen afdwalend zoeken naar iets weet niet wat leugens, waarom, WAAROM waarom maak ik het mezelf zo moeilijk…

Liefde ziet ze in het spiegelbeeld dat ze nooit wenst te delen met wie haar niet zoekt in de kamers waar dromen en spiegels altijd de leugens vertellen die ze net als de schreven van haar eenzaamheid met iedereen wil delen…

Ik ben een leugenaar ik meen het 't is echt waar…

Vragen wil ik jou waarom je bent gebleven en slaapt met de blik die al mijn leugens meteen weer wakker maakt. Maar ik zwijg en denk even liever aan niets.…

Zoals jij bestaat zijn de woorden die je maken van steen. Huilend steen en is er geen schaduw die je helpt of fluistert dat je mag veranderen in een vlinder die zijn cocon van woorden maakt zoals hij zijn schaamte verliest en kijkt naar de stenen waarmee hij zijn maskers…

de weerklank van mijn geweten voedt zich met de vragen die onbeantwoord en eindeloos bleven zagen door bergen en door dalen door kronkelende gangen waar niemand ze kon horen door eigen leugens gevangen de waarheden bleven uit zodat niemand ze ooit zag de woorden zonder geluid schreven in neerslag als opgedroogde tranen diepe scheuren…

Stil vergaan woorden tot gedachten die niets meer kunnen raken dan een gulzige leegte waarin de kleuren van hoogmoed tot stof vergaan en hij niets meer is dan de naam die verdwijnen zal zolang hij zich vertoont en blijft lijken op een eenzame dief die alleen maar leugens wilde stelen…

Wie is er nu werkelijk wie hij is Wie laat zijn maskerade vallen Wie praat gaten met leugens dicht Wie blijft in oud gedrag vervallen Wie wordt er beperkt in zijn doen Wie kaatst de bal steeds weer terug Wie wil zijn eigen gezicht redden Wie denkt er sluw en vliegensvlug Wie wil er alles op alles zetten Wie gaat er desnoods over lijken…

beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen dus zet ik mijn sluizen open een stortvloed raast over je hoofd leugens…

een heimelijke leugenworp in mijn open aandachtskorf loopt als zemelen zo hard in de gaten en valt al klamp je angstvallig aan bang bedekkend je motieven mijn scherpgerande mazen klieven in illusies en verloochening elk spinsel straf gezift vat ik bewust gedachtezaad dat samenhang ontsluiten laat en als klare vreugdekern opgetogen…

de martelgang langs witte messen in een eerlijke ochtendlucht roept koude woorden op doet nachten vertrappen het lichtpunt van de reclame fladdert langs de gevels de zwijgend volle straten in oproerpolitie tot de tanden gewapend de paranoia-eters kouwen de woorden uit gevulde plasticzakken tot de rand vullen hun muilen met leugens voor…

het helpt, niet geraakt te worden door schimpscheuten in het woud van verdichtsels het helpt, niet geraakt te worden door de wanklanken van een knapuil het helpt, niet geraakt te worden…

zeg ken jij de maskerman? hij leidt je om het groen wordt - bij gelegenheid- een dief en neemt vooral zichzelf in het ootje.…

zeggen hoe het niet meer moet met je grote mooie hoed dansen in het hoge riet meneer de vuile hypocriet want je woorden snijden laten mensen lijden je mes staat weer op scherp in dit gevoelig onderwerp je laat je eigen wereld draaien door roddels rond te zaaien maar je oogst kan wel mislukken en dan kan je rotte appels plukken gelukkig…

Memoryspelletjes? Rutte en Wiebes toch Liegen en konkelen Dát is uw stijl! Ritsel vandaag nog wat Handjeklapklaphandjes Falen de pogingen Dán wacht de bijl!…

Gevaarlijk is de potentaat die liegt Een zaak vals voorstelt om meer macht te krijgen En bij verzet acuut begint te dreigen Maar veel gevaarlijker nog dan zo'n smiecht Is 't volk dat niet zelf denkt, niets verifieert Zo'n lijpe heerser blindweg adoreert…

Tranen van verdriet Om een liefdeloos huwelijk Omdat jij bleef verlangen naar Die ene…

verscholen in een kelder voor de leugens van de mensheid vrijheid gelijkheid broederschap en zoiets als naastenliefde leugens waarvan de scherven door ramen en in deuren slaan en zelfs soms bevolkte gebouwen niet weten te laten staan en door een kiertje ziet hij de blauwe lucht waaraan de witte wolkjes gelijkelijk en gebroederlijk…