Alle inzendingen over Lijden OR Overgave OR Geluk

Dan treft liefde ons beider hart, smelt de rozengeur van overgave.…

Zoektocht naar geluk Een pad om te vermijden Alles wat hij aanraakt gaat er stuk En iedereen die hem kent, moet lijden Geluk is niet om naar te zoeken Het kan er alleen maar zijn Laat hem gewikkeld in die doeken Laat hem ervaren die stekende pijn Alleen dan zal hij begrijpen Het zoeken naar geluk is slecht Hij moet zijn messen slijpen En…

Het leven is lijden en geluk bestaat niet, we proberen alleen naast alle pijn, iets minder ongelukkig te zijn...…

Aan de andere zijde van het hek is er meest leed en lijden En strijden gelijk met ongelijk geluk met ongeluk die elkaar.... in de wielen rijden.…

Ik dacht de nacht te horen vallen in duister waar het was gebleven zo zorgzaam was de dag en nu verlaten schimpt de schim dwars door ‘t donker heen geen sterrenlicht voorziet in dromen geen akker omgeploegd waar velden dun bezaaid met bloemen de ware trots van slechts de éénvoud zoent hoezeer de rust van binnen stilt de storm de bomen…

Dwing liefde tot overgave, en je staat met lege handen. Forceer de liefde maar, en geluk verandert in damp. Betaal desnoods voor liefde, teleurstelling wordt ons loon. Maak de liefde dan maar zelf, dan verkruimelt het tot stof. Bestudeer liefde als u wilt, en plotseling verdwijnt het.…

Echt ik weet niet waarom ik niet schrijf als er te schrijven valt dichtdag woordendag verlichtingsdag en liefde schijnen brooddichters angstig te vermijden geen zin populisten in lijden geluk schrijft geen brood.…

Onvoorwaardelijk, want iedereen is op weg naar hoogste geluk. Ook ik dus, ook ik kan leven op die top van zalig met ieder. Nu is er geen dood, geen lijden en geen sterven: ik leef en heb lief.…

zij zit bij opa op schoot haar hoofd tegen mijn kin ik voel even het begin met dichte ogen wat geluk mag heten met haar duim in de mond slaapt ze een wijle in volle overgave ik draag haar als het ware ben teder licht over haar heen gebogen te samen in een hemelse stoel gezeten zou dit de eeuwigheid zijn; zich zo aan zoete…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

structureel met geluk als meer dan toegevoegde waarde in een wereld die jij als de jouwe beschouw waar het leven en bestaan weer het pad van geluk zal nemen door elkaar liefde te geven…

haltes was vastgelegd het moment van sterven en overgave van deze mens kwam twee tonen te vroeg ik vraag me nog af waarom mijn of een andere geest dit zowaar aan mij -zo- opdroeg…

Overgave aan het Leven Betekent ook: Overgave aan de pijn Die er tragischer wijs Bij hoort En gelukkiger wijs Weer wegvloeit…

Ik ben een oude witte rechtse man Ik zit intentioneel vol met racisme Ik lijd genetisch aan conservatisme Ik ben niet inclusief en baal daarvan Vol schaamte loop ik naar de zonnebank Met wat geluk kleur ik weer keurig blank…

Ik ben die ik ben, die sterven, vinden de rust, die lijden, geluk. Dit is het en het blijft het, het is volkomen volmaakt.…

ik lijd aan ons leven dag in, nacht uit eenzaamheid groeit als een gezwel ziet hij dat wel? o ja, hij heeft me lief door alles heen maar de wijsheid van een moederhart wordt ontkend voelt hij ook mijn smart?…

De zee is onweerstaanbaar, ik schop mijn schoenen uit; ontdoe mij van mijn kleren bij bruisend stormgeluid. De drang is onbedwingbaar, naar zee die ik bemin; geen koude kan mij weren, ik ren de branding in. Het treffen onontkoombaar, ik gooi me in de strijd; reeds word ik weggezogen, zodat ik onderglijd. De golven onverslaanbaar,…

Onderga dit heksenuur: overtreed jezelf, speel met vuur dat lichter maakt en duister; duik onder en daal af, betreed de cirkel van innerlijk gefluister; gebruik je adem, ontstijg dit aards bestaan en verken je diepste oorden, ontsteek een kaars en breng een stilte-offer aan mijn woorden.…

ik, dwalende, met bijna gesloten ogen half ziende over haar kwetsbaar lijf heeft zij, ontegenzeglijk mij opgezogen in haar overgebleven zijn, omkleed met blanke, gelaagde togen Sanfte Hingabe ich, herumirrend mit beinah geschlossenen augen halb sehend, über ihren verletzbaren leib hat sie unweigerlich mich aufgesogen mit ihrem…

door de muziek van het hart, de "ouverture" van de ziel, waarbij zinnesnaren trillen. en ik ver weg kan zien heb ik niet te willen als een draaiend wiel met zoemende tonen en zilverglanzende spaken ga ik door het heelal zonder van mijn plaats te geraken begeleid door schone klanken van een engelen partituur raakt dit het wonderlijke…

de pas ontloken zomer kent al een weelderige bladertooi als een overrijpe puber te vroeg volwassen nu al aangrijpbaar mooi het doet mij even verwarren dit ritme van de natuur zal het lover nu eerder vallen heeft de koude dag nog rust voor een vredig openhaard vuur? och, ik mijmer maar wat, turend achter een raam en het water al…

Als ik weg ga uit dit leven, liefste dan leg ik mijn hand in die van jou Je moet nu weten dat ik alleen dan me kan overgeven aan het onvoorspelbare Op weg naar de eeuwigheid zal ik zo zeker weten dat wij van elkaar geleerd hebben met overgave lief te hebben…

ik hoef de ogen niet meer te sluiten eb en vloed zijn binnen in mij zelfs bewegen zij de dromen en ik, ouder geworden, laat de getijden bescheiden, dat wel, gaandeweg in overgave stromen…

jij komt tot mij in nevelen je ogen dicht, ik laat mijn handen aan de wind het lichaam aan de golven de voeten aan de nacht giet mijn bloed in de rivier zodat het stromen kan ik werp mijn schaduw achter en draag de zon voor mij…

het blad gedragen door de wind tot waar de wind wil ligt het stil wacht…

het is een lange zwarte jas met diepe zakken ik kocht een nieuw huis om in te verblijven mijn handen wilden niet meer wuiven naar zwijgende takken die in het water verder en verder drijven…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…

dat mij vaak schemerig verraadt ja, ik ben vrij maar iedere keuze is slechts in het ongekende bekend mijn ziel is daarom, denk ik, slechts met overgave gebaat zo is de weg naar liefde die mijn komende oogst belicht en mijn aardse verwarring voorgoed achter zich laat…

Binnen aardse muren, op de eindige flanken van leven en gedurig verduren, valt de avond over de dag zonder morgenlicht. Een onbewogen stuiptrekking tart het laatste beter weten. Een gelaten vertwijfeling ten hemel gericht. De handen ineengevouwen tot een onafwendbaar lot.…